…η έκπληξη που μου προκαλούν οι άνθρωποι με αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, οφείλεται στον αφύσικο και παράλογο χαρακτήρα της: κάθε έμβιο ον - και είδος - προσπαθεί να επιβιώσει.
Απο αμοιβάδες και φυτά μέχρι ψάρια, ερπετά και ανθρώπους , όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν.
Χαμαιλέοντες αλλάζουν χρώματα, θαλάσσιες ανεμώνες γίνονται πολύχρωμες και ελκυστικές για να προσελκύσουν και να καταβροχθίσουν ψαράκια και ανθρώπινα όντα βγάζουν λόγους, παίζουν μουσική , τραγουδούν και βάζουν δικτυωτά καλσόν με ψηλοτάκουνα γιά να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν.
Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά είναι παρά φύσιν και συνήθως υποκρύπτει ψυχοπαθολογία: κατάθλιψη, διπολική διαταραχή - πχ ο Τζακ Λόντον που αυτοκτόνησε ήταν διπολικός- όλες οι εξαρτήσεις και κάμποσες διαταραχές προσωπικότητας.
Ακόμη και ο καρδιοπαθής που καπνίζει και ο χοντρός που μασουλάει συνεχώς, είναι αγχώδεις και αυτοκαταστροφικοί.
Αλλά καί άνθρωποι της πολιτικής ή των επιχειρήσεων που θα έπρεπε να είναι ειδικοί της συνεργασίας, της επικοινωνίας και της άμβλυνσης των διαφορών γιά να κάνουν την δουλειά τους αποτελεσματικά , βλέπεις να γίνονται αυτοκαταστροφικοί με αλλοπρόσαλλες συγκρουσιακές συμπεριφορές.
Οι αυτοκαταστροφικοί τύποι στην ουσία είναι αθεράπευτα νάρκισσοι: θέλουν τρελλά την προσοχή, τον θαυμασμό και την επιτυχία και δεν αντέχουν να μην τα έχουν ή να τα χάσουν με δική τους ευθύνη.
Κάθε αποτυχία χρειάζεται και ένα άλλοθι:
οι καταστροφές, οι σεισμοί, οι οικονομικές και οι πολιτικές αλλαγές αλλά και οι αρρώστειες, είναι καλές δικαιολογίες αν αποτύχεις.
«Δεν σε άφησαν να ολοκληρώσεις το έργο σου»…
«δεν πρόλαβες»
«αρρώστησες»
«συνωμοσίες και συμφέροντα».
Όλα αυτά είναι καλές και ανακουφιστικές ψυχολογικές δικαιολογίες.
…πάντως προτιμότερες από το ξέρεις ότι φταίς γιά την κακομοιριά σου.