13 Οκτ 2023

…αχ!…να ήμουν ήρωας!

 …ένα ομορφόπαιδο γυναικολόγος έγινε ήρωας γιατί λέει κουβάλησε με τα χέρια αιμορραγούσα κοπέλα σε παρακείμενη ιδιωτική κλινική και εκεί την έσωσε.

Είναι όσα κατάλαβα διαβάζοντας θαυμαστικές αποσπασματικές αναφορές εδώ και κεί…χωρίς βέβαια να επιμείνω στις λεπτομέρειες του θαυμαστού συμβάντος.

Και δώστου φωτογραφίες του ομορφόπαιδου - ήρωα - επιστήμονα κλπ κλπ…σε τέλεια σέλφι και χωρίς αίματα.

Είναι θαυμάσια γεγονότα όλα αυτά και με κάνουν να ζηλεύω λιγάκι.

Νέος και ωραίος γιατρός σώζει νέα και ωραία στα πρόθυρα του θανάτου?

Τέλεια  ιστορία για θετικό παράδειγμα.

Προφανώς μετά τον παραλίγο θάνατο θα του κανε κανα τραπέζι…(λέω εγώ, με ζήλεια).

…αλλά,  ρε γαμώτο, αυτά τα θαυμαστά γεγονότα θέλουν και τύχη για να σου συμβούν… 

Δε συμβαίνουν στον καθένα και κάθε μέρα. 

Δεν είναι απλό να γίνεις ήρωας… πρέπει να έχεις και μία θεϊκή εύνοια. 

Εμένα το μόνο που μου έτυχε ήταν να περάσω κάτι γριές στο απέναντι πεζοδρόμιο. 

Αλλά δε γίνεσαι ήρωας έτσι.

λουμπεναριά, παντού

 



Έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα είδος χημείας ανάμεσα στα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας: όλοι οι περιθωριακοί έχουν μια τάση να κάνουν παρέα μεταξύ τους. 

Προφανώς έχουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας, κοινά

 χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση απόβλητου, μη δέσμευση από νόμους, κανόνες και κοινωνικές συμβάσεις και , συχνά, κοινωνικό μίσος.

Και δεν είναι μόνο φτωχοί, επαίτες, άστεγοι, πρεζόνια, αλκοολικοί, μικροκακοποιοί και γενικά αυτό που λέμε αλήτες. 

Λούμπεν στοιχεία υπάρχουν και σε άλλες τάξεις ακόμα και στην μεγαλοαστική: διαβάζοντας για παράδειγμα τη ζωή της Μαρίκας Κοτοπούλη, βλέπουμε ότι ήταν μορφινομανής, άλλαζε εραστές ή τους είχε ταυτόχρονα….

… και,   με τους οποίους συνευρίσκετο,  στο σπίτι της με παρούσα τη μάνα της…!

Σταθερά, συστηματικά και χωρίς ενοχές, κορόιδευε και απομυζούσε οικονομικά τον Ίωνα  Δραγούμη που την λάτρευε.

Γενικά  είχε μία άστατη, εκμεταλλευτική και χειριστική συμπεριφορά, ενώ παράλληλα ήταν μεγάλο ταλέντο και με  πολύ αξιόλογη καριέρα στον θεατρικό χώρο.

Δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλάβει και ότι ξέρω την ψυχολογία των λούμπεν τύπων  αλλά διαπιστώνω ότι λούμπεν στοιχεία υπάρχουν και σε επιτυχημένους ανθρώπους.

 ….οι οποίοι επιτυχημένοι , συχνά εκμεταλλεύονται την εικόνα αυτή. Ο George Orwell για κάμποσα χρόνια ήταν περιπλανώμενος αλήτης: η περιγραφή αυτής της ζωής  στο βιβλίο του «αλήτες του Παρισιού και το Λονδίνου».

Κάπνιζε γόπες που μάζευε  από το δρόμο, κοιμότανε σε άσυλα, ήταν ντυμένος με κουρέλια και έκανε παρέα με άλλους άστεγους ενώ , παράλληλα, διατηρούσε και κάποιες λογοτεχνικές φιλοδοξίες. 

Το παράξενο είναι ότι είχε αποφοιτήσει  από το περίφημο αριστοκρατικό κολέγιο του  Ήτον και είχε κάνει πριν μερικά χρόνια αστυνομικός(!) στην Μπούρμα ( σημερινη Μιανμάρ), που ήταν τότε βρεταννική αποικία.

Το ίδιο έκανε και ο Τζακ Λόντον -πριν γίνει πλούσιος επιτυχημένος συγγραφέας- αλλά και ο Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Από Έλληνες ,  ίσως θα κατέτασα στην κατηγορία αυτή,  τον Κώστα Ταχτσή και την Κατερίνα Γώγου.

Δεν ξέρω… 

Πιθανότατα σε πάρα πολλές από τις περιπτώσεις αυτές υποκρύπτεται κάποια ψυχοπαθολογία η οποία δεν έχει διαγνωστεί, δεν έχει αντιμετωπιστεί και,  ενδεχομένως, δεν είναι δυνατόν και να θεραπευτεί.

Η μητέρα της 12χρονης είναι μια νέα γυναίκα 37 χρονών που έχει κάνει πέντε παιδιά με ένα πρεζόνι και τρία παιδιά με ένα Πακιστανό με τον οποίο σχετίζεται και ζουν  και με τα οκτώ παιδιά ανακατεμένα. 

Η χαρά των κοινωνικών λειτουργών.

🙂

…αλλά  και των κοινωνιολογούντων αριστερών που αποδίδουν όλα τα κακά του κόσμου στο «άρρωστο καπιταλιστικό περιβάλλον». 

Δεν έχουν διαβάσει όμως αρκετή ιστορία και ρωσική λογοτεχνία για να δουν το πλήθος των περιθωριακών  και των λούμπεν που  υπήρχαν στην σοβιετική ένωση και οι οποίοι ουδέποτε αναμορφώθηκαν και απλά στελέχωσαν τα γκούλαγκ.

Δεν ξέρω…. όπως υπάρχουν ατομικές ψυχοπαθολογίες , πιθανότατα να υπάρχουν και κοινωνικές ψυχοπαθολογίες…

… οι οποίες επιδεινώνονται από κοινωνικό-οικονομικούς παράγοντες. 

Αλλά η βάση τους  είναι ένας μάλλον στραβά φτιαγμένος ψυχισμός.

ακατάστατη γλώσσα, ακατάστατο μυαλό

 …πλάκά έχουν οι ψυχίατροι που προσπαθούν να δείξουν φιλολαικοί και προσιτοί κακοποιώντας την γλώσσα.

…πχ δεν τους αρέσει ο όρος «γονέας»: προτιμούν να γράφουν ο «γονιός».

Αριστερόμορφο και λαικόμορφο…πιθανόν προέρχεται από την αγοραία φραση : «γαμώ τον γονιό σου».

Οκ.

Αλλά στον πληθυντικό δεν τους πάει να γράψουν «οι γονιοί»: παραείναι μπαναλαρία….οπότε γράφουν το πιό καθαρευουσιάνικο «οι γονείς».

Το ίδιο κάνουν και οι εκπαιδευτικοί: στην ονομαστική «το σχολειό», η «σκολειό» ( πχ κρυφό σκολειό) , αλλά  γενική «του σχολείου» :

πχ κανείς Δάσκαλος δεν θα πει ότι είναι «δάσκαλος δημοτικού σχολειού»

…και στον πληθυντικό λένε  «τα σχολεία» ( τα «σχολειά» δεν αρέσουν)

Τελικά το μήνυμα είναι ένα: γράφε όπως σου κατέβει και δεν τρέχει τιποτα.

Ο,τι και να πείς, μέσα είσαι. 

...πχ…να ένας  γραμματιζούμενος - πολιτικός και καθηγητής οικονομικών στο ΕΚΠΑ που μας μαθαίνει σκέψη και γλώσσα: 

μπερδεύει το «απευθύνομαι» με το «αποφαίνομαι» και το «τριγύρω» με τον ... «τρύγο»!



Τα κόκκινα αυγά

  Η συζήτηση που κάνουν οι κυρίες δίπλα μου είναι για τα κόκκινα αυγά που έβαψαν και αυτά που αγόρασαν και δεν είναι κόκκινα. Κουβέντες χορτ...