πέρα από την κριτική
…ο δαιμονιώδης μέσα στην οξυδέρκεια του Νίτσε, είχε πει κάποτε ότι νιώθουμε στη φύση πολύ ευχάριστα διότι η φύση δεν έχει γνώμη για μας.
Προφανώς…
…ούτε τα δέντρα, ούτε τα λουλούδια, ούτε οι μύγες, ούτε τα ζουζούνια, ούτε οι γάιδαροι, έχουν γνώμη για μας.
Η φύση είναι δεδομένη και μας παραδόθηκε ως έχει.
Είτε από την Τύχη, είτε από τον Θεό, μας παραδόθηκε ως έχει.
Η πόλη έχει γνώμη για μας…
Δηλαδή η κοινωνία έχει γνώμη για μας.
Αυτό είναι αρκετά ψυχοπιεστικό και ενοχλητικό… συνήθως.
Στην πόλη δίνουμε συνεχώς εξετάσεις… είτε στους άλλους είτε στον εαυτό μας.
Μέσα στη φύση, απλά ικανοποιούμε τις ανάγκες μας.
Απλά πράγματα.
Τελικά, μεγάλο μέρος της ταλαιπωρίας που τραβάει ο άνθρωπος, προέρχεται από την κοινωνία.
Γιατί δεν μπορεί να κάτσει μόνος του μέσα σ’ ένα δωμάτιο…
… αφού δεν αντέχει την μοναξιά και την ενδοσκόπηση.
….άρα πρέπει να είναι μαζί με άλλους ανθρώπους και να συνυπάρξει μαζί με αυτούς και τα κουσούρια τους.
Πάλι δύσκολα πράγματα.
Οι άνθρωποι έχουν εγγενή τάση προς την εξουσία και την εκμετάλλευση που είναι δύο αιτίες μεγάλης ενόχλησης.
Τελικά, μόνο με τα κατοικίδια συμβιώνουμε με ανθρώπινους όρους:
είναι πλήρως υποταγμένα και πλήρως ευγνώμονα με ένα κόκκαλο η ψαροκόκκαλο.
Πενταροδεκάρες.
Οι πόρνες στοιχίζουν ένα σωρό λεφτά και πουλάνε μαιμού προιόν.
Αι σύζυγοι, ακόμα και αν δεν πουλάνε μαιμού προιόν, το θέλουν όλο δικό τους.
Μόνο οι σκύλοι και οι γάτες παρέχουν συντροφικότητα, αποδοχή και ψυχική υποστήριξη…
…. χωρίς πολλές απαιτήσεις.
… και χωρίς κριτικές για το αν προκόψαμε περισσότερο από τον κουμπάρο μας.