Κάποτε ρώτησα ένα φίλο μου χειρουργό να μου πει ένα απλό κριτήριο που να μπορεί κάποιος να διαπιστώσει αν ένας χειρουργός, είναι καλός.
Σκέφτηκε λίγο και μου απάντησε ότι θα ήταν χρήσιμο να δω το χειρουργό να τρώει:
«Συνήθως, όπως τρώει, έτσι και χειρουργεί» , μου είπε.
Για παράδειγμα, βλέπεις αν είναι καθαρός στο τραπέζι αν προσέχει να τα διατηρεί τα πιάτα γύρω του και το δικό του, καθαρά και τακτοποιημένα.
Τρώει αργά και προσεκτικά, μασάει ήρεμα ή είναι ένας τσαπατσούλης βιαστικός, ένας ανυπόμονος που καταβροχθίζει όσο το δυνατόν περισσότερο φαγητό σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο;»
Έχει κάποια λογική η απάντηση του.
Από τις λεπτομέρειες βλέπεις τη διαφορά σε πολλά πράγματα.
Γενικά, η κουλτούρα του φαγητού είναι αποκαλυπτική όχι μόνο για τα άτομα αλλά και για τις κοινωνίες.
Στην Σαουδική Αραβία για παράδειγμα, μέσα σε λίγες δεκαετίες, πέρασαν από την φάση του λιτού φαγητού και μιας κινητικής νομαδικής ζωής στην έρημο, στην φάση μιας αστικής υπερκαταναλωτικής ζωής, γεμάτης από ακινησία και τροφές με πολλούς υδατάνθρακες και λίπη .
Αποτέλεσμα;
Οι λεπτοί, σκληραγωγημένοι νομάδες της ερήμου έγιναν υπέρβαροι, νωθροί και νευρωσικοί κάτοικοι πόλεων.
Και στην Ελλάδα τα ίδια, φυσικά.
Γι’ αυτό σχεδόν όλες οι θρησκείες περιλαμβάνουν και συνήθειες σχετικά με το φαγητό:
με το φαγητό διαμορφώνεις χαρακτήρα και με το φαγητό τον καταστρέφεις.
Το φάστ φουντ εκτός από ανθυγιεινό, έχει και μιά χυδαιότητα.
Κάτι, σαν σεξ ξεπέτα.