Άκου να δεις τι εστί νεοέλληνας φίλε μου σήμερα.
Ο νεοέλληνας όταν βγαίνει έξω, είναι σοσιαλιστής. Του αρέσει να χαιρετάει κόσμο, να τον χαιρετάνε, να τον ξέρουν όλοι, να έχει πάρε-δώσε με όλους, ώστε να έχει τα κονε του, τα τηλεφωνάκια του, τις καβάτζες του, για τον ίδιο, τους δικούς του και τα γκομενάκια του φυσικά. ΠΑΣΟΚ δηλαδή μέχρι το κόκκαλο.
Στη διαχείριση των οικονομικών του απ’ την άλλη, είναι άκρως καπιταλιστής. Όνειρο ζωής του, το κεφάλαιο, οι καταθέσεις, τα ακίνητα, οι μετοχές, οι τζιπάρες και ας πάνε να γαμηθούν όλοι. Αυτός είναι μάγκας τέλος. Είναι και μάνατζερ επίσης, άρα και στυγνός και αυτός που δουλεύει για αυτόν στρατιωτάκι, τον πληρώνει τι; Δεν επιδέχεται λάθος και με την πρώτη στραβή, απολύει γιατί δεν είναι asset στις οικονομοτεχνικές μελέτες τρομάρα του. Κάργα Ν.Δ δηλαδή.
Στη διαχείριση τώρα των οικονομικών του σπιτιού του, κουμουνιστής μέχρι το κόκκαλο. Είναι συγκεντρωτικός, όλα πρέπει να περνάνε από αυτόν, αυτός πρέπει να παρέχει τα επιδόματα στην εργατική τάξη (γυναίκα-παιδιά), γιατί αυτός είναι ο φιλοσοφημένος, ο διαβασμένος, ο πειθαρχημένος, ο ολιγαρκής και αυτός που ξέρει να προστατέψει το σπιτικό του, από την ανήθικη διαφθορά του κεφαλαίου έξω.
Επίσης, όταν σκάει πρόβλημα έξω ακριβώς από σπίτι του, με την μια γίνεται χρυσαυγίτης. Το αντιμετωπίζει με τσαμπουκά, τα χώνει στα ίσια, πάει να σπάσει μούτρα τάχατες, σαν ταγματασφαλίτης, πορώνεται, εκφοβίζει και κτλ. Όταν όμως το πρόβλημα είναι μακριά απο αυτόν, βλέπε Γαλλία π.χ., α εκεί είναι δημοκράτης, ανθρωπιστής, ευαίσθητος, αλληλέγγυος..τι πόνο περνάει τότε αφάνταστο!
Μέσα στο σπίτι του είναι ανατολίτης. Η γυναίκα πρέπει να τον ταΐζει στο στόμα, να τον πλένει, να το ξεσκατίζει, να του στρώνει το κρεβάτι, να τον σιδερώνει, αυτός να μην έχει και πολλά πολλά με την ανατροφή των παιδιών και όταν κάτι από όλα αυτά δεν γίνεται καλά, αυτός να είναι ο τιμωρός, να μπορεί να χώνει τα σιχτίρια του, να σηκώσει και κανα χέρι άμα λάχει και η άλλη να κάνει τουμπεκί.
Έξω απ’ το σπίτι του όμως, ακριβώς το αντίθετο πάλι, τέρμα δυτικός. Με τα ταξιδάκια του στις Ευρώπες, με τις μάρκες ρουχαλάκια του, διότι χωρίς μόστρα-μάρκετινγκ σήμερα πως θα τον σεβαστούν έξω; Με τις διασκεδάσεις του, τα ουισκάκια του, τα πούρα του, με χαμηλές τανίνες τα κρασιά του, γιατί η παλέτα του βλέπεις δεν επιδέχεται κάτι λιγότερο, επίσης τις γκομενίτσες του και τα σέξυ στριγκάγκια για δωράκια του, γιατί είναι και πολύ ανοιχτοχέρης τότε ρε παιδί μου και ανοιχτόμυαλος ανήρ.
Στα εύκολα σκεπτικιστής και άθεος, στα δύσκολα Παναγιά μου και Χριστέ μου. Εκατό ξυλιές σε ξένο κώλο “καλά να πάθει” λέει, μια ξυλιά στον δικό του, πρόβλημα μεγάλο και γκρίνια καταραμένη και μιζέρια. Όταν ακούει κάποιον δημόσια να εκφέρει άποψη ίδια με την δική του, τον αποθεώνει, όταν κάποιος διαφωνεί, τον κατακεραυνώνει. Όταν έχει ανάγκη γλείφει και γαλυφιάζει και όταν δεν έχει, το σιχαίνεται το γλείψιμο. Όταν αγοράζει σπίτι βρίσκει όλα τα στραβά, όταν πουλάει όλες τις μελλοντικπές αξίες. Όταν κερατώνει αυτός μάγκας, όταν τον κερατώνουν, όλες οι γυναίκες πουτάνες.
Ο νεοέλληνας είναι εν τέλει ιστορικός, φιλόσοφος, πολιτικός, δικαστής, προπονητής, διαιτητής, μετεωρολόγος, φαρμακοποιός, γιατρός, μηχανικός, ψυχολόγος, γεωστρατηγικός αναλυτής, μελλοντολόγος, προφητάναξ, είναι τα πάντα όλα ρε παιδί μου, όλα σε ένα και άντε βγάλε άκρη.
Και γι’ αυτό ακριβώς δεν βγαίνει άκρη, γιατί τα κόμματα όλα είναι κομμάτια του χαρακτήρα του και σιγά μην φταίει ο ίδιος για την κατάντια του!
Βασίλης Παπαδόπουλος
