…η ζωή συνεχίζει να με εκπλήσσει αν και, στην ηλικία μου, θα έπρεπε να μην εκπλήσσομαι τόσο εύκολα.
Το γεγονός αυτό, της εύκολης έκπληξης , σηκώνει δύο ερμηνείες…μία καλή και μία κακή:
…η καλή είναι ότι έχω ακόμη «νεανική ψυχή» και γιαυτό εκπλήσσομαι….
….αφού ακόμη νιώθω την ζωή ως «ένα δώρο που πρέπει να ανακαλύψω» κλπ.
Όλες αυτές οι μπούρδες που λένε όσοι τα κονομάνε κολακεύοντας τον κοσμάκη.
Η κακή ερμηνεία είναι ότι μάλλον …ξεμωράθηκα και μού φαίνονται όλα παράξενα, περίεργα και νέα….
….δηλαδή σαν να ανακαλύπτω ξανά τον τροχό.
Καθόλου ενθαρρυντικό.
Τελος πάντων, για να μην φλυαρώ, μπαίνω στο θέαμα - θέμα:
εκπλήσσομαι συνεχώς με κάτι κωλόγερους λιγούρηδες που αφήνονται να γίνονται «μπαίγνιο» στα χέρια - και τα ματόκλαδα και τα νύχια- κάποιων δεσποιναρίων….
….αλλά και όχι και τόσο δεσποιναρίων…δηλαδή έως και ώριμων ψευδοδεσποιναρίων.
Κάτι νεαρές καρακάξες ανάμεσα στα 25 και τα …45 με άφθονο ναρκισσισμό, παίζουν παιγνιδάκια γοητείας και εξουσίας με μεσήλικες και γέρους…
…παντρεμμένους και «ελεύθερους», μορφωμένους και αγράμματους, λεφτάδες και ψιλικατζήδες, καλοστεκούμενους και ξεχαρβαλωμένους.
Το ζητούμενο είναι η προσοχή και το χειροκρότημα.
Και δόστου σάλια τα γερολιγούρια… δόστου ποιήματα της συμφοράς, δόστου χιλιοειπωμένα κοπλιμέντα, δόστου υπερβολές που βγάζουν μάτι.
…κάνω τον σταυρό μου εκατό φορές την ημέρα μην καταντήσω ένα τέτοιο μπαίγνιο- παιχνιδάκι.
…και παράλληλα προσεύχομαι ακριβώς αυτό να πάθουν οι εχθροί μου.