...στο κατηχητικό μας μάθαιναν πως υπάρχουν τρία είδη ευσέβειας:
...η ευσέβεια από τον φόβο μην πας στην κόλαση:
είναι το κατώτερο είδος ευσέβειας, αφού είναι κάπως συμφεροντολογική.
...η ευσέβεια του σεβασμού προς τον Θεό και τον άνθρωπο , το δημιούργημά του:
γίνεσαι ανθρωπιστής από σεβασμό προς την Θεία Δημιουργία, το Θείο Έργο.
Είναι η ευσέβεια του μεσαίου επιπέδου..
....και υπάρχει και η ευσέβεια που πηγάζει από την αγάπη προς τον Θεό: ακολουθώ τις Θεικές υποδείξεις όχι για να σωθώ ή για να γίνω κοινωνικός αγωνιστής και φιλάνθρωπος αλλά γιατί αγαπάω τον Θεό τόσο, που η βούληση του γίνεται και δική μου.
Κάτι σαν γονική προσταγή που είναι, στην ουσία, μιά ιερή - κοινή απόφαση.
Αυτό είναι το ανώτατο είδος ευσέβειας.
Είναι η ευσέβεια των Αγίων που νιώθουν οτι έχουν γίνει ένα με τον Θεό και το μόνο που μετράει είναι η δική του θέληση και οπτική του κόσμου.
Ακριβώς επειδή έχουν μια τέτοια οπτική, περιφρονούν τα εγκόσμια και ζούνε με αέρα, νερό και πέτρες.
Δεν είναι πως κάνουν «προπόνηση» για να ....σκληραγωγηθούν και να γίνουν ολιγαρκείς.
Οι άγιοι δεν είναι κομμάντος.
Είναι ολιγαρκείς γιατί δεν τους ενδιαφέρουν τα πρόσκαιρα μικροπράγματα.
Όλα τα ανωτέρω αφορούν την ποιότητα της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό: δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.
Έχει τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις και ας μην πολυφαίνεται με την πρώτη ματιά:
αν απλά φοβάσαι την Κόλαση, είσαι απλά ένα τρομοκρατημένο κουνέλι και η ζωή σου γίνεται Κόλαση απο τώρα, πρίν καν καταλήξεις εκεί.
Αν απλά σέβεσαι τον Κόσμο και τον Άνθρωπο ως ιερά, Θεικά δημιουργήματα, είσαι ένας ...οικολόγος - ανθρωπιστής που είναι μιά καλή και αξιοπρεπής εξέλιξη ζωής.
Αν αγαπάς τον Θεό τόσο που σχεδόν νιώθεις ένα μαζί του, γίνεσαι λίγο ερημίτης, αλαφροίσκιωτος, αλλά φτάνεις σε μεγάλα επίπεδα πνευματικότητας που είναι γεμάτα θεικές ηδονές.
Καθόλου άσχημη εξέλιξη και αυτή... αν έχεις μυαλό, καρδιά και ...κότσια, κατάλληλα γιά κάτι τέτοιο.
Το μεγαλύτερο δράμα όμως, μας έλεγαν, είναι να αρνηθείς τον Θεό:
να «αποστρέψεις το Πρόσωπό» σου από το Δικό του Πρόσωπο.
Αυτό καταλήγει σε Κόλαση: η Κόλαση δεν είναι βούρκος με καυτή λάβα και βασανιστήρια....
....η Κόλαση είναι η απουσία του Θεού και της Θεικής ευνοίας - χάριτος.
Διότι ο Θεός, είναι μεν καλός, αλλά αν του γυρίσεις την πλάτη
(αν αποστρέψεις το πρόσωπο), σέβεται την απόφασή σου.
Έχεις δωρηθεί με βούληση...εσύ παίρνεις τις αποφάσεις.
Αποστρέφει και αυτός το πρόσωπο.
Δεν σε κοιτάζει.
Κόλαση, είναι η απουσία του Θεού.
Μερικές φορές ο Θεός , επειδή είναι και καλός, σου δίνει κάποιες ευκαιρίες να αλλάξεις μυαλά : «δίδει σημεία» , όπως έλεγαν οι αρχαίοι.
Αλλά αν επιμένεις , έχεις την Κόλαση στην τσέπη:
από τώρα και εντεύθεν.
...αν δεν έχεις φόβο ή σεβασμό του Θεού, τότε μπορείς να κάμεις τα πάντα.
«Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται», είπε ο Ντοστογιέφσκι.
Ο Στάλιν , ο Πολ Ποτ και ένα σωρό άλλοι άθεοι εξουσιαστές με εκατομμύρια θυμάτων, συμμερίστηκαν την άποψη αυτή.