….όσο γερνάω, ξεπηδάνε από τη μνήμη μου περιστατικά με ασθενείς από το παρελθόν, συνήθως πριν από 15-20 χρόνια :
είναι γνωστό αυτό το φαινόμενο… αν και δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτή η ανάκληση και ποιός είναι ο μηχανισμός της.
…γιατί, δηλαδή, κάποιες μνήμες διατηρήθηκαν ναρκωμένες τόσα χρόνια και μετά τσουπ! … ξεπηδάνε απότομα, απρόβλεπτες και απρόσκλητες.
Βγάλε άκρη.
Θυμήθηκα σήμερα που είχα πάει μια κατ´ οικον επίσκεψη να δω κάποιον καταπονημένο εξηντάρη με ασαφή συμπτώματα.
…θυμάμαι ήταν ένας ωραίος τύπος και σαν στυλ και σαν άντρας, αλλά καταθλιπτικός.
Διαζευγμένος που συζούσε με μία πενηντάρα πλας…άσκημη, κοντή, ξινή και φεμινίστρια.
Το διαπίστωσα σύντομα, όταν είπα κάποιο αστείο που της φάνηκε σεξιστικό: «είσαι σεξιστής!» μου είπε , σε μιά κατηγορηματική και επιθετική δήλωση.
Κοιταχτήκαμε με τον εξηντάρη με ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση. Ήξερε τι σκεφτόμουνα…
Ήταν σαν να μου έλεγε «είδες που έχω μπλέξει… Τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτό?… Τίποτα».
…εγώ, χωρίς να πω λέξη, συμφώνησα με τα μάτια :
ξέραμε και οι δύο ότι αυτός έπρεπε να βρει τη λύση.
Γόρδιος δεσμός: ό,τι δε λύνεται, κόβεται.
Είπα κάτι αρλούμπες και έφυγα με το κεφάλι πεσμένο αλλά αρκετά ανακουφισμένος.
….ίσως ήμουν ένας σεξιστής…αλλά ήμουν ένας τυχερός σεξιστής:
δεν είχα καμιά άσκημη, κακιασμένη φεμινίστρια να μου το επισημαίνει συνεχώς.