Ο Τιτάνας

 Ο Τιτάνας

Μου αρέσει να βλέπω στη γειτονιά μου παλιούς συμμαθητές η γειτονάκια τα οποία έχουνε γεράσει τώρα αλλά τουλάχιστον έχουν επιβιώσει… παρά το ότι ορισμένα από αυτά τα παιδιά ήταν  πολύ ευάλωτα.

Για τον Σάσα με την δυσαρθρία και την σιελόρροια,  έχω γράψει άλλη φορά…

…για το πόσο προστατευμένο παιδί ήτανε από τη μάνα του και πόσο τον ζήλευα για τα εκλεκτά σαλαμάκια που τον τάιζε.

Σήμερα έτυχε να δω τον Δημητράκη τον Τιτάνα, ένα ιδιαίτερα ασθενικό παιδί κοκαλιάρικο -  εξάλλου γι’ αυτό τον λέγαμε Τιτάνα, κοροϊδευτικά -  το οποίο μάλιστα είχε και σκαφοειδή θώρακα,  δηλαδή μια μεγάλη λακκούβα στο στέρνο που είναι παθολογική κατάσταση και που εμφανίζεται σε διάφορες κληρονομικές παθήσεις.

Ίσως είχε κάποια καρδιοπάθεια δεν ξέρω… Πάντως η μάνα του  τον είχε πάρα πολύ προστατευμένο… τον πρόσεχε ιδιαίτερα: 

μια ζωή τους θυμάμαι μαζί - ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ο Τιτάνας-  μέχρι που σπούδασε οδοντίατρος, ήταν  με τη μάνα του.

Κρίμα που δεν ζει η καημένη να δει ότι ο Τιτάνας που ήταν αρρωστιάρικο παιδί , επιβίωσε και κατάφερε και γέρασε και περπατάει, μόνος του πλέον,  στην ίδια γειτονιά, όπως και πριν από 50 - 60 χρόνια.

Ελπίζω οι μανάδες των ευάλωτων  να μπορούν να τους δούνε  από τον ουρανό… 

…να βεβαιωθούν ότι τα βλαστάρια τους κατάφεραν να επιβιώσουν ικανοποιητικά και ότι οι προσπάθειές τους και  οι φροντίδες τους, δικαιώθηκαν.

Μεγάλο πράγμα η δικαίωση. 

Ακόμα και από το υπερπέραν.

η αυτοβιογραφία του J D Vance

 …το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Αμερικανού αντιπροέδρου JD Vance είναι εξαιρετικό από πολλές απόψεις: 

είναι αποκαλυπτικό γιατί πραγματικά αναδεικνύει  μια τεράστια τάξη λευκών  μη προνομιούχων στην Αμερική η οποία,  όχι μόνο δεν μπορεί να ακολουθήσει το αμερικάνικο όνειρο της κοινωνικής κΙ οικονομικής ανόδου ,  αλλά είναι κοινωνικά αποκλεισμένη και αγνοημένη από τους επαγγελματίες ευαίσθητους , πολιτικούς και μή.

 Με την  αποβιομηχανοποίηση που έχει συμβεί στην Αμερική λόγω παγκοσμιοποίησης, η τάξη αυτή  έχει φτωχύνει πάρα πολύ,  το ηθικό της έχει πέσει και τα ναρκωτικά την θερίζουν. 

Το βιβλίο είναι εξαιρετικά θαρραλέο και ειλικρινές… πράγμα σπάνιο στην λογοτεχνία… στην οποία, πολύ συχνά,  υπάρχουν ωραιοποιήσεις, μεγαλοποιήσεις ή  αποκρύψεις γεγονότων.

Δεν είναι κάποιο βιβλίο που κομπάζει…

… μάλλον θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο που θρηνεί την απουσία υγιών οικογενειακών σχέσεων και υγιών κοινωνικών σχέσεων.

…πράγματα που είναι απαραίτητα για υγιή παιδική και εφηβική ζωή.

Επίσης , το βιβλίο έχει χιούμορ και συναισθηματική νοημοσύνη: 

ο Βανς δεν είναι ένα σκληρός χωριάτης που πρόκοψε αλλά ένας ευαίσθητος επαρχιώτης νέος που βασανίστηκε να βρεί τον δρόμο του μέσα από τις λάσπες και κινδύνεψε να χαθεί στην ερημιά.

Υποθέτω ότι έχει κάνει ψυχοθεραπεία: 

παραείναι ευαίσθητος και ικανός στην περιγραφή συναισθημάτων. 

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα για την ευαισθησία που προσέγγισε το θέμα της ομοφυλοφιλίας η γιαγιά του, μετά από παρεξήγηση  όταν ο συγγραφέας ήταν εννιά χρονών: