ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΙΑΤΡΟΙ, ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΟΥΡΟΚΑΘΕΤΗΡΕΣ

 ...οι νοσοκομειακοί γιατροί είναι σαν τις σύριγγες και τους ουροκαθετήρες: αναλώσιμα υλικά.

Έτσι αντιμετωπίζονται απο την «εξουσία».

Την εξουσία διάφορων τύπων, βασικά άσχετων και αδιάφορων για την ποιότητα της περίθαλψης, που δεν έχουν χρόνο και ενέργεια παρά μόνο για την καρέκλα τους.

Και τρέχουν... μόνο όταν η καρέκλα τρίζει και πάει να σπάσει.

Ο κορωνοιός μας έκανε καλό: μας απάλλαξε από κάθε ψευδαίσθηση.

Ο γιατρός δεν είναι αξιοσέβαστο πρόσωπο ούτε για την πολιτεία ούτε για την κοινωνία.

Η «κοινωνία» είναι ένα μάτσο χέστες που ζηλοφθονούν αλλά και αμφισβητούν την ουσία του ιατρικού επαγγέλματος: 

την τεράστια ευθύνη και την τεράστια προπαρασκευή που αυτή απαιτεί.

Χέστες που ψάχνουν στο Google να βγάλουν διάγνωση, που παίρνουν θεραπεία από την κουμπάρα τους και χειροκροτάνε τους γιατρούς μόνο όταν χεστούν απ´ τον φόβο τους.

Μόλις περάσουν τον κάβο, πάλι μιά από τα ίδια.

Η «Πολιτεία» απ´ την άλλη, δεν είναι μιά απρόσωπη ιερή αρχή:

στην ουσία είναι μιά αυτοσυντηρούμενη ομάδα συμφερόντων που θεωρεί εαυτήν ικανή στο μάνατζμεντ όλων των πραγμάτων και ειδικά της παιδείας και  της υγείας που και στις δυο τα έχουν σκατώσει από ετών.

Αυτοσυντηρούμενη ψευδοελίτ που αντιμετωπίζει τους γιατρούς σαν υπερεξειδικευμένα γρανάζια στον σκουριασμένο και γερασμένο μηχανισμό του ΕΣΥ.

Γρανάζια αναλώσιμα, φυσικά: μόλις σπάσει κάποιο, ευελπιστούν ότι θα βρουν κάποιο άλλο να ταιριάξει.

Εστω και αν δεν ταιριάζει. 

Εστω και αν είναι από άλλη μηχανή.

Δεν έχουμε εντατικολόγους? 

....δεν πειράζει!

Πατέντα!

Χρίζουμε κάποιους εντατικολόγους ας είναι και άσχετης ειδικότητας...

...ανεκπαίδευτοι και, κατ´ ουσίαν, ακατάλληλοι.

Τσαγκάρηδες αντί χασάπηδες...ναι , ρε!

...τι θέτε?

....ασχολούνται και οι δυο με το δέρμα!...πως κάνετε έτσι?

Θέλετε και υπερειδικούς?

Βουλώστε το!

Καλοί είναι και αυτοί!

Τίποτε δεν εκτιμάτε!

Τοσα ωραία , γυαλιστερά μηχανήματα σας αγόρασε ο Μαρινάκης και η ΙΟΝ!

(Φατε και καμμιά σοκολάτα ΙΟΝ για την υπογλυκαιμία στην εφημερία!).

Και το «υπερόπλο» μας?

...η μονιμοποίηση!

...ναι!!! 

....θα μονιμοποιηθούν οι μοναδίστες!!!.

Με κρίση, όμως , εεεε?...

Πάρτε τώρα ένα δυο εξάμηνα και ...βλέπουμε.

Λουκούμια.

Να περάσει ο Κορώνας και συζητάμε.

...και, εδώ είμαστε, λιγούρια.

Εδώ.

....πάντα εμείς «εδώ» και εσείς «εκεί» : 

στις σκοτεινές τρύπες σας.

Αν είσαστε καλά παιδάκια.

Αλλιώς θα γεράσετε επικουρικοί.

Μιά ζωή στην επικουρία μιάς μόνιμης προσωρινότητας.

ΣΥΜΒΟΛΑ

 …ο υπαινιγμός  και η πρόκληση είναι εργαλεία των καλλιτεχνών, των διαφημιστών και των εμπόρων: 

μιά γυναίκα με κόκκινο φουστάνι που περπατάει σε ένα έρημο μεσαιωνικό σοκκάκι και την παρακολουθεί μιά γάτα, είναι μιά εν δυνάμει ιστορία: 

ίσως ιστορία πάθους, εγκατάλειψης, φυγής, μοναξιάς ή σεξουαλικής πρόθεσης.

Φτιάχνεις μιά  ιστορία όπως μιά συνταγή: με τα  υλικά που έχεις μπροστά σου.

Σύμβολα.

Και το κόκκινο φουστάνι πουλιέται τριπλάσια απ´ ότι αν το έβλεπες στο μαγαζάκι της γειτονιάς.

Οι κυριλέ ιατροί φοράνε μυωπικά γυαλιά με λεπτό , χρυσό μεταλλικό σκελετό ενώ  οι ροκ σταρς μεγάλα σκούρα γυαλιά ηλίου ακόμα και την νύχτα.

Σύμβολα.

Ακόμη και οι λέξεις γίνονται σύμβολα -εργαλεία: 

ο «οδικός χάρτης» (road map) είναι σήμερα προτιμότερη λέξη στους πολιτικάντηδες από τον «σχεδιασμό» και τον «προγραμματισμό ενεργειών».

Το «πρότυπο» έγινε «paradigm» από κάποιον ξένο επιστήμονα -που ήξερε λίγα ελληνικά αλλά του άρεσαν οι ελληνικούρες - και, κατέληξε    «παράδειγμα» στους νεοέλληνες χαζοκουλτουριάρηδες.

Οι Χριστιανοί έφτιαξαν τις δικές τους λέξεις, οι Κομμουνιστές τις δικές τους.

Καθένας οχυρώνεται πίσω από ηλίθια σύμβολα.

Και όσες κυρίες ψάχνουν άντρα , αγοράζουν κόκκινα φουστάνια γιατί στο υποσυνείδητό τους καρφώθηκε μια φωτογραφία -ιστορία.

Η αναγνώριση των συμβόλων είναι σπουδαίο πράγμα: 

εκτός από ταλαιπωρία , γλυτώνεις και πολλά έξοδα.

Συμφέρει.