Τεντώνεται, κορδώνεται , ακκίζεται, παίρνει πόζες, μοιράζει χαμόγελα γοητείας .
Κουστούμι , γραβάτα και χωρίστρα άψογα .
Ο προβολέας πάνω του με ανάδειξη του σταρ σε σκοτεινό περιβάλλον.
Καθαρά θεατρική σκηνοθεσία που βλέπουμε και στην Αμερική να υιοθετούν οι πάστορες στις ευαγγελικές σέχτες.
Λίγο θα κρατήσει το κοπέλι .
Ηθοποιός σε μία στημένη παράσταση one man show.
Κάτι από Ποτάμι και Γιάγκο Πεσματζόγλου μου θυμίζει αυτό το πράμα….τουλάχιστον όσον αφορά τον ασαφή ιδεολογικό χυλό.
…αλλά δεν νομίζω μπορεί να συντηρηθεί κόμμα με αφέλειες , προσωπολατρεία και σεξουαλικά απωθημένα μασκαρεμένα σε πολιτικά.
Στα προσωποπαγή κόμματα, η σχέση ηγέτη -οπαδών, μοιάζει με ερωτική σχέση:
ο Ηγέτης/Εραστής ενσαρκώνει όλες τις ελπίδες, καταπιεσμένες φιλοδοξίες και κρυμμένες ανασφάλειες των οπαδών.
Οι οπαδοί είναι σαν την κακομοίρα λαικογκόμενα που ελπίζει να αλλάξει η ζωή της μέσα από την σχέση της με τον ωραίο, θαρραλέο και ματσωμένο τύπο που την λατρεύει.
Δικαίωση, καταξίωση και ευημερία έν όψει.
Γιατί τον λατρεύει και αυτή... και του συγχωρεί ένα σωρό ελαττώματα του λεβέντη.
...εκτός από ένα: να την προδώσει γιά μιά άλλη.
Συνήθως μια πολύφερνη νύφη.
Αλλά και ο Ηγέτης-Εραστής, κουφιοκεφαλάκης όπως συνήθως είναι, όσο πιό καψούρα βλέπει την γκόμενα - λαουτζίκο , τόσο φουσκώνουν τα μυαλά του ότι είναι ξεχωριστός, χαρισματικός, σπέσιαλ και αναντικατάστατος.
Και φυσικά, για να μην χαλάσει η υπέροχη «σχέση», της λέει ό,τι αυτή θέλει να ακούσει.
Γιά όσο πάει.
Μια αμφοτερόπλευρη, ανατροφοδοτούμενη σχέση αλληλοπαραμυθιάσματος:
όπως συνήθως όλες οι ερωτικές σχέσεις.
Στην αρχική φάση.
Γιατί πάντα ακολουθεί και η επόμενη φάση:
της προσγείωσης στην πραγματικότητα.
Ωραίο το δροσερό νεράκι, να το πιούνε και οι δυό, αλλά, δυστυχώς, κάποιος πρέπει να κουβαλήσει το λαγήνι στον ώμο.
Και, φυσικά, ουδείς σπουδαίος εραστής καταδέχεται να κουβαλάει λαγήνια: είναι προορισμένος να εμπνέει τους άλλους να τα κουβαλάνε.
Πάνω εκεί λοιπόν που κουβαλάει η κακομοίρα ιδρώνοντας το λαγήνι, αρχίζει να τρίζει και η ερωτική σχέση.
