Η ανάσταση νεκρών προφανώς είναι μιά πολύ δύσκολη υπόθεση και όταν γίνεται, γίνεται κατ’ εξαίρεσιν.
Ο ίδιος ο ο Χριστός, όπως αναφέρουν οι ευαγγελιστές, ανέστησε μόνο 3-4 νεκρούς - αν θυμάμαι καλά- αλλά τα γεγονότα αυτά που περιγράφονται από τους μαθητές του, δεν θεωρούνται αδιανόητα διότι ο Χριστός είναι ο Θεός μας και, επιτέλους, τα θεϊκά θαύματα είναι αναμενόμενα.
Λοιπές αναστάσεις νεκρών περιγράφονται σποραδικά σε βιογραφίες και αυτοβιογραφίες διαφόρων γκουρού, όπως αυτή του περίφημου Ινδού Παραχάμσα Γιοκανάτα που περιγράφει στην αυτοβιογραφία του ένα-δύο αναστάσεις νεκρών που όμως δεν πιάνονται ως αξιόπιστες, γιατί τις περιγράφει ο ίδιος, και όχι τρίτοι παρατηρητές.
Τελευταία, παρατηρώ μία τάση κυρίως στη μέση και στην τρίτη ηλικία, να περιγράφονται ελπίδες για ανάσταση παλαιών εραστών και ερωτικών δεσμών που ναυάγησαν προ πολλών ετών.
Η Μαρω Βαμβουνάκη είναι μέσα σε αυτόν τον προβληματισμό και την εκτιμώ.
Βέβαια ο παιδικός και πρώιμος εφηβικός μου έρωτας -που ήταν τρελός και παλαβός - με την συμμαθήτρια μου Νίκη , φοβάμαι ότι έχει ελάχιστες ελπίδες Αναστάσεως .
…και πάλι , ρεαλιστικά σκεπτόμενος, νομίζω ότι αν γινόταν ένα θαύμα και επέστρεφε η Νίκη ως μέλλουσα ερωμένη βεβαιούσα ότι με σκεφτόταν αδιαλείπτως την προηγούμενη …πεντηκονταετία, αμφιβάλλω αν θα έμοιαζε κατ´ ελάχιστον στο δροσερό και χαριτωμένο κοριτσάκι που με άφηνε άναυδο με την δαιμονιώδη ευφυια του.
Μάλλον θα πάψω να είμαι φαν και της Μάρως Βαμβουνάκη.
