παρακμή

 Αλήθεια…. τι είναι παρακμή;

…πότε παρακμάζει μια κοινωνία ;

Πραγματικά, δυσκολεύομαι να δώσω ορισμό…

….αν και καταλαβαίνω την παρακμή  - κυρίως όταν βλέπω τηλεόραση,  ειδήσεις ή ακόμα και σχόλια από ένα μέρος του λαού- πάνω σε διάφορα γεγονότα .

… θα τολμούσα, λοιπόν, να πω - όπως το καταλαβαίνω και το νιώθω εγώ  - ότι παρακμή είναι όταν τα σκατά βγαίνουν στην επιφάνεια.

Όταν ξεχειλίζουνε οι υπόνομοι…

… όταν σπάνε οι βόθροι και βγαίνουν οι κουράδες στους δρόμους σε ένα απαίσιο χείμαρρο που παρασέρνει τα πάντα .

Ένα χείμαρρο σκατών  μέσα στον οποίο δεν τολμάει κανείς να χωθεί γιά να αντισταθεί και  για να κάνει περιορισμό της βρωμερής  εξάπλωσης.

Τότε αυτοί που τα κατευθύνουν και τα διαχειρίζονται τα σκατά αρχίζουν  να τα θεωρούν κάτι σπουδαίο…

… μας τα μοστράρουν για έργα τέχνης… για μεγάλες εξυπνάδες, γιά ιδεολογικές κατακτήσεις η για πρότυπα προς μίμηση.

Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγω. 

Παρακμή  είναι όταν τα σκατά αποκτούν αξία και μας τα βάζουν με το ζόρι κάτω από μύτη μας.

έλξη

 Η λογοτεχνία είναι γεμάτη με πανέμορφες γυναίκες , ακόμα και με αγγελική εμφάνιση, που ήταν κρυφοί σατανάδες : 

πχ η αγγελικόμορφη Μυλαίδη ντε Γουιλντερ, στους τρεις σωματοφύλακες,  που   τους έβγαλε το λάδι στην συνωμοσία και δολοφονική μανία.

«Οία η μορφή , τοιάδε και η ψυχή»?

Νομίζω πως, τουλάχιστον για τους άντρες, ότι ισχύει...αλλά τροποποιημένο. 

Παίζει το συνολικό μήνυμα εκπομπής.

Ίσως  και για τις γυναίκες... αλλά μάλλον είναι πιό πολύπλοκο.

...οι γυναίκες λέγεται πως θέλουν κυρίως  μηνύματα ισχυρού αρσενικού: 

ένα ζόρικο αρσενικό που θα παράξει γερά παιδιά και θα τα προστατέψει μέχρι να ενηλικιωθούν.

Αλλά, η εντύπωσή μου είναι,  πως στους άνδρες,  ισχύει η πρώτη εντύπωση :

 αν το μήνυμα είναι θετικό ή αρνητικό.

...αν αυτό που εκπέμπει η γυναίκα είναι θετικό, τότε μάλλον αυτό είναι. 

Ανεξάρτητα αν είναι όμορφη ή όχι .

Υπάρχουν «ασχημούλες» που είναι πολύ γλυκειές και γοητευτικές.

Υπάρχουν και ωραίες που είναι «ξυνές», σαν τα όμορφα αλλά ξυδιάρικα πορτοκάλια .

Η «μορφή» είναι όλο το πακέτο: 

σώμα, πρόσωπο,  έκφραση, λόγος, στάση, σιωπές.

Ένα κοκταίηλ τρόπου ύπαρξης.

Αλλά θέλει προσοχή: οι βραζιλιάνικοι κώλοι  θολώνουν «τα μάτια της ψυχής», δηλαδή τις κεραίες της ανθρώπινης ευαισθησίας.

Δεν  είναι μπουνταλάδες οι άνθρωποι.

Οι κεραίες τους φταίνε που δεν πιάνουν τα σωστά μηνύματα στις σωστές συχνότητες: πιάνουν μόνο τα «βραχέα».

Τα «κοντινά».

Και δοσ´ του καψουροτράγουδα παντού.

Δεν γλυτώνουμε πουθενά.

Κίτσος Μαλτέζος

 ...δυναμίτης το βιβλίο γιά την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου·

....παρελαύνουν πολύ γνωστά ονόματα.

Ονόματα που πρωταγωνιστούν στην ΟΚΝΕ και τις άλλες οργανώσεις νεολαίας. 

Οι οποίες ,  το έπαιζαν αντιστασιακές αλλά -συχνότερα- συμμετείχαν σε ένα άτυπο εμφύλιο πόλεμο για την τοποθέτησή τους στην μεταπολεμική πολιτική κατάσταση . 

Ονόματα που αργότερα έγιναν διακεκριμένοι διανοούμενοι (πχ ο Κορνήλιος Καστοριάδης , ο Κώστας Αξελός, ο Γιάννης / Ιανης Ξενάκης) , φανατικοί  κομμουνιστές και μετά υπουργοί- πολιτικοί της ...δεξιάς ( πχ Αθανάσιος Κανελλόπουλος, Δημήτρης Νιάνιας) , καλλιτέχνες ( πχ η Ναταλία Μελά, ο Άδωνις Κύρου) , δημοσιογράφοι - κριτικοί (πχ ο Τάσος Λιγνάδης, ο πατέρας του βιαστή) κα. 

Έχουν γίνει απίστευτα πράγματα. 

Γόνοι καλών οικογενειών , πρώην συμμαθητές , να αλληλοεξοντώνονται. 

Κάποιοι που αργότερα το έπαιζαν πνευματικοί άνθρωποι να έχουν σκοτεινό παρελθόν...

Μερικοί και δολοφόνοι. 

Ο Θεός δεν πρέπει να είναι καθόλου ευχαριστημένος που μας έφτιαξε με ελεύθερη βούληση. 

Την χρησιμοποιήσαμε για να δαιμονοποιηθούμε.