Κουνέλια, Λιοντάρια και άλλες πονεμένες ιστορίες
…αν πεις ένα χριστιανό ότι το Τριαδικό δόγμα αναφέρεται σε κατι ανύπαρκτο και ότι , τελοσπάντων, είναι προϊόν συμβιβασμών ανάμεσα στους ορθοδόξους, τους οπαδούς του Αρείου και το μεγάλο Κωνσταντίνο, -οι οποίοι δεν ήξεραν τι να κάνουνε για να μην σκοτωθούνε μεταξύ τους- και βρήκανε αυτό τον παράλογο συμβιβασμό των τριών προσώπων σε μία φύση και δεν ξέρω τι άλλο και από κει και δώθε λεμε αυτό το Δογμα…
…θα σε μισήσει.
Άν πεις σε ένα φανατικό Χριστιανό ότι όλα αυτά είναι θεωρητικές κατασκευές και ότι ο Χριστός ήταν πχ ένας θεόπνευστος προφήτης , θα σε μισήσει…
…αφάνταστα.
….διότι καταρρίπτεις όλο το κοσμοείδωλο το οποίο έχει κατασκευάσει μέσα στο κεφάλι του και βάσει του οποίου κοσμοειδώλου ο αυτός υπάρχει και λειτουργεί.
Ανατρέπεται ο κόσμος του.
Και όταν ανατρέπεται ο κόσμος κάποιου, ανατρέπεται και ίδια η ύπαρξη του…
…και είναι πάρα πολύ δύσκολο και επώδυνο να επανακαθορίσει την ύπαρξη του σε νέα δεδομένα.
Σαν να έρθουν εξωγήινοι από ένα μακρινό γαλαξία και να πούνε ότι όλες οι θρησκείες είναι μία κουταμάρα διότι και οι ίδιοι έχουν αποδείξεις ότι ούτε Χριστός - Θεός υπάρχει, ούτε Μωάμεθ προφήτης… ούτε τίποτα…
…και ότι όλα είναι κουταμάρες και ότι αυτοί έχουν λεπτομέρειες με …αόρατες βιντεοκάμερες που μπορούν να μας δείξουν τι έγινε ακριβώς στο όρος των Ελαιών, στον Γολγοθά και στην πορεία του Μωάμεθ από την Μέκκα στην Μεδίνα.
Τό ίδιο χαζά θα χάσκουν όλα τα ιερατεία όλων θρησκειών, όταν θα κοιτάνε τις καταγραφές των εξωγήινων, οι οποίες θα τους αποκαλύπτουν μια αλήθεια πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουν κατασκευάσει μέσα στο κεφάλι τους από τα «ιερά βιβλία».
Το ίδιο αδιέξοδο θα συναντήσεις αν προσπαθήσεις να πείσεις ένα φανατικό κομμουνιστή ότι ο Στάλιν, ο Λένιν και ο Μάο ήταν εγωκεντρικά, εξουσιομανή ανθρωπάκια…
…και ότι δε δίστασαν να αφήσουν να πεθάνουν από την πείνα 20 εκατομμύρια Κουλάκοι ή 50 εκατομμύρια φτωχοκινέζοι μόνο και μόνο για να μη χάσουν την εξουσία γιατί αλλάζανε οι ισορροπίες μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα της κάθε χώρας.
Για να μην μακρηγορώ:
πιστεύω ότι οι θρησκευτικές, οι πολιτικές και οι λοιπές «ακλόνητες» πεποιθήσεις των ανθρώπων , εδράζονται περισσότερο σε ψυχολογικά αίτια και κίνητρα και λιγότερο είναι αποτέλεσμα αδιάβλητων νοητικών διεργασιών και αποφάσεων.
Λυπάμαι που το λέω αλλά ο άνθρωπος δεν είναι πολύ περισσότερο από ένα φοβισμένο κουνέλι που χεζεται πάνω του απ´ το φόβο του μπροστά στον κίνδυνο και προσκυνάει πανεύκολα τον κάθε ισχυρό.
Αν το φοβισμένο κουνέλι πάρει λίγη εξουσία, παίρνουν τα μυαλά του αέρα και γίνεται ένα χυδαιο και γελοίο κουνέλι που νομίζει ότι είναι ένα ακαταμάχητο λιοντάρι.
…μην παρεξηγηθώ:
έχω σεβασμό για την θρησκεία όταν είναι σε λογικές δόσεις και όταν συμβάλει στην ατομική και κοινωνική ηρεμία και στην κοινωνική ευεξία, συνεργασία και αυτοσυνειδησία.
Χωρίς την ορθόδοξη εκκλησία δεν θα είχαμε αυτά τα χαρακτηριστικά που έχουμε σήμερα, δηλαδή την ξεχωριστή «ελληνική ιδιοπροσωπία», όπως λένε οι κουλτουριάρηδες.
Ο Κοπέρνικος έκανε την μεγαλύτερη ζημιά στις μονοθεϊστικές θρησκείες γιατί μεγάλωσε πολύ τον Θεό και μίκρυνε τον άνθρωπο:
μέχρι τον Κοπέρνικο , στο γεωκεντρικό σύστημα , το σύμπαν ήταν το ζευγάρι Ουρανού και Γης και , αντίστοιχα η συναλλαγή γινόταν ανάμεσα στον κάτοικο της Γής (άνθρωπο) και στον κάτοικο του Ουρανού (Θεό).
Όταν ανακαλύφθηκε ότι η Γή δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος αλλά ένας ασήμαντος πλανήτης μεσα σε δισεκατομμύρια άλλους, η απόσταση με το Θεό έγινε τεράστια.
Ο Θεός έγινε πολύ μεγάλος για να ασχολείται μόνο με τα μικρόβια πάνω σε ένα ασήμαντο πλανήτη.
Και ο άνθρωπος, επίσης, έγινε πολύ μικρός , πολύ προσωρινός…
…φαντάσου να ανακαλυφθούν εκατομμύρια πολιτισμοί με επιτεύγματα πολύ ανώτερα των δικών μας αλλά με αρχές πολύ διαφορετικές…
…θα επιμείνουμε ότι ο δημιουργός του Σύμπαντος ενανθρωπίστηκε μόνο σε ένα μικρό πλανήτη, πριν 2000 χρόνια, και μόνο για μας;
Μέσα σε αυτο το αχανές πλαίσιο, η Χριστιανική θεολογία περι «μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου», του ανθρώπου που είναι «Θεός κατά χάριν» αλλά και η προφητεία -εσχατολογία με την «τελική Κρίση» με την «Ανασταση σωμάτων», μοιάζουν απλουστεύσεις για τις προθέσεις μιάς πολυ μυστηριώδους,πολύ βαθειάς και εξαιρετικά πολύπλοκης Δημιουργικής Αλήθειας.
Μιάς Αλήθειας που δεν είναι ευνόητο για Αυτήν να διαπραγματεύεται και να συμβιβάζεται με την αποδοχή και την κατανόηση των ανθρωπίνων μικροβίων στην επιφάνεια ενός ασήμαντου πλανήτη που περιφέρεται γύρω από έναν επίσης ασήμαντο θνησιγενή ήλιο, που είναι και αυτός κόκκος άμμου μέσα σε έναν ασήμαντο γαλαξία, από τα τρισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν...
Ενός θνησιγενούς πλανήτη που κατ ουσίαν θα ζήσει μια απειροελαχιστη στιγμή στο συνολικο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Βγάλε άκρη, μικρόβιο.