....η γλώσσα είναι περίπλοκη όπως και ο κόσμος.
...και είναι ευνόητο: η γλώσσα προσπαθεί να μεταφέρει με ακρίβεια την πολυπλοκότητα του βίου.
Μάλιστα όσο πιό εξελιγμένος ο πολιτισμός , τόσο πιό πολύπλοκη και ακριβής είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί.
Οι σύνθετες σκέψεις δεν μεταφέρονται σε απλοική γλώσσα.
Τσιγκούνης, σπαγγοραμένος, ματζίρης, καρμίρης.
Γλωσσικός πλούτος, λεπτές αποχρώσεις.
Οι τσιγκούνηδες είναι μιά ετερογενής ομάδα: ναι μεν γενικά δεν σπαταλούν τα λεφτά, αλλά τα κίνητρα, ο χαρακτήρας , το ήθος και η συμπεριφορά διαφέρουν.
Ιδού μιά μικρή προσπάθεια προσέγγισης των διαφόρων φυλών των τσιγκούνηδων:
Α) ο ορίτζιναλ, ανασφαλής τσιγκούνης : βασικά είναι φοβικός.
Δεν αγαπάει το χρήμα, απλά τρέμει μην φτωχύνει, μην βρεθεί στην ανάγκη.
Φοβικός και στις σχέσεις, φτωχός και στα αισθήματα.
Κακόμοιρος γενικά.
Β)Ο αρχοντοτσιγκούνης: λιτός από ιδεολογία, από άποψη... αλλά λάρτζ σε άλλα θέματα, κυρίως σε ευεργεσίες.
Μπορεί ο ίδιος να περνάει σπαρτιάτικα αλλά δεν το έχει σε πολύ να δωρήσει 50 χιάδες ευρώ σε ένα φτωχό νέο να κάνει μεταπτυχιακό.
Και όχι μιά φορά, κατ´ επανάλειψη και χωρίς αναμονή κάποιας ανταπόδοσης. Έχω γνωρίσει τέτοιους...μάλιστα έχω ιδίαν πείραν.
Το προβλημά τους, αν είναι πρόβλημα, είναι υπαρξιακό:
θέλουν να νιώθουν ότι, η ζωή, η προσπάθεια και οι θυσίες τους, έχουν περιεχόμενο.
Γ) ο απάνθρωπος εγωισταροτσιγγούνης: χαλάει, σπαταλάει αλλά μόνο γιά τον εαυτούλη του.
Στον μανάβη κάνει φασαρία γιά έκπτωση 2 ευρώ, στο γκαρσόνι δεν αφήνει φιλοδόρημα , σε φτωχούς ποτέ και ας λιμοκτονούν μπροστά τους αλλά φορά,πάντα ακριβά ρούχα. Είναι ο εργοδότης που βγάζει το λάδι στους υπαλλήλους του και τους πληρώνει ψιχία ενώ το βράδυ ανοίγει κρασί των διακοσίων ευρώ.
Δ) ο καρμιροτσιγκούνης: ψιλικατζής με αξιοπρέπεια μηδέν.
Θα πάρει τριπλή δόση καναπεδάκια από την δεξίωση και τα μισά θα τα φυλάξει για την άλλη μέρα. Θα τον κάλεσουν οι φίλοι του μιά φορά τον χρόνο να πάει σε ταβέρνα και θα αρνηθεί αν είναι λίγο πιό ακριβή από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς του.
Ε)ο πονηροτσιγκούνης: θα σκαρφιστεί ένα κάρο τερτίπια για να γλυτώσει μικροποσά.
ΣΤ) ο πλούσιος χρηματολάτρης τσιγκούνης: είναι πλούσιος.
Δεν έχει ανασφάλεια αλλά λατρεύει τα λεφτά και την αίσθηση δύναμης που του δίνουν.
Η τσιγκουνιά του είναι εργαλείο συσσώρευσης δύναμης και εξουσίας. Ανοιγοκλείνει την κάνουλα του χρήματος κάνοντας ψυχολογικά παιχνιδάκια εξουσίας.
Power freak.
Ζ) ο απατεωνοτσιγκούνης: η μαγεία του να αρπάζεις από τους άλλους .
Βασικά έχει παρασιτική ψυχολογία: τρακαδόρος, γλυφτάκος, αυλικός .
Δανεικά και αγύριστα είναι κανόνας ζωής.
....και τέλος....
Η) ο απλός, αυθεντικός, κοινός, μικροαστός μαλακοτσιγκούνης:
ένας μαλάκας που δεν έχει ούτε μυαλό ούτε αρχές.
Απλό μηρμήγκι που μαζεύει σπόρους για τον Χειμώνα.
Μέχρι να έρθει η βροχή και να τους πετάξει όλους μακριά από την φωλιά του .
Και τότε μένει άναυδος.
Όπως τότε που εξαερώθηκαν τα ομόλογα με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Είχε επενδύσει και σε αυτά, φυσικά.
