...Η ζωή του καθενός ανθρώπου είναι ένα έργο τέχνης...είχε πει κάποτε ένας γκουρού του ιαπωνικού Ζεν.
Συγκεκριμένα, είχε πει:
«Είμαι ένας καλλιτέχνης του ζειν. Το αριστούργημά μου, είναι η ζωή μου».
Μοιάζει λίγο μεγαλομανές...αλλά νομίζω ότι έχει νόημα.
Μια ζωή με περιεχόμενο, ομορφιά, προσφορά, θυσία, δημιουργία, είναι κάτι σαν έργο τέχνης: μια διαδικασία που παράγει κάτι με έμπνευση, ανθρωπιά και αλήθεια.
Κάτι αληθινό που υπάρχει αλλά δεν είναι φανερό.
Κάτι αφανές που με την έμπνευση παίρνει μορφή.
Λέω όλες αυτές τις πολυλογίες γιατί μου αρέσουν τα «χάπενινγκς», τα λεγόμενα «καλλιτεχνικά δρώμενα».
Αλήθεια, τι είναι αυτά τα δρώμενα;
Είναι γεγονότα.
...γεγονότα που ένας καλλιτέχνης κατασκευάζει όπως ένα γλυπτό.
Αλλά δεν είναι γλυπτό, είναι ένα γεγονός, μιά «δράση».
Πχ κάποιος έρραψε το στόμα του μπροστά στην Βουλή σαν μια διαμαρτυρία εναντίον του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της έμμεσης λογοκρισίας.
Ο χασάπης που ήταν απόφοιτος του Μαθηματικού τμήματος του πανεπιστημίου Αθηνών , εφτιαξε τα χαρτιά που τύλιγε τα κρέατα με το αντίγραφο του πτυχίου του επάνω, θέλοντας να διαμαρτυρηθεί για την ανεργία των μαθηματικών και την απαξίωση των πτυχίων.
Το μαλακοκράτος βέβαια, τον μήνυσε για προσβολή δημοσίου εγγράφου.
Σίγουρα το ελληνικό κράτος στερείται χιούμορ και καλλιτεχνικής ευαισθησίας.
Ωραία θα ήταν να γινόταν μερικά δρώμενα και στην καθημερινή ζωή.
Πχ πριν λίγες μέρες ένα φορτηγό έκοψε το πόδι μιας εβδομηντάχρονης που περπατούσε στον δρόμο, γιατί στην Σαντορίνη δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.
Οι φιλοχρήματοι σαντορινιοί χτίζουν τους μαντρότοιχους μέχρι την άσφαλτο για να κερδίσουν οικόπεδο.
Η γριά με το κομμένο πόδι τελικά πέθανε την επομένη.στην Αθήνα, όπου διακομίσθηκε.
Το πεντάχρονο εγγόνι της την γλίτωσε γιατί το φορτηγό πέρασε από πάνω του.
Εγώ αν ήμουν συγγενής της γριάς , θα έβαζα το κομμένο πόδι σε φορμόλη, μέσα σε μιά γυάλα, για να συντηρηθεί επ´ άπειρον και θα το εξέθετα σε κοινή θέα , ει δυνατόν μπροστά σε κάποιο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου.
Για να το βλέπει ο λαός και να αναρωτιέται τι δουλειά έχει ένα κομμένο πόδι ανάμεσα σε τόσους ευαίσθητους κουλτουριάρηδες και τοπικούς παράγοντες που διαφυλάττουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
