…αχ!…να ήμουν ήρωας!

 …ένα ομορφόπαιδο γυναικολόγος έγινε ήρωας γιατί λέει κουβάλησε με τα χέρια αιμορραγούσα κοπέλα σε παρακείμενη ιδιωτική κλινική και εκεί την έσωσε.

Είναι όσα κατάλαβα διαβάζοντας θαυμαστικές αποσπασματικές αναφορές εδώ και κεί…χωρίς βέβαια να επιμείνω στις λεπτομέρειες του θαυμαστού συμβάντος.

Και δώστου φωτογραφίες του ομορφόπαιδου - ήρωα - επιστήμονα κλπ κλπ…σε τέλεια σέλφι και χωρίς αίματα.

Είναι θαυμάσια γεγονότα όλα αυτά και με κάνουν να ζηλεύω λιγάκι.

Νέος και ωραίος γιατρός σώζει νέα και ωραία στα πρόθυρα του θανάτου?

Τέλεια  ιστορία για θετικό παράδειγμα.

Προφανώς μετά τον παραλίγο θάνατο θα του κανε κανα τραπέζι…(λέω εγώ, με ζήλεια).

…αλλά,  ρε γαμώτο, αυτά τα θαυμαστά γεγονότα θέλουν και τύχη για να σου συμβούν… 

Δε συμβαίνουν στον καθένα και κάθε μέρα. 

Δεν είναι απλό να γίνεις ήρωας… πρέπει να έχεις και μία θεϊκή εύνοια. 

Εμένα το μόνο που μου έτυχε ήταν να περάσω κάτι γριές στο απέναντι πεζοδρόμιο. 

Αλλά δε γίνεσαι ήρωας έτσι.

ακατάστατη γλώσσα, ακατάστατο μυαλό

 …πλάκά έχουν οι ψυχίατροι που προσπαθούν να δείξουν φιλολαικοί και προσιτοί κακοποιώντας την γλώσσα.

…πχ δεν τους αρέσει ο όρος «γονέας»: προτιμούν να γράφουν ο «γονιός».

Αριστερόμορφο και λαικόμορφο…πιθανόν προέρχεται από την αγοραία φραση : «γαμώ τον γονιό σου».

Οκ.

Αλλά στον πληθυντικό δεν τους πάει να γράψουν «οι γονιοί»: παραείναι μπαναλαρία….οπότε γράφουν το πιό καθαρευουσιάνικο «οι γονείς».

Το ίδιο κάνουν και οι εκπαιδευτικοί: στην ονομαστική «το σχολειό», η «σκολειό» ( πχ κρυφό σκολειό) , αλλά  γενική «του σχολείου» :

πχ κανείς Δάσκαλος δεν θα πει ότι είναι «δάσκαλος δημοτικού σχολειού»

…και στον πληθυντικό λένε  «τα σχολεία» ( τα «σχολειά» δεν αρέσουν)

Τελικά το μήνυμα είναι ένα: γράφε όπως σου κατέβει και δεν τρέχει τιποτα.

Ο,τι και να πείς, μέσα είσαι. 

...πχ…να ένας  γραμματιζούμενος - πολιτικός και καθηγητής οικονομικών στο ΕΚΠΑ που μας μαθαίνει σκέψη και γλώσσα: 

μπερδεύει το «απευθύνομαι» με το «αποφαίνομαι» και το «τριγύρω» με τον ... «τρύγο»!