…όταν ήμουνα αγροτικός γιατρός, έμενα σε ένα σπίτι που ο σπιτονοικοκύρης είχε ένα μεγαλόσωμο σκύλο τρομερά κοκκαλιάρη και πεινασμένο, και κανά δυό γάτες, πειναλέες και αυτές.
Τότε δεν ήταν τις μόδας οι σκυλοτροφές , ιδιαίτερα στα χωριά. Απλά έδιναν στο σκύλο τίποτε κόκκαλα, αλλά, προφανώς, δεν αρκούσαν για να τραφεί επαρκώς.
Εγώ του ´δινα πότε-πότε κανα στήθος κοτόπουλου που δεν μου αρέσει αφού προτιμώ τα πόδια.
Αλλά, πάλι πείναγε.
Πιό πεινασμένο σκύλο δεν έχω ξαναδεί.
Τον λυπόμουνα τον κακομοίρη αλλά δεν με έπαιρνε και να παρέμβω μην παρεξηγηθεί ο ιδιοκτήτης.
Μια μέρα πέταξα στα σκουπίδια μια φρατζόλα ξερό ψωμί που την είχα ξεχάσει καιρό και είχε γίνει σκληρή σαν πέτρα.
Δεν την μάσαγε ούτε κροκόδειλος.
Ε, λοιπόν, ο σκύλος, την έφαγε σαν λουκούμι.
Μιά άλλη μέρα, μου είχε περισέψει ένα θαυμάσιο κριθαρότο θαλασσινών που είχα φτιάξει: εκτός απο κριθαράκι είχε μικρά κομμάτια καλαμάρι, χταπόδια και μύδια αλλά είχε και χορταρικά, κρεμμυδάκια κλπ.
Απλά είχε κρυώσει και δεν ήθελα να το φάω και είπα να το δωσω στην γάτα, εξ ίσου πειναλέα και αυτή με τον σκύλο.
Ε λοιπόν, η κυρία γάτα έδειξε λίγο ενδιαφέρον, έφαγε με το ζόρι ένα δυό κομματάκια χταπόδι που προεξείχαν και το υπόλοιπο, που ήταν ωραιότατο και μύριζε θάλασσα, το περιφρόνησε.
Αυτό με έβαλε σε σκέψεις: αφού και τα δύο ζώα είνα σαρκοφάγα, γιατί το ένα έγινε και φυτοφάγο ενώ το άλλο όχι?
Εξ ίσου πεινασμένα ήταν.
Η διαφορά στον χαρακτήρα τους είναι εμφανής:
ο σκύλος κάνει εκπτώσεις, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Θα παρακαλέσει, θα ικετέψει, θα υποστεί εξευτελισμούς.
Η γάτα όχι.
Είναι ασυμβίβαστη, ανυποχώρητη και περήφανη.
Αν θέλεις να δώσεις , δώσε.
Δεν θα σε προσκυνήσει.
Δεν ξέρω πιό είδος από τα δύο θα επιβιώσει πιο εύκολα σε περίοδο λιμού.
Η γάτα ίσως πεθάνει... πάντως, θα πάει πιό αξιοπρεπώς.
Ξεροκόμματα δεν καταδέχεται.
Ούτε πρόβατα προσέχει ούτε κάνει τον σεκιούριτι.
Θα φάει ποντικό επειδή τον γουστάρει, όχι για να σε ευχαριστήσει εσένα.
Σκύλος ή γάτα?