Ο Τιτάνας
Μου αρέσει να βλέπω στη γειτονιά μου παλιούς συμμαθητές η γειτονάκια τα οποία έχουνε γεράσει τώρα αλλά τουλάχιστον έχουν επιβιώσει… παρά το ότι ορισμένα από αυτά τα παιδιά ήταν πολύ ευάλωτα.
Για τον Σάσα με την δυσαρθρία και την σιελόρροια, έχω γράψει άλλη φορά…
…για το πόσο προστατευμένο παιδί ήτανε από τη μάνα του και πόσο τον ζήλευα για τα εκλεκτά σαλαμάκια που τον τάιζε.
Σήμερα έτυχε να δω τον Δημητράκη τον Τιτάνα, ένα ιδιαίτερα ασθενικό παιδί κοκαλιάρικο - εξάλλου γι’ αυτό τον λέγαμε Τιτάνα, κοροϊδευτικά - το οποίο μάλιστα είχε και σκαφοειδή θώρακα, δηλαδή μια μεγάλη λακκούβα στο στέρνο που είναι παθολογική κατάσταση και που εμφανίζεται σε διάφορες κληρονομικές παθήσεις.
Ίσως είχε κάποια καρδιοπάθεια δεν ξέρω… Πάντως η μάνα του τον είχε πάρα πολύ προστατευμένο… τον πρόσεχε ιδιαίτερα:
μια ζωή τους θυμάμαι μαζί - ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ο Τιτάνας- μέχρι που σπούδασε οδοντίατρος, ήταν με τη μάνα του.
Κρίμα που δεν ζει η καημένη να δει ότι ο Τιτάνας που ήταν αρρωστιάρικο παιδί , επιβίωσε και κατάφερε και γέρασε και περπατάει, μόνος του πλέον, στην ίδια γειτονιά, όπως και πριν από 50 - 60 χρόνια.
Ελπίζω οι μανάδες των ευάλωτων να μπορούν να τους δούνε από τον ουρανό…
…να βεβαιωθούν ότι τα βλαστάρια τους κατάφεραν να επιβιώσουν ικανοποιητικά και ότι οι προσπάθειές τους και οι φροντίδες τους, δικαιώθηκαν.
Μεγάλο πράγμα η δικαίωση.
Ακόμα και από το υπερπέραν.