...βαρέθηκα τα κείμενα-σεντόνια: μου αρέσουν τα ποιοτικά μικρά γλυκά.
Ένα γλυκό κουταλιού με λίγο παγωτό.
Δεν χρειάζεται να φάω ένα ταψί μπακλαβά.
Σπάνια τα διαβάζω τα μεγάλα κείμενα...έχουν πολλή σαβούρα μέσα.
Μάλιστα, εχω βρεί μια εύκολη μέθοδο να καταλαβαίνω το πολιτικό στίγμα του συγγραφέα.
Αν είναι σχετικά μικρό κείμενο, είναι μάλλον δεξιός και καθεστωτικός.
(Οι δεξιοί καθεστωτικοί γενικά βαριούνται τα πολλά λόγια γιατί έχουν πολλές δουλειές και θέσεις να φροντίσουν).
Οι καθεστωτικοί αριστεροί, λένε αρκετα περισσότερα αφού πρέπει να δικαιολογήσουν την προνομιακή θέση τους ως διορισμένοι αριστεροί διανοούμενοι.
Οι αδιόριστοι αριστεροί πάλι, είναι κάργα πολυλογάδες: γράφουν θυμωμένα «σεντόνια», ανακατεύοντας ετερόκλητες πηγές με φιλοσόφους, ιστορικούς, οικονομολόγους και πεθαμένους επαναστάτες.
Σουβλάκια, καραβιδομακαρονάδες και λαχανάκια Βρυξελλών.
Οι αναρχοαυτόνομοι και οι συμπαθούντες είναι οι πιό φλύαροι απ όλους.
Τεράστια κείμενα που νομίζω ότι ελάχιστοι διαβάζουν ολόκληρα πλην των ίδιων που τα συγγράφουν.
Αμφιβάλλω αν και οι γκόμενές τους τα διαβάζουν.
...αν τολμούν ας το ελέγξουν.