επιτυχημένος με μωρό

 …αλήθεια, πως ορίζεται η επιτυχία?

…ποιός είναι ο επιτυχημένος  στην Ελλάδα?

Στην Ελλάδα, από το Κλικ και τον Κωστόπουλο και μετά που προσπάθησαν να οριοθετήσουν την βλαχοεπιτυχία, υπάρχει μιά ασάφεια για την κοινωνικό προσδιορισμό του «επιτυχημένου» ατόμου.

Ποιό είναι το βασικό κριτήριο?

…είναι τα λεφτά?

….είναι η ομορφιά?

οι ερωτικές κατακτήσεις?

Νέος , ωραίος πλούσιος  και με γκομενάρα μοντέλο στο γιαλιστερό γκαμπριολέ, είναι ένα δεξιό ιδανικό.

Αγωνιστικές περγαμηνές, παθιασμένα χειροκροτήματα στις πλατείες και στα αμφιθέατρα, κοινωνική αναγνώριση και κοινωνική δραση μέσα απο τα σωστά «μετερίζια», είναι ένα αριστερό ιδανικό.

Λεφτά, Κολωνάκι, εναλλακτική σεξουαλικότητα και λαική πάλη , είναι το τελευταίο αριστεροδεξιό ιδανικό.

Έπινα τον φραπέ μου νιώθοντας γέρος και αποτυχημένος.

Εκμυστηρεύτηκα την κατάσταση σε μιά φίλη που πίναμε καφέ μαζί και με κατέπληξε με την συμβουλή της:

Δεν είσαι  ούτε γέρος ούτε αποτυχημένος!

…απλά,  πρέπει να κάνεις ένα μωρό!

Μωρό?

…δεν είμαστε καλά!

και γιατί αυτό?

Γιατί είναι το απόλυτο κριτήριο επιτυχίας,  Πλάτωνα!

Μόνο οι επιτυχημένοι κάνουν μωρά λίγο πριν γεράσουν!

Όλες αυτές οι κυρίες που τους παντρεύονται έχουν αλάνθαστο κριτήριο! 

Για να σε παντρευτούν  και να κάνουν  μωρό μαζί σου πρέπει να ξέρουν ότι είσαι κελεπούρι!

… και να έχουν πειστεί ότι αξίζει τον κόπο ο γάμος και η τεκνοποίηση! 

Ολες αυτές ξέρουν αν είσαι αρκετά επιτυχημένος για να σε παντρευτούν  και να δέσουν  το γάιδαρο τους!

Ώστε έτσι ε; Έτσι θα καταλάβω ότι είμαι κελεπούρι! 

Ναι, έτσι!

«Δηλαδή πρέπει να κάνω αμέσως ένα μωρό;»

Ρώτησα εγώ αφελώς.

‘Αν υπάρχει έστω και μία νεαρή κυρία που να  θέλει να κάνει μωρό μαζί σου, σημαίνει ότι κάτι αξίζεις Πλάτωνα» μου είπε η αγαπητή μου φίλη.

Δε βλέπεις τον Πατούλη που είναι επιτυχημένος με μωρό;

σύζυγοι-ζόμπι

 Σύζυγοι - ζόμπι είναι κάτι τύποι που είναι υποτονικοί, αποσυρμένοι και αδιάφοροι,  δίπλα σε κάτι γυναίκες που σφύζουν από ζωντάνια και νεύρωση.

Που, συχνά,  παίζει και το ματάκι τους.

Αυταρχικές συνήθως: πως θα γινόταν αλλιώς, άλλωστε;

…αφού αυτές παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Και δεν είναι η διαφορά ηλικίας που παίζει ρόλο γιατί, συνήθως, δεν έχουν σοβαρή διαφορά ηλικίας. 

Προσπαθώ να καταλάβω πως έφτασαν εκεί…προφανώς δεν ήταν ζόμπι στην αρχή: 

όταν τα πρωτοέφτιαξαν - η στην αρχή του γάμου - θα ήταν καλύτερες οι ισορροπίες. 

Πρέπει να έχει σχέση με την πρωτοβουλία: 

ο σύζυγος - ζόμπι ήταν ο κλασικός αναποφάσιστος χαλβάς.

…αυτή ανέλαβε τα ηνία θέλοντας και μη. 

Μετά αυτής την έγινε συνήθεια το μάνατζμεντ. Η υπακοή έγινε συνήθεια στον χαλβά….

…μέχρι που έγινε τελείως ζόμπι.

Αποσύρθηκε στην γωνιά του και γλύφει τις πληγές του , σιωπηλά. 

Τυπικά τα πάνε μιά χαρά: δεν συγκρούονται αφού  και ο κροκόδειλος δεν συγκρούεται με το πουλί που του καθαρίζει τα δόντια. 

Είναι λαμπρά παραδείγματα λειτουργικής συζυγικής σχέσης

:)

Θρίαμβος της πατροπαράδοτης συνταγής των αμοιβαίων υποχωρήσεων. 

Μόνο που εδώ ο ένας υποχώρησε μέχρι το χείλος του γκρεμού και ο άλλος τον κρατάει από το ξεχειλωμένο φανελάκι μην πέσει.