ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΥΡΩ

 «συμβουλευτική ζεύγους»

....πριν παντρευτούμε γιατρέ, ήταν όλο γλύκες ! 

Πασσά μου με ανέβαζε, Πασσά μου, με  κατέβαζε...

...τι λες ρε κακομοίρη! πότε σε είπα Πασσά μου!

Άντε κατούρα  μας!

...την ακούς γιατρέ? είναι τρόπος αυτός να μου φέρεται δημόσια?

Με ξεφτιλίζει συνεχώς!

.......συγγνώμη...κυρία Τάδε, έτσι του μιλάτε και μπροστά στους φίλους σας? στους κουμπάρους σας, πχ?

...άμα του αξίζει, τι να του κάνω? Αφού είναι ούφο ο τύπος! 

Άκου Πασσάς!

....και Πασσά μου με είπες...αλλά εννοώ πως η συνολική σου συμπεριφορά είναι συχνά προσβλητική και απαξιωτική ενώ παλιά μου φερόσουν με εκτίμηση , ακόμη και θαυμασμό.

...ναι! γιατί δεν είχα καταλάβει τότε τι χαλβάς είσαι!

......κυρία Τάδε, εχω την εντύπωση ότι ο σύζυγός  σας νιώθει προδομένος...ότι τον εξαπατήσατε πριν τον γάμο, παίζοντας θέατρο.

...σιγά! αυτός με εξαπάτησε! Μου έκανε τον λεφτά και τον σπουδαίο και μου βγήκε άφραγκος, σπάγγος και κακομοίρης!

.....Λυπάμαι αγαπητοί....μάλλον  νιώθετε και οι δύο εξαπατημένοι: 

δεν δικαιώθηκαν οι μεταγαμήλιες προσδοκίες σας. 

Ίσως πρέπει να συζητήσετε πως αισθάνεστε, τί περιμένετε από τον άλλο...ώστε, μέσα από μιά νέα κατανόηση, να κάνετε ένα συμβιβασμό, βρίσκοντας μιά νέα ισορροπία.

Πενήντα ευρώ.

Η ΦΑΤΣΑ ΜΙΛΑΕΙ

 Τελικά μετάνιωσα που στα νιάτα μου ήμουν καλός μαθητής. 

Τι κατάλαβα που ήμουν καλός μαθητής; 

Απλά έχασα ένα σωρό ώρες, μέρες, μήνες και χρόνια, για να μάθω 10 πράγματα από τα οποία τα εννιά ήταν άχρηστα. 

Δεν έχασα όμως μόνο αυτό: έχασα την αξιοπρέπεια μου. 

Το να είσαι καλός μαθητής σημαίνει ότι είσαι αναξιοπρεπής: 

κάθεσαι και υπακούς σαν μαλάκας τον κάθε ηλίθιο δάσκαλο που νομίζει ότι έχει αρκετή εξουσία πάνω σου ώστε να σου επιβάλει ένα κάρο μαλακίες.

Ο κακός μαθητής - και ιδιαίτερα ο αντιδραστικός μαθητής- έχει περισσότερη αξιοπρέπεια. 

Αμφισβητεί την αυθεντία και την εξουσία του δασκάλου που συνήθως είναι ένας φοβισμένος μισθοδίαιτος υπαλληλάκος.

Αυτή η έμπρακτη αμφισβήτηση είναι στην ουσία της μια επαναστατική πράξη: είναι μια διακήρυξη δικαιωμάτων, ελευθερίας και αυτόνομης σκέψης.

Όλα αυτά τα επαναστατικά και βαθυστόχαστα τα σκέφτηκα βλέποντας τη φωτογραφία του Μόσιαλου: 

είμαι σίγουρος ότι ήταν ένας καλός μαθητής. 

Γιατί ο Μόσιαλος έχει μία φάτσα καλοθρεμμένου αριστούχου μπούλη που δεν αμφισβήτησε ποτέ κανένα πρόσωπο εξουσίας.

Προφανώς δεν ήταν μόνο καλός μαθητής αλλά και ο επιμελητής και ο απουσιολόγος. 

Σίγουρα μάζευε όλες τις κιμωλίες που πέταγε  ο δάσκαλος δεξιά και αριστερά. 

Τα τετράδια του ήτανε πάντα τακτοποιημένα και καλογραμμένα λες και ήτανε λογιστικοί φάκελοι.

Σκασιαρχείο αποκλείεται να έκανε, ακόμα και αν του το ζήταγε η πιο ωραία της τάξης ώστε να πάνε μαζί σινεμά.

Ο καλός μαθητής δεν παθαίνει  μόνο εγκεφαλική ατροφία αλλά παραμορφώνεται και η φάτσα του: 

η φάτσα των παιδιών, που έχει πάντα μια φρεσκάδα και μια αθωότητα, στην συνέχεια αλλάζει.

….όταν η ζωή προχωρήσει, στην φάτσα αποτυπώνονται όλες οι κακοποιήσεις και οι θρίαμβοι της ζωής.

Μετά τα τριάντα, είσαι υπεύθυνος για την φάτσα σου, έχουν πει.

Ο ευνουχισμός της προσωπικότητας που επιτυγχάνεται στο σχολείο και τις παρατεταμένες σπουδές , διαμορφώνει την φάτσα κατάλληλα όπως τα επανειλημμένα λίφτινγκ τη φάτσα των  φωτομοντέλων. 

Ξεκινάνε από δροσερά και πανέμορφα και, φοβούμενα το γήρας,   καταντάνε και παραμορφωμένα και γερασμένα.