ψέμματα

 Τα ψέμματα δεν είναι ακριβώς κακό πράγμα... είναι τόσο αναγκαία! .

...οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά.

Αν εφευρεθεί μια μηχανή ανάγνωσης της σκέψης των κοντινών  μας ανθρώπων, θα αυτοκτονούσε η μισή υφήλιος: ζευγάρια θα χώριζαν, ερωτευμένοι θα κατέρρεαν, οι θρησκευόμενοι θα κυνηγούσαν  τον παπά της ενορίας τους και οι κνίτες θα γινόταν αναρχοαυτόνομοι στα Εξάρχεια.

Τα πιο ωραία ψέμματα τα λέμε στον εαυτό μας: 

η αυτοεξαπάτηση είναι όρος επιβίωσης.

Πως να εγκαταλείψεις το Μαράκι που τα είχες πεντε χρόνια και την έκανες να νιώθει τόσο μοναδική?

Αυτή φταίει. 

Μαλακισμένη.

Πως έρριξες τον αδελφό σου στην περιουσία, τον συνάδελφο στην εργασία, τον κουμπάρο με την κουμπάρα?

ΑΥΤΟΙ τα ήθελαν, ΑΥΤΟΙ τα προκάλεσαν, ΑΥΤΟΙ τα επεδίωξαν .

Έμμεσα, ε?... 

Υπόγεια! 

…Οι σιγανοπαπαδιές!

Ενώ εσύ...  σπαθί!

Όλοι έχουν να λένε για σένα... τι παιδί είσαι! 

Και πόσο έχεις υποφέρει για τους άλλους!

Έκαστος φέρει τον σταυρόν αυτού.

Μόνο εσύ  ξέρεις τι έχεις τραβήξει. 

Και ο Θεός.

Θα σε δικαιώσει και Αυτός, ε?

Μ´ αρέσει η αυτοπεποίθησή σου γιά τις προθέσεις του Θεού.

οι μοιχοί είναι αδύναμοι

 ..αν κάποιος -ή κάποια- δεν είναι ευχαριστημένος σε κάποια σχέση, καλό είναι είτε να την διορθώνει είτε να την τελειώνει.

Το να κερατώνει, είναι εξευτελιστικό.

…εννοώ …αυτοεξευτελιστικό: 

…δεν ντροπιάζεται ο «κερατάς» αλλά ο μοιχός.

Είναι σαν την κλοπή: ο κλέφτης πρέπει να ντρέπεται, όχι το θύμα της κλοπής.

Γενικά οι μοιχοί, νομίζω πως είναι άτομα αδύναμου χαρακτήρα: 

μπλέκουν σε ένα φθοροποιό κυκεώνα σχέσεων που όχι μόνο δεν λύνουν υπάρχοντα προβλήματα αλλά τα μεγαλοποιούν και τα πολλαπλασιάζουν.

Ναρκισσεύονται ότι τάχα είναι σαν ήρωες αισθηματικού μυθιστορήματος με στοιχεία πάθους και σασπενς και, τελικά,  καταντάνε κακομοιριασμένα και κακοποιημένα όντα από τα χαστούκια της ζωής.

Γιατί η Ζωή, είναι ένα ζωντανό και έλλογο όν :

ένα Όν που απαιτεί μιά τελετουργία σεβασμού από τα ανθρωπάκια- υπηκόους της.

…όποιος χέζει το τελετουργικό  προσβάλλοντάς την, τον χέζει και Αυτή.

Αργά, ή γρήγορα.

ΚΑΝΟΝΕΣ

 …μία δεκαεπτάχρονη ομοφυλόφιλη ψυχοπαθής, χωρίς αγωγή, με πατερα γιατρό, σκότωσε την 22χρονη φίλη της όταν της ζητησε να χωρίσουν κλπ

…τι να πρωτοπιάσεις και τι να σχολιάσεις.

Έχω την εντύπωση ότι τα ψυχικά προβλήματα επιδεινώθηκαν από τότε που επικράτησε η μεταμοντέρνα αντίληψη ότι δεν υπάρχουν σταθερές αξίες, ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική κατασκευή και επινόηση   και ότι η κοινωνική ευθύνη είναι ασήμαντη μπροστά στην προσωπική έκφραση.

Αρα , ο καθένας,  κάνει ότι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει.

Δεν υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο.

Δεν υπάρχουν κανόνες.

Στο τέλος δικαιολογούνται τα πάντα.

Δεν είναι έτσι, όμως…

οι ψυχικά ασταθείς, λειτουργούν καλύτερα σε σταθερό,  δομημένο και ασφαλές περιβάλλον.

Η κοινωνία χρειάζεται ρυθμιστικό πλαίσιο.

Τώρα γεμίσαμε  νευρωσικούς που μέθυσαν με την απόλυτη ελευθερία τους να κάνουν ό,τι παλαβωμάρα τους κατέβει και, μετά, όταν το άγχος τους χτυπήσει κόκκινο, αποδιοργανώνονται εντελώς.

Κανόνες…

…δεν είναι κακό πράγμα.

Δεν είναι κακό πράγμα να μάθει ο δεκαεξάχρονος να μην οδηγεί παράνομα, να μην κλέβει βενζίνη και να μην τεκνοποιεί στα δεκατρία.

Χωρίς κανόνες, η προσωπική ζωή γίνεται μπάχαλο  και η κοινωνική ζωή γίνεται φαρ ουέστ.

Τελικά, ό μόνος  κανόνας που υπάρχει είναι να πληρώνουμε τους φόρους μας οι μικροαστοί.

FB 14-12-2022