Μου κάνει εντύπωση ότι ο Γιάννης δεν υιοθέτησε την συνηθισμένη εικόνα των αμερικανών μαύρων καλαθοσφαιριστών… με την αγριωπή εμφάνιση, με το σώμα γεμάτο τατουάζ, με την εκκεντρική συμπεριφορά, τα επιδειξιομανή ρούχα, τα κοσμήματα , τα αυτοκίνητα και τις γυναίκες .
Ο Γιάννης δείχνει σεμνός, μετρημένος και αφοσιωμένος στο στόχο του να είναι πάντα ο καλύτερος:
τα συνθήματα που βάζει στο προσωπικό του προφίλ που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, είναι η προσωπική του φιλοσοφία. “Win win win”, “creat art”, “new year same focus”, “build good habits”
ο Γιάννης δεν αφομοιώθηκε από την Αμερική : έμεινε κάτι ξεχωριστό γιατί έχει δική του προσωπικότητα και δεν θέλει να μοιάζει ή να μιμείται κανένα.
Ο Γιάννης είναι ελεύθερος άνθρωπος: μπορεί να ήρθαν οι γονείς του παράνομα στην Ελλάδα αλλά ο ίδιος παρέμεινε ελεύθερος και, απ’ ό,τι φαίνεται , δεν υπέστη σοβαρή κακοποίηση ως παράνομος μετανάστης.
Νιώθει δεμένος με τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωςε.
Πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι πολύ λιγότερο ρατσιστές από τους Αμερικανούς.
Η μαύροι συμπαίκτες του Γιάννη φέρουν βαριά στο υποσυνείδητό τους το στίγμα της δουλείας και της κακοποίησης των προγόνων τους.
Ο Γιάννης δεν είναι έτσι μεγαλωμένος: είναι κι αυτός άλλος ένας από τους βασανισμένους έλληνες μετανάστες που έφυγαν- ξέφυγαν από τα Σεπόλια.
Μαύρος μέν, αλλά έλληνας μετανάστης.
