POLICY AND POLITICAL COUNSELLING

Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να βγαίνουν στην πιάτσα των σόσιαλ  διάφοροι υποψήφιοι πολιτικοί… αφού οι εκλογές θα γίνουν σε λίγους μήνες: 

βλέπω πολλές κοστουμιές και γραβατιές,  πολλά κόντρα ξυρισμένα μάγουλα , πολλές τέλειες χωρίστρες και πολλά   βλέμματα που με κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια. 

Σκέφτηκα να τα κονομήσω με το  να τους κάνω συμβουλευτική : διακρίνω αρκετή ανασφάλεια στο βλέμμα τους. 

Τώρα θα μου πείτε… «και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που θα κάνει συμβουλευτική στους υποψηφίους πολιτικούς;»

Νομίζω ότι κάτι ξέρω…έχω τα προσόντα,  θα έλεγα,  διότι οι πολιτικοί  είναι όπως και οι γιατροί… και μάλιστα οι  απατεωνογιατροί.

Και επειδή τους απατεώνες γιατρούς  τους ξέρω  αρκετά , έχω βγάλει κανόνες επιτυχίας οι οποίοι μπορούν να μεταφερθούν και στην πολιτική. 

Ο χρυσός κανόνας βέβαια είναι ένας:  να λες αυτά που θέλει να ακούσει ο πελάτης. 

Άμα πεις στην κυρά Καλλιόπη την αλήθεια για την αρρώστια της, θα πάει παρακάτω.

Αν της πεις ότι είναι νευρωσάρα  και πως τα τρία πακέτα την ημέρα έχουν κάνει τις αρτηρίες της συρματόσκοινα, είναι βέβαιο ότι θα σε μισήσει… 

Ενώ αν της πεις ότι έχει «καρδιά μωρού παιδιού» θα είσαι ο καλύτερος γιατρός.

Και οι ψηφοφόροι τις ίδιες μαλακίες θέλουνε: «περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά» και από δω παν κι άλλοι.

Βέβαια εκτός από τη μέθοδο της κολακείας και του εφησυχασμού υπάρχει και η μέθοδος της κατατρομοκράτησης: αντί να της πεις ότι έχει σποδυλική στήλη   μωρού παιδιού να της πεις ότι  είναι έτοιμη να παραλύσει και ότι χρήζει άμεσης εγχειρίσεως με σπονδυλοδεσία εφτά αυχενικών και πέντε οσφυϊκών σπονδύλων .

Οι παθολόγοι γενικά δουλεύουν με την κολακεία και τον καθησυχασμό ενώ οι χειρουργοί  με την τρομοκράτηση…

…. τώρα, όσον αφορά τους πολιτικούς,  θα έλεγα ότι ο εφησυχασμός  είναι καλός προεκλογικά για να πάρεις την ψήφο  του λαουτζίκου και η τρομοκράτηση είναι καλή μετεκλογικά για να του πάρεις τους φόρους.

Γενικά, σας είπα πως έχω ιδέες που μπορώ να μεταφέρω από τους επιτυχημένους γιατρούς και να δουλέψουν σε επιτυχημένους πολιτικούς. 

Καλύτερη πάντως συμβουλή είναι η αοριστολογία: οι γιατροί παριστάνουν τους τεχνοκράτες ενώ στην ουσία είναι σαν δικηγόροι που δεν υπογράφουν πότε συμβόλαια με σαφείς όρους. 

Λες τα δικά σου με επιστημονικούρες  και όποιος καταλάβει, κατάλαβε. 

Παλιά μέθοδος… αφού και στο μεσαίωνα το ίδιο έκαναν. 

Μάλιστα τότε οι ιατροί μίλαγαν μόνο λατινικά,  οπότε ήταν σίγουρο ότι ο ασθενής δεν καταλάβαινε τίποτα. 

Και η σύγχρονη πολιτική ορολογία, το ίδιο: πρέπει να είναι ωραία στο αυτί αλλά  αόριστη.

Απλά πρέπει να μετατρέπω τα πολιτικά κείμενα ανάλογα το κόμμα…να είναι με την αντίστοιχη ορολογία.

Βασικά,  βέβαια,  μιά φορά θα γίνει η κύρια δουλειά: 

η πολιτική ορολογία θα είναι διαφορετική αλλά η αερολογία θα είναι ίδια.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΩΡΓΙΑ

 Λοιπόν Γεωργία, για πρώτη και τελευταία φορά θα σου εξομολογηθώ κάτι: 

δεν αντέχω άλλες αναρτήσεις-νεκρολογίες.

Έκανα ήδη δύο: του Μπενέκου και του Ιμπρα. 

Δεν τους ήξερες. 

Δούλεψαν κι αυτοί  εδώ στο ίδιο μέρος. Για λίγα χρόνια.

Μην το πάρεις προσωπικά: απλά δεν αντέχω. 

Και μη νομίζεις ότι δεν έχω τι να πω: αν και είπαμε λίγα, ξέρεις,  εγώ κατάλαβα πολλά. 

Γιατί το’χω αυτό το κουσούρι… να καταλαβαίνω πολλά, από τα λίγα.

Όπως για παράδειγμα τότε που μου είπες για το αυτοκίνητο που σου αγόρασε ο  πατέρας σου: «ο μπαμπάς σου» όπως τον είπες.

Για μένα ήταν προφανής  η σχέση αγάπης πατέρα κόρης. 

Αυτός ο τρυφερός μπαμπάς από μία επαρχία της Κρήτης σε ονειρεύτηκε γιατρίνα και σε έστειλε στην Νάπολη να σπουδάσεις ιατρική.

Ξέρω τι τραβάνε τα παιδιά στην ξενιτιά για να σπουδάσουν και ειδικά ιατρική… μια επιστήμη μακρόχρονη και δύσκολη που ποτέ δεν μαθαίνεται.

Το φαντάζομαι τον πατέρα σου να σε καμαρώνει όταν,  μετά από χρόνια, γύρισες πίσω με το «δίπλωμα».

Ένα νεαρό και δροσερό κοριτσάκι.

Η μικρή γιατρίνα.

Και δώσ´ του όνειρα ο μπαμπάς.

Δεν ξέρω γιατί δεν επέστρεψες στην Κρήτη…η Σαντορίνη πάντως δεν σού ήταν τυχερή.

Δεν θα κατηγορήσω την Σαντορίνη φυσικά:

ένας βασανισμένος τόπος είναι κι αυτός… παρά το τουριστολαχείο που του έτυχε, τώρα τελευταία.

Ούτε και την ιατρική θα κατηγορήσω, ελαφρά τη καρδία.

…αν και, εδώ που τα λέμε,  έχει μία τάση να καταβροχθίζει τα παιδιά της. 

Οι αριθμοί πρόωρων  θανάτων, εμφραγμάτων, burnout, αυτοκτονιών, των γιατρών, το επιβεβαιώνουν.

Λοιπόν,  Γεωργία μην το πάρεις προσωπικά, αλλά δεν αντέχω τους παντοτινούς αποχαιρετισμούς.

Ειδικά μετά  το πρωί σήμερα που  ένιωσα το παγωμένο σου δέρμα και είδα τις μυδριασμένες κόρες σου.

Χαιρετίσματα στην Κρήτη μας.