Γιατί οι Αλβανοί έμαθαν γρήγορα καλά ελληνικά ενώ οι Ρωσοπόντιοι όχι;
Εγώ μεγάλωσα στην Καλλιθέα που είναι γεμάτη Ρωσοπόντιους και, θυμάμαι, ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι οποίοι είχαν κάτσει 20 και 30 χρόνια στην Ελλάδα και, ελληνικά της προκοπής, δεν είχαν μάθει.
Από την άλλη, οι Αλβανοί οποία είχαν έρθει, έμαθαν , πολύ πιο γρήγορα, καλά ελληνικά.
Καμία διαφορά δεν είχαν Αλβανοί και Ρωσσοπόντιοι όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο:
χαμηλής μόρφωσης ήταν οι περισσότεροι… και από τους μεν και από τους δε.
Αναφέρομαι στις λαϊκές εργατικές τάξεις οι οποίες είχαν έρθει στην Καλλιθέα.
Διαπίστωσα επίσης, αργότερα στην Σαουδική Αραβία ότι οι Ιταλοί και Ισπανοί γιατροί στην πλειοψηφία τους δεν ήξεραν αγγλικά της προκοπής ενώ οι Σύροι και Αιγύπτιοι γιατροί με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή, ήξεραν καλά αγγλικά .
Η εντύπωση μου είναι ότι η αιτία αυτής της διαφοράς στην γλωσσομάθεια είναι ψυχολογική:
έχει σχέση με το πόσο μεγάλη ιδέα έχει ο καθένας για τον εαυτό του και τον τόπο του.
Οι Ρωσοπόντιοι πίστευαν ότι έρχονται από μια μεγάλη χώρα, μια υπερδύναμη, και μιλούσαν μία γλώσσα σπουδαία και φυσικά δεν είχαν ανάγκη να μάθουν μία γλώσσα που την μιλάει μόνο ένας μικρός λαός, εστω και ιστορικός .
Οι Αλβανοί από την άλλη , ήρθαν στην Ελλάδα χωρίς μεγάλη ιδέα για τη γλώσσα τους ή την χώρα τους:
ήρθαν χωρίς ιδέες ξεπεσμένου μεγαλείου και ήθελαν να ενταχθούν πραγματικά.
Δεν ήθελαν να διαφέρουν…ενώ τους Ρωσσοπόντιους δεν τους ενοιαζε να διαφέρουν.
Το ίδιο συνέβαινε και με τους άραβες και αφρικανούς γιατρούς:
ήθελαν να είναι διεθνείς τύποι και να κινούνται και να εργάζονται με ευκολία ανάμεσα σε διάφορες χώρες ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Οι Ιταλοί και Ισπανοί είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και πίστευαν ότι έρχονται από χώρες σπουδαίες και ότι η γλώσσα τους είναι επίσης σπουδαία και ότι δεν είχαν ανάγκη γλωσσομάθειας για να γίνουν αποδεκτοί.
Διαπιστώνω λοιπόν ότι αυτοί που είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους δεν προσπάθησαν τόσο πολύ να προοδεύσουν και να γίνουν αποδεκτοί από τις άλλες ράτσες και από τους συναδέλφους τους: τους αρκούσε που ήταν Ιταλοί, Ισπανοί, Γάλλοι η Ρώσσοι.
Και τελικά, έμειναν επικοινωνιακά καθυστερημένοι, μιλώντας φτωχά αγγλικά, αδυνατώντας να επικοινωνήσουν επαρκώς και σε βάθος με το επαγγελματικό τους περιβάλλον και χάνοντας επαγγελματικές ευκαιρίες.
Τελικά, είναι μάλλον κακό πράμα να έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και για την ράτσα σου.
Ίσως σου δίνει λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση, αλλά πολύ συχνά σε κάνει και ένα μεγαλομανή ιδιότροπο τύπο που προσπαθεί λιγότερο από το μέσο όρο και προφανώς δεν πετυχαίνει το στόχο του το ίδιο συχνά με τους πιό μετριόφρονες.
Οι αμερικανοί δεν εντάσσονται στην ανωτέρω κατηγορία…διότι , στην Αμερική , δε μετράει τόσο η καταγωγή όσο τα ατομικά επιτεύγματα:
στην Αμέρικα το άτομο έχει αξία και όχι η ράτσα.
Άρα, ένας αμερικανός θα μάθει ισπανικά ή κινέζικα για να ξεχωρίσει και να αρπάξει ευκαιρίες.
Οι άλλοι, οι Αγγλοι, Γάλλοι, Βραζιλιάνοι, Ρώσοι, ζουν με το μεγαλείο το παρελθόντος ή του - φανταστικού - παρόντος.
