Τα ψέμματα δεν είναι ακριβώς κακό πράγμα... είναι τόσο αναγκαία! .
...οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά.
Αν εφευρεθεί μια μηχανή ανάγνωσης της σκέψης των κοντινών μας ανθρώπων, θα αυτοκτονούσε η μισή υφήλιος: ζευγάρια θα χώριζαν, ερωτευμένοι θα κατέρρεαν, οι θρησκευόμενοι θα κυνηγούσαν τον παπά της ενορίας τους και οι κνίτες θα γινόταν αναρχοαυτόνομοι στα Εξάρχεια.
Τα πιο ωραία ψέμματα τα λέμε στον εαυτό μας:
η αυτοεξαπάτηση είναι όρος επιβίωσης.
Πως να εγκαταλείψεις το Μαράκι που τα είχες πεντε χρόνια και την έκανες να νιώθει τόσο μοναδική?
Αυτή φταίει.
Μαλακισμένη.
Πως έρριξες τον αδελφό σου στην περιουσία, τον συνάδελφο στην εργασία, τον κουμπάρο με την κουμπάρα?
ΑΥΤΟΙ τα ήθελαν, ΑΥΤΟΙ τα προκάλεσαν, ΑΥΤΟΙ τα επεδίωξαν .
Έμμεσα, ε?...
Υπόγεια!
…Οι σιγανοπαπαδιές!
Ενώ εσύ... σπαθί!
Όλοι έχουν να λένε για σένα... τι παιδί είσαι!
Και πόσο έχεις υποφέρει για τους άλλους!
Έκαστος φέρει τον σταυρόν αυτού.
Μόνο εσύ ξέρεις τι έχεις τραβήξει.
Και ο Θεός.
Θα σε δικαιώσει και Αυτός, ε?
Μ´ αρέσει η αυτοπεποίθησή σου γιά τις προθέσεις του Θεού.
