είμαι ό,τι σκέφτομαι

 ..έχω ανακαλύψει  ένα τρομερό μυστικό κόλπο να είμαι πάντα καλός, ευγενικός και δημιουργικός.

Λάθος.

...το διατυπώνω πιό σωστά:

«εχω βρεί τον τρόπο να φθείρομαι λιγότερο από το περιβάλλον μου και να ωφελούμαι περισσότερο: απλά αποφεύγω κάθε φθοροποιό σκέψη και επιτρέπω να δουλέψει κάθε θετική, δημιουργική και ωφέλιμη».

Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί που μπορεί να αποκλείει σκέψεις και,ταυτόχρονα, να επιτρέπει σε άλλες να δουλέψουν;

Ναι, υπάρχει, και είναι απλός  τρόπος. 

Απλά αποφεύγω να σκέφτομαι κάτι το οποίο νιώθω ότι με ενοχλεί...

....το αποφεύγω εντελώς ή αποφεύγω την επανάληψη του. 

Παράδειγμα: μου έρχεται λογαριασμός από την εφορία, ξαφνικός.

Είναι κάτι που δεν το περίμενα και με στεναχωρεί. 

Θα σκεφτώ λίγο να δω τι μπορώ να κάνω. 

Θα σκεφτώ πιο θα ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να μου τύχει ή να μου συμβεί σχετικά. 

Αν δεν έχω άμεση λύση - απάντηση, σκέφτομαι:

«θα δω τι θα κάνω αργότερα» 

Αμεσως, το βάζω σε ένα ειδικό ντουλάπι στο μυαλό μου που γράφει απ´ εξω:  «Εκκρεμότητες»

Δεν το ξαναθυμάμαι παρά όταν θα ερθει η ώρα του.

...θα το κρατήσω και θα το ανασύρω όταν πρεπει.

Δεν κάθομαι να το σκέφτομαι συνέχεια.

Δεν λέω «πω πω και τι θα κάνουμε αυτό το θέμα... πω ρε  και πόσο δυστυχισμένος είμαι,  πόσο άτυχος» κλπ

Γίνεται... είναι θέμα εξάσκησης.

Το ίδιο κάνω και με τους ανθρώπους: αν κάποιος με ενοχλεί ή μου προκαλεί εκνευρισμό,  τον αποφεύγω όσο μπορώ.

Ελαττώνω και κουβέντες και επαφές. Προφανώς αν μου πατήσεις τον κάλο,  μπορεί να συγκρουστώ... αλλά μόνο όταν είναι τελείως απαραίτητο. 

Έχω γλυτώσει από πολύ ξόδεμα τζάμπα ενέργειας και από πολλές υπερτασικές κρίσεις,  εφαρμόζοντας αυτές τις τεχνικές.

Συμπέρασμα: είσαι ό,τι σκέφτεσαι. 

Οι σκέψεις είναι που διαμορφώνουν την ταυτότητα μας. 

Αν σκεφτόμαστε καλά και ευγενή πράγματα,  είμαστε καλοί και ευγενείς άνθρωποι.

Αν σκεφτόμαστε  κακά και χαμερπή πράγματα είμαστε -ή γινόμαστε- κακοί και χαμερπείς .

Σκεφτόμαστε προβλήματα της φυσικής? ...είμαστε επιστήμονες.

...αν σκεφτόμαστε προβλήματα της μεταφυσικής, είμαστε  αλαφροΐσκιωτοι.

...αν σκεφτόμαστε προβλήματα της σχέσης μας με το θεό,  γινόμαστε άγιοι.

...αν  σκεφτόμαστε προβλήματα της σχέσης με τους πελάτες μας,  είμαστε έμποροι,  και, 

...αν σκεφτόμαστε να  στήσουμε κώλο για λεφτά, είμαστε πουτάνες.

Τόσο απλό.

Αλλά τα απλά είναι τα πιό σοφά και ουσιώδη.

συμβιωτικές σχέσεις για μια άνετη ζωή

 …τώρα τελευταία με απασχολούν οι λεγόμενες «συμβιωτικές σχέσεις».

Είναι φαινόμενο που περιγράφεται στην βιολογία.

…πχ το ψάρι-κλόουν τρέφεται με μικρά ασπόνδυλα, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση θα έβλαπταν τη θαλάσσια ανεμώνη. Επίσης, τα περιττώματα από το ψάρι-κλόουν παρέχουν θρεπτικά συστατικά στη θαλάσσια ανεμώνη. 

Το ψάρι-κλόουν προστατεύεται από τα αρπακτικά από τις κνιδοφόρους κύστεις της ανεμώνης που τσιμπούν, στις οποίες το ψάρι-κλόουν έχει ανοσία. 

Από την άλλη, το ψάρι-κλόουν εκπέμπει έναν υψηλό ήχο που αποτρέπει τα ψάρια-πεταλούδες, τα οποία διαφορετικά θα έτρωγαν την ανεμώνη. 

Είναι μιά υπέροχη συμβιωτική σχέση που ωφελεί και τους δύο.

Την συμβιωτική σχέση δεν θα την μελετούσα αν δεν την έβλεπα και στους ανθρώπους… και ειδικά σε κάτι ζεύγη ιατρών, πολιτικών, επαγγελματιών κλπ φιλόδοξων τύπων με απαιτητικές καριέρες και φορτωμένα προγράμματα.

…πχ ο ένας δουλεύει και κονομάει  και η άλλη φτιάχνει νομοσχέδια στα μέτρα του.

…πχ αυτή βάζει την χάρη και το σεξυ στυλ και αυτός το κύρος και την εξουσία.

Όλοι ωφελούνται.

Δεν είναι παιχνίδι διασκέδασης…είναι παιχνίδι επιβίωσης: επιβιώνουν, προκόβουν και ευημερούν  μέσα από την αμοιβαία εξαρτητική σχέση.

Είναι  υπέροχα όλα αυτά και αποδεικνύουν ότι, ως είδος,  εξελιξαμε τις συμβιωτικές σχέσεις σε πολύπλοκα και περίτεχνα  σχήματα διαντίδρασης…

…προφανώς πολύ ανώτερα  απο τις σχέσεις που έχουν οι ανεμώνες με  τα ψάρια κλόουν.

Ασε που τα ανθρώπινα ζεύγη κάνουν πότε - πότε και σεξ και παράγουν κάποιο κλώνο που τους μοιάζει.

Συνήθως, αν είναι γιατροί,  τον κλώνο τον διορίζουν στο ίδιο νοσοκομείο ή πανεπιστήμιο που εργάζονται οι ίδιοι και έχουν τα κονέ.

Αντε να το κάνουν αυτό οι ανεμώνες.

Έμειναν πίσω στην εξέλιξη.

Τα ανθρώπινα όντα είναι σαν τις ανεμώνες και τα ψάρια κλόουν: προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε μέσο.

Ακόμη και με ανάρμοστες, βαρετές και εξαρτητικές σχέσεις.

Το ενδιαφέρον είναι ότι επιμένουν να ιδεολογικοποιούν όλο αυτό το πράγμα: 

θέλουν να το παρουσιάζουν σαν μιά ευγενική αποστολή.

Είναι μιά εμμονή των ανθρώπων που θέλουν να νιώσουν τα κίνητρά τους κάπως ηρωικά και ανιδιοτελή.

Δεν ξέρω πως τους κατέβηκε  αυτή η ιδέα…μάλλον για άλλοθι κάθε μικροαθλιότητας.

ήρωά μου Ζερβουδάκη

 Ο Λιακόπουλος, ο Βελόπουλος, αλλά και ο Ζερβουδάκης (με τα κινητά) με κάνουν να νιώθω εντελώς αποτυχημένος: 

ενώ εγώ και πολλοί άλλοι γιατροί προσπαθούμε -συχνά ανεπιτυχώς- να πείσουμε τους ασθενείς να ακολουθήσουν θεραπευτικές διαδικασίες καθιερωμένες και εγκεκριμένες από τις επίσημες επιστημονικές πηγές , αυτοί οι τύποι, καταφέρνουν να πείθουν τον κάθε πικραμένο ασθενή να αγοράσει κουρκουμίνη και Γανόδερμα ή οτιδήποτε καταπληκτικό , αλλά να νιώθει και τυχερός που τα αγόρασε.

Απορώ πως τα καταφέρνουν. 

Τους παρακολουθώ έναν - ένα ξεχωριστά και προσπαθώ να καταλάβω τα κόλπα τους. 

Ο Βελόπουλος είναι επιθετικός και συνωμοσιολόγος: 

σου λέει για παράδειγμα...   «εγώ σου αποκαλύπτω τα μυστικά που σου κρύβουν οι άλλοι».

Ο Λιακόπουλος είναι λιγότερο επιθετικός -σε φοβίζει λιγότερο- αλλά και αυτός ανακατεύει πολλά και  διαφορετικά και σε αποσυντονίζει : 

πρόσφατα πέρασε από τα UFO στην εναλλακτική διατροφή και τα συμπληρώματα.

Ο αγαπημένος μου είναι ο Ζερβουδάκης: 

χοντρός, υπερκινητικός, ζωηρός, χαρούμενος, πειστικός. 

Σούπερ καταπληκτικός στο λόγο και στην ροή των επιχειρημάτων του: τα  εκτοξεύει με ρυθμό πολυβόλου.

Αν ο Ζερβουδάκης ήταν γιατρός, θα είχε τρομερή επιτυχία. 

Όλοι θα έπιναν νερό στο όνομά του.

Κάτι μας διαφεύγει, κύριοι συνάδελφοι.

Περιμένοντας μιά ζωή το ευνοικό νομοσχέδιο για την υγεία, φτάσαμε να κυνηγάμε μεροκάματο στον παγωμένο Βορρά ή την άνυδρη  Έρημο.

Οι λοιποί αντέχουν την κακοποίηση εντός.

Θα πάρω μάνατζερ τον Ζερβουδάκη.