Κάποιος σοφός είπε κάποτε ότι οι γυναίκες είναι δύο ειδών:
αυτές που φορτώνουν προβλήματα στους άντρες κι αυτές που λύνουν προβλήματα στους άντρες.
Οι έξυπνοι άντρες σχετίζονται και, αν είναι πάρα πολύ έξυπνοι, παντρεύονται, αυτό το δεύτερο είδος γυναικών.
Με την μακρά ιατρική και κοινωνική μου εμπειρία και την παρατηρητικότητα μου, μπορώ να βεβαιώσω την αλήθεια του ανωτέρω αποφθέγματος.
Γιατί και οι άντρες μπορούν να καταταχθούν σε δύο αντίστοιχες κατηγορίες: στους άξιους και στους άχρηστους.
Οι άξιοι άνδρες, δηλαδή αυτοί που είναι ικανοί να κάνουν κάτι αξιόλογο και οι οποίοι είναι γενικά τύποι που αναλαμβάνουν ευθύνες, , είναι ταυτόχρονα και άτυχοι:
συνήθως βρίσκουν μια άχρηστη αλλά πονηρή και καταφερτζού γυναίκα η οποία τους μανιπουλάρει και φυσικά τους φορτώνει συναισθηματικά και πρακτικά με τα δικά της προβλήματα.
Οι άχρηστοι άνδρες από την άλλη μεριά, επειδή ξέρουν ότι είναι άχρηστοι και επειδή είναι και τεμπέληδες με μειωμένη αυτοεκτίμηση, πάντα κοιτάνε να βρούνε μία γυναίκα άξια στην οποία θα φορτώσουν τα δικά τους προβλήματα.
Συνήθως αυτοί οι τύποι το παίζουν γοητευτικοί και ερωτικοί γιά να μπορέσουν να προκαλέσουν ένα δεσμό εξάρτησης ούτως ώστε η γυναίκα να αμοίβεται συναισθηματικά για τον κόπο και την ταλαιπωρία που τραβάει να τους τρέφει και να τους φροντίζει.
Καθώς βέβαια αυτή η συναισθηματική σχέση τουλάχιστον από την πλευρά τους είναι εντελώς ρηχή, δεν αντέχει στο χρόνο και στην πρώτη δυσκολία καταρρέει.
Επίσης αυτοί οι τύποι είναι και εντελώς τενεκέδες και αναξιόπιστοι έχοντας και μια τάση να φοράνε κέρατα της κακομοίρας που παντρεύονται για λόγους πρακτικούς.
Διότι ένα εργαλείο δεν το βλέπεις συναισθηματικά ούτε σεξουαλικά:
είναι απλά ένα χρηστικό εργαλείο.
Πρέπει να πας λίγο παρακάτω να βρεις μια «γατούλα» να τονώσει το κακοπαθημένο ανδρικό εγώ σου.
Και μετά, αρχίζουν τα προβλήματα:
…προκύπτει η αποκάλυψη της απάτης, της απιστίας, οι καυγάδες, οι ζηλοτυπίες και τα λοιπά συνοδά καραγκιοζιλίκια.
Γι’ αυτό, έχοντας πλέον διαμορφώσει αυτή την πεποίθηση, όταν με ρωτάει κάποιος γνωστός μου τι να κάνει με το δεσμό του και αν πρέπει να την παντρευτεί η όχι, τον ρωτάω:
…τελικά, είναι μιά γυναίκα που λύνει προβλήματα η προσθέτει προβλήματα?
…συνήθως απορεί και με ρωτάει διευκρινίσεις.
Ξαναλέω την ερώτηση με διαφορετική διατύπωση:
δηλαδή μετά που τα έφτιαξες μαζί της νιώθεις ότι έχεις λιγότερα προβλήματα ή περισσότερα προβλήματα από αυτά που είχες?
Εάν παραδεχτεί ότι έχει περισσότερα προβλήματα από αυτά που είχε, οδηγείται στο αυταπόδεικτο συμπέρασμα ότι καλά θα κάνει να πάρει δρόμο.
Το ίδιο συμβουλεύω για τις γυναίκες που τυχαίνει καμμιά φορά να ζητήσουν την συμβουλή μου.
Αλλά, είναι σπάνιο φαινόμενο… γιατί οι γυναίκες συνήθως ρωτάνε την κουμπάρα τους.
Άλλη μια αυτοκαταστροφική συνήθεια.