Ο ΙΑΤΡΟΣ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ

Η  ασθένεια κακοποιεί τον άρρωστο και η ιατρική κακοποιεί τον γιατρό: 

όχι μόνο γιατί δίνει συνεχή αγώνα ενάντια στην φθορά, τον πόνο και τον θάνατο,  αλλά, και γιατί αντιμετωπίζει συνεχώς τα συνοδά κοινωνικά προβλήματα.

Κοινωνικά προβλήματα  που, αν και δεν είναι εντός της ιατρικής αρμοδιότητος, μπλέκουν αναπόφευκτα με το ιατρικό έργο.

Φτώχεια και αρρώστεια.

Μοναξιά και αρρώστεια.

Αποξένωση και αρρώστεια.

Αποξένωση?

…ναι, αποξένωση: όταν γίνεσαι «ξένος».

Να σε κάνει «ξένο» η οικογένειά σου, τα παιδιά σου, γυναίκα σου, η ερωμένη σου, η πατρίδα σου.

Ξένος από ανάγκη, ξένος με το ζόρι.

Ξένος τόπος, ξένη γλώσσα, ξένες συνήθειες, ξένες εικόνες, ξένος ουρανός, ξένο τοπίο.

Αλλο να έχεις εγκεφαλικό στον τόπο σου και άλλο στον ξένο τόπο.

Άλλο πράγμα να έχεις χρόνια αρρώστεια -που θέλει φροντίδα και παρηγοριά-  και να είσαι με μιά οικογένεια που σε υποστηρίζει,  και, άλλο πράγμα να είσαι μόνος, γέρος… και ξένος.

Η διαχείριση  του πόνου και της ανημπόριας είναι παράπλευρα έργα του κυρίως ιατρικού.

Η φτώχεια τα διηθεί όλα αυτά σαν τοξικό δηλητήριο και τα κάνει ανυπόφορα.

Πιάνω τον εαυτό μου να υπολογίζει τι μπορεί να αντέξει οικονομικά ένας φτωχός με δισκοκήλες στον αυχένα και μυελοπάθεια: 

…πότε να γίνει η μαγνητική? 

…όταν θα μπορεί να πάει στην Αθήνα σε δυό μηνες που θα την κάνει με 70€ συμμετοχή ?

…ή τώρα χωρίς ΕΟΠΥΥ που θα δώσει  240€?

Τώρα?

…μα, τώρα, η δουλειά δεν παίρνει αναρρωτικές και διακοπές: 

αυτά σημαίνουν απόλυση… και η απόλυση σημαίνει πείνα…

Πείνα  για τον εργάτη και για την οικογένειά του στην Αίγυπτο.

Όλα είναι μιά διαπραγμάτευση ανάμεσα στην ανάγκη της εργασίας και στην ανάγκη της υγείας.

Η γυναίκα με τα κουτσούβελα στην Αίγυπτο περιμένουν το μηνιάτικο.

Ο μπαμπάς θα κάνει υπομονή.

Θα δουλέψει στο καίκι, θα φάει στο καίκι, θα κοιμηθεί στο καίκι.

Υγρασία? 

…αστεία, έ?

Καίκι - σπίτι, χειμώνα καλοκαίρι.

Οι κοιλιές διατάζουν.

Οι δισκοκήλες ας περιμένουν.

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΤΙΠΑΘΟΥΝ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ

 

…όταν ήμουνα αγροτικός γιατρός, έμενα σε ένα σπίτι που ο σπιτονοικοκύρης είχε ένα μεγαλόσωμο σκύλο τρομερά κοκκαλιάρη και πεινασμένο, και κανά δυό γάτες, πειναλέες και αυτές.

Τότε δεν ήταν  τις μόδας οι σκυλοτροφές  , ιδιαίτερα στα χωριά. Απλά έδιναν στο σκύλο τίποτε κόκκαλα, αλλά, προφανώς,  δεν αρκούσαν για να τραφεί επαρκώς.

Εγώ του ´δινα πότε-πότε κανα στήθος κοτόπουλου, που δεν μου αρέσει, αφού προτιμώ τα πόδια.

Αλλά, πάλι πείναγε.  

Πιό πεινασμένο σκύλο δεν έχω ξαναδεί.

Τον λυπόμουνα τον κακομοίρη… αλλά δεν με έπαιρνε και να παρέμβω, μην παρεξηγηθεί ο ιδιοκτήτης.

Μια μέρα πέταξα στα σκουπίδια μια φρατζόλα ξερό ψωμί, που την είχα ξεχάσει καιρό, και είχε γίνει σκληρή σαν πέτρα.

Δεν την μάσαγε ούτε κροκόδειλος.

Ε, λοιπόν,  ο σκύλος,  την έφαγε σαν λουκούμι.

Μιά άλλη μέρα, μου είχε περισέψει ένα θαυμάσιο κριθαρότο θαλασσινών που είχα φτιάξει: εκτός απο κριθαράκι είχε μικρά  κομμάτια καλαμάρι, χταπόδια και μύδια αλλά είχε και χορταρικά, κρεμμυδάκια κλπ.

Απλά είχε κρυώσει και δεν ήθελα να το φάω και είπα να το δωσω στην γάτα, εξ ίσου πειναλέα και αυτή με τον σκύλο.

Ε λοιπόν, η κυρία γάτα έδειξε λίγο ενδιαφέρον, έφαγε με το ζόρι ένα δυό κομματάκια χταπόδι που προεξείχαν και το υπόλοιπο, που ήταν ωραιότατο και μύριζε θάλασσα, το περιφρόνησε.

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις:

 αφού και τα δύο ζώα είνα σαρκοφάγα, γιατί το ένα έγινε και φυτοφάγο ενώ το άλλο όχι?

Εξ ίσου πεινασμένα ήταν.

Η διαφορά στον χαρακτήρα τους είναι εμφανής: 

ο σκύλος κάνει εκπτώσεις, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.

Θα παρακαλέσει, θα ικετέψει, θα υποστεί εξευτελισμούς.

Η γάτα όχι.

Είναι ασυμβίβαστη, ανυποχώρητη και περήφανη.

Αν θέλεις να δώσεις , δώσε. 

Δεν θα σε προσκυνήσει.

Δεν ξέρω πιό είδος από τα δύο θα επιβιώσει πιο εύκολα σε περίοδο λιμού.

Η γάτα ίσως πεθάνει... πάντως, θα πάει πιό αξιοπρεπώς.

Ξεροκόμματα δεν καταδέχεται.

Ούτε πρόβατα προσέχει ούτε κάνει τον σεκιούριτι.

Θα φάει ποντικό επειδή τον γουστάρει, όχι για να σε ευχαριστήσει εσένα.

Σκύλος ή γάτα?

Ιδού η απορία.

Νομίζω πως πρέπει να εμπνευστούμε από τις γάτες.

Όταν κάποιος υπουργός πάει να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο που μας πιάνει τον κώλο, του αξίζει να του δώσουμε μιά γερή γρατζουνιά.

Αν το παίξουμε σκύλοι και περιμένουμε να μας πετάξει κάνα ξεροκόμματο, χαθήκαμε.