Το άγχος είναι σαν την ραδιενέργεια: είναι αόρατο, άοσμο. άγευστο, τοξικό …
…και εκπέμπεται στο περιβάλλον χωρίς να το παίρνεις είδηση.
Εγώ τους καταλαβαίνω αμέσως όσους έχουν άγχος.
Ακόμα και όταν το αρνούνται ή όταν δεν το δείχνουν φανερά.
Και το καταλαβαίνω, επειδή με ένα τρόπο μου το μεταδίδουν : μου δημιουργούν ένα δυσάρεστο συναίσθημα.
Είναι το δυσάρεστο συναίσθημα όταν βλέπεις ένα παγιδευμένο ζώο σε μια φάκα και , ενώ θέλεις να το βοηθήσεις να ελευθερωθεί, δεν τα καταφέρνεις… γιατί δεν μπορείς να το φτάσεις για να το κάνεις.
Οι αγχώδεις άνθρωποι δεν παίρνουν από λόγια γιατί σπάνια προσέχουν αυτό που λες:
είναι ανίκανοι να προσέξουν.
Η προσοχή τους, λόγω του άγχους, δεν μπορεί να εστιαστεί σε κάτι σύνθετο παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα.
Λες κάτι και αυτοί σου απαντάνε με κάτι άλλο που έχουν ήδη στο μυαλό τους.
Η απλά μισοκαταλαβαίνουν αυτό που είπες και το παρερμηνεύουν πανεύκολα.
Τώρα με τον κορονοϊό έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Διαβάζουν τον κάθε ηλίθιο, τον κάθε προβληματικό απατεώνα και προσπαθούν να βγάλουν άκρη σε θέματα που δεν έχουν ιδέα.
Έχω πάψει να ελπίζω ότι μπορώ να βοηθήσω εύκολα κάποιον από όλους αυτούς.
Δεν παίρνουν από λόγια.
Πρέπει να μεταχειριστείς πρωτόγονες τεχνικές εκφοβισμού η χειρισμού που δεν συνάδουν ούτε με τον πολιτισμό μας ούτε με την ιατρική ως επιστήμη.
Είναι καλύτερα να βάλεις την κουμπάρα τους να τους τρομοκρατήσει παρά να τους αναλύσεις πέντε επιστημονικά άρθρα.
Γι’ αυτό και οι απατεώνες που τους κουμαντάρουν, τους τρομοκρατούν:
δεν το κάνουν αυτό με λογικά επιχειρήματα αλλά δημιουργώντας ένα χυδαίο εκφοβισμό και θεωρίες συνωμοσίας οι οποίες θρέφουν την ανασφάλεια ή κολακεύουν τον ναρκισσισμό τους.
Τον αυτάρεσκο ναρκισσισμό του λαουτζίκου που είναι «πονηρός και πανέξυπνος» και «δεν τα χάφτει αυτά».
Αν τις σκαλίσεις λίγο βαθύτερα, όλους αυτούς τους νευρωσικούς , θα διαπιστώσεις ότι στην ουσία φοβούνται να κοιτάξουν μέσα τους.
Φοβούνται να δούνε τον ίδιο τον εαυτό τους γυμνό για να εξετάσουν με θάρρος τις σκέψεις, τις πράξεις και τα κίνητρα τους.
«Ένδον σκάπτε»
«γνωθι σεαυτόν»
Τα είπαν οι αρχαίοι τέλεια με δυό λέξεις.
Σιγά μην σκάψει εντός της η νευρωσάρα:
θα αποσπάσει την προσοχή της σε ένα σωρό ανακουφιστικές τελετουργίες: κάπνισμα, φαί, ποτό, σεξουαλικοερωτικά παιχνιδάκια, μόδα , ψώνια, κουτσομπολιό , αερολογία.
Ή θα βρεί ιδεολογικά άλλοθι να ξεχαστεί :
από χαζό ακτιβισμό μέχρι υστερική οικολογία, ψυχαναγκαστική υγιεινή , ψευδοφιλανθρωπία και ζωοφιλία .
Ενδον σκάπτε.
Εμ, τα είπαν όλα οι αρχαίοι, αλλά ποιός έχει μυαλό και θάρρος να τους αφιερώσει μελέτη;
Η αλήθεια είναι πως ο καθρέφτης είναι δύσκολος αν είσαι ασχημομούρης.
Αλλά εκεί είναι το κουμπί:
να δείς ότι έχεις μύτη μελιτζάνα και να την αποδεχθείς με θάρρος και χιούμορ.
Μόνο τότε θα μπορέσεις να την κάνεις όπλο ελευθερίας και αλήθειας όπως ο Συρανό ντε Μπερζεράκ :
«Μπορεί να μην έχω ομορφιά αλλά κρατάω την ψυχή μου όρθια»