…ο Μπουκοφσκι δεν ήταν ένας κακός και μισάνθρωπος γέρος.
Δεν ήθελε το κακό κανενός.
Δεν ήθελε «να πέσει η κυβέρνηση», «να μπουν στην φυλακή οι κλέφτες» ή «να κρεμάσει χίλιους προδότες» και «εκατό τραπεζίτες».
Δεν ήθελε βέβαια και να τους βλέπει.
Όλους.
Και «αυτούς» και τους «άλλους».
Δεν ήταν μισάνθρωπος και μισογύνης με την κλασσική έννοια.
Ήθελε απλά την ησυχία του.
Αλλά αυτή η ησυχία, είναι απαιτητική…
…απαιτεί μόνωση: η παρέα και ο συγχρωτισμός με άλλους ανθρώπους την καταστρέφει.
Οι «άλλοι» άνθρωποι δεν εναι κακοί.
….είναι απλά κουραστικοί, βαρετοί και νάρκισσοι:
απαιτούν προσοχή.
Πρέπει να διαδηλώσουν δημόσια το δράμα και το μεγαλείο τους.
Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκουν κοινό.
Αν το βρουν , το ερωτεύονται.
Μακριά από μένα τέτοια, τύχη…έλεγε ο ταλαιπωρημένος, στην ζωή, Μπουκόφκι.
…μονο η Μπύρα του δεν τον κούρασε.
Η μόνη χωρίς απαιτήσεις.
Δεν μίλαγε, βλέπεις.