Ήμουνα μικρός και διάβαζα για διάφορους καλλιτέχνες, λογοτέχνες, επιστήμονες και φιλοσόφους που είχαν, λέει, «πλούσιο εσωτερικό κόσμο».
Εγώ εκνευριζόμουνα γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι αυτός ηλίθιος «πλούσιος εσωτερικός κόσμος».
Έλεγα βλακείες…και τι θα πει «πλούσιος και φτωχός εσωτερικός κόσμος»;
…όλοι έχουν εσωτερικό κόσμο και εξωτερικό κόσμο και δεν ξέρω τι άλλο.
Φανταζόμουνα ότι θα εννοούσαν μάλλον διάφορες βαθιές φιλοσοφίες που σκέφτονται οι σπουδαίοι διανοούμενοι:
ότι αυτός είναι ο πλούσιος εσωτερικός κόσμος:
Ότι δηλαδή σκέφτονται βαθειές κουλτούρες και δεν αναλώνονται και δεν κατατρίβονται με τα διάφορα ασήμαντα καθημερινά θέματα.
Τώρα που μεγάλωσα, διαπιστώνω το αντίθετο: κατάλαβα ότι γιά να έχεις «πλούσιο εσωτερικό κόσμο» δεν χρειάζεται να είσαι ο Χαιντεγγερ και να σε απασχολεί η έννοια του 😁Dasein που τον απασχολούσε αυτόν και που κανείς δεν κατάλαβε τι είναι.
Ο πλούσιος εσωτερικός κόσμος είναι αίσθηση , όχι γνώση.
…δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες…αλλά μάλλον μία αίσθηση μαγείας από την εμπειρία των καθημερινών πραγμάτων.
Όταν βλέπεις τον ήλιο να λάμπει, να δημιουργεί σκιές και αντανακλάσεις, να ζεσταίνει το κεφάλι σου και να φουντώνει τον βασιλικό στην γλάστρα, νιώθεις μια αίσθηση ενότητας…
… και με τον ήλιο, και με την σκιά, και με τον βασιλικό, και με την γλάστρα .
Αίσθηση ενότητας με όλα:
Όλα είναι ένα και σύ μαζί .
Συνήθως αυτή η αίσθηση είναι ένα είδος έκστασης που διαρκεί λίγο και έρχεται απρόσκλητο.
Όταν μάθεις να την προσκαλείς, αδειάζοντας το μυαλό σου και κεντρίζοντας τις αισθήσεις σου, τότε έχεις «πλούσιο εσωτερικό κόσμο».
Χωρίς είσαι Χάιντεγγερ ή Ινδός γκουρού.
