…σπάω κεφάλι μου, μέχρι να πάρω σύνταξη, να βρω τρόπους και να τα κονομάω και να κάνω και την πλάκα μου.
Ένα σωρό τενεκέδες τα ‘χουν καταφέρει μια χαρά και δεν νομίζω ήτανε πιο έξυπνοι από μένα.
…για να μην πολυλογώ, λέω να γίνω ζωγράφος και γενικά, εικαστικός καλλιτέχνης.
Ζωγραφική δεν ξέρω αλλά δεν μου χρειάζεται κιόλας.
Σιγά.
Περιττή η ζωγραφική τεχνική.
…σαν φιλότεχνος που είμαι, γνωρίζω ότι πολλοί ζωγράφοι δεν έχουν ιδέα από ζωγραφική και παρόλα αυτά τα κονομάνε μια χαρά και γίνονται και διάσημοι.
Πολλοί επιτυχημένοι καλλιτέχνες, έχουν ανθρώπους δικούς τους , τεχνίτες, που απλώς τους λένε την ιδέα και αυτοί την υλοποιούν….οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν κάνουν απολύτως τίποτα: απλά επιβλέπουν την εφαρμογή της.
Ο διάσημος Ντάμιεν Χηρστ, έχει δικό του συνεργείο με τεχνίτες καλλιτέχνες που του φτιάχνουν τις ιδέες: ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν ξέρει να καν να ζωγραφίζει.
Το όλο παιχνίδι είναι στον εντυπωσιασμό του λαουτζίκου, στο χειρισμό της δημοσιότητας, στις δημόσιες σχέσεις με τους γκαλερίστες και τους κριτικούς τέχνης και στην χρήση συμβόλων που θα αποκτήσουν που θα δώσουν ένα είδος ταυτότητας:
Θαυμάστε δημοσίευμα:
«Γιατί ο Χιρστ σκανδαλωδώς αποδομεί τη σύγχρονη τέχνη, κολλώντας ζωντανές πεταλούδες μέσα στο χρώμα, κόβοντας σε φέτες αγελάδες και αρνιά και βάζοντας καρχαρίες στη φορμόλη.
Διαβολικό μυαλό ή ήρωας της νέας αγγλικής σκηνής;
Η απάντηση βρίσκεται στον πάτο ενός ενυδρείου γεμάτου φορμόλη.
Τα έργα τέχνης αποτελούν αυτοπροσωπογραφίες των καλλιτεχνών;
Αν αυτό το κλισέ αληθεύει, τότε υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα σε έναν καρχαρία τίγρη που είναι έτοιμος να καταβροχθίσει τον κόσμο και αυτόν τον αχαλίνωτο νεαρό άνδρα του οποίου τα μπλε διαπεραστικά μάτια αποκαλύπτουν μία υψηλή ευφυΐα και μία ελάχιστη δόση αναστολών. Το 1991, ο Ντέμιαν Χιρστ δεν ήταν γνωστός πέρα από τους περιθωριακότερους των καλλιτεχνικών κύκλων.
Αυτός ο ηθελημένα εκκεντρικός ταραξίας δεν ήταν τότε ούτε τριάντα ετών.
Πριν σπουδάσει καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths, είχε δουλέψει για δύο χρόνια σε οικοδομές στο Λονδίνο.
Είχε δουλέψει επίσης και σε ένα νεκροτομείο, όπως αποδεικνύει μία από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του, στην οποία ποζάρει, σκασμένος στα γέλια, δίπλα σε ένα κομμένο κεφάλι! Αυτή η βίαιη και νοσηρή τάση προς την καταστροφή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πανκ. Ο στόχος του είναι να σοκάρει τους αστούς ή μήπως να τους θαμπώσει;»
Με σύμβολα θα δουλέψω και εγώ.
Σύμβολα, έ? …τί σύμβολα?
…πχ…ο Φασιανός έχει σύμβολο το περιστέρι (και ο Καράς επίσης) και το ποδήλατο.
Εγώ θα βάλω τον Κόκκορα και το τρακτέρ.
Οικολογία και ερωτική σχέση με την Φύση.
Ερωτικός Κόκκορας και ερωτική Γή.
…οργώνω την Γή σε ερωτική πράξη.
Πανθεισμός.
…θα γίνω ένα με το Σύμπαν : θα το δηλώσω και δεν θα σηκώνω κουβέντα.
Ανθρωπάκια ανώνυμα, έβαλε σαν σύμβολα ο Γαίτης?
…καλικατζαράκια εγώ.
….καλλικατζαράκια: είναι η πλήρης απώλεια του ανθρώπινου προσώπου…και η ανάδειξη μιάς κωμικοτραγικής φιγούρας…. ενός προιόντος παρακμής και έκπτωσης της ανθρώπινης φύσης κλπ κλπ
Από παπαρολογίες, θα βρώ να πω ένα σωρό στις συνεντεύξεις.
Σχέδια δεν θα κάνω πολλά: μόνο κάτι απλοϊκά να μοιάζουν παιδικά και θα κάνω τα ίδια σχεδόν και παραλλαγές τους….
Παιδόμορφα απλώς να είναι για να δείξω τάχα μου αυθορμητισμό και επιστροφή στην ανθρώπινη αθωότητα… ναι, αυτήν την χαμένη που ψάχνουμε να επανεφεύρουμε….κλπ κλπ
Θα υποσχεθώ 80 τοις 100 των κερδών στους γκαλερίστες και εγώ θα κρατάω μόνο το 10 τα 100…. το υπόλοιπο 10 θα παίρνουν οι δημοσιογράφοι που θα γράφουν τις παπαριές τους και αυτοί, με τη σειρά τους.
Οπωσδήποτε θα βελτιώσω την εμφάνιση μου: ένα κασκόλ πρέπει να το τυλίξω γύρω απ’ το λαιμό μου και θα φοράω χοντρά παπούτσια κατά προτίμηση αρβύλες η ταλαιπωρημένες ελβιέλλες .
….και σίγουρα καπέλλο τραγιάσκα για να συμβολίσω την προλεταριακή διάσταση του έργου μου.
Πολιτική? ναι, αλλά απο μακριά….
….φυσικά θα δηλώσω στον ευρύτερο, ανένταχτο, προοδευτικό χώρο… στην αριστερά φυσικά…
….Τι άλλο?
