ισορροπιστές

Είναι γνωστό ότι οι γκάνγκστερς αναγνωρίζονται μεταξύ τους με μια ματιά. 

Αναγνωρίζουν ακόμα και την επικινδυνότητα του άλλου κακοποιού… 

Έχουν ένα αλάνθαστο εσωτερικό ζύγι που ζυγίζει τον άλλο. 

Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με τους πολιτικούς: 

και αυτοί αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

Γι’ αυτό τους βλέπουμε να βρίζονται και να ξεκατινιάζονται δημόσια και, ιδιωτικά,  να είναι αγαπημένοι. 

Γιατί ξέρουν ότι είναι ίδιοι.

Έχουν τους δικούς τους άγραφους κανόνες. 

Ένας τέτοιος κανόνας είναι ότι στα μεγάλα άλυτα προβλήματα  χρησιμοποιείς φρέσκο κρέας.

Αλήθεια, ποιος ξύπνιος επαγγελματίας πολιτικός θέλει να γίνει υπουργός υγείας ή παιδείας στην Ελλάδα;

Μόνο ένας που δεν ξέρει τι τον περιμένει.

…ή κάποιοςπου τον έχουν στριμώξει πολύ.

Γεικά, πάντως, κανένας επαγγελματίας ισορροπιστής δεν θα κάνει νούμερο στο τεντωμένο σκοινί πάνω από την πισίνα με τους κροκοδείλους.

Μαθητευόμενους θα βάλει… και, αν φαγωθούν, έχει ο Θεός.

Ο πρεσβευτής της Μαυριτανίας

Όταν ήμουνα πιτσιρικάς , λίγο μετά την ιατρική,  μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στην Κίνα μερικούς μήνες για να παρακολουθήσω μαθήματα βελονισμού και αναλγησίας. 

Εκεί ήμασταν νεαροί γιατροί και  φυσιοθεραπευτές από όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στους «συμμαθητές» μου ήτανε και ο πρεσβευτής της Μαυριτανίας: 

 ενας τύπος σαραντάρης ο οποίος είχε τελειώσει ιατρική (αλλά από ιατρική δεν ήξερε τίποτα). 

Ηταν μέλος της «επαναστατικής επιτροπής» που κατέλαβε την εξουσία : ξεκίνησε από υπουργός και, όταν έπεσε σε ενδοκομματική δυσμένεια,  τον στείλανε πρεσβευτή στην Κίνα.

Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση  ο πολυτελής  τρόπος διαβίωσης του και οι ψευτοαριστοκρατικοί τρόποι του.

Κυκλοφορούσε με τεράστια Μερσέντες με κινέζο οδηγό και φορούσε  χρυσό Πατεκ Φιλίπ των  10.000 δολλαρίων.

Τεμπέλαρος και άσχετος , δεν διάβαζε τίποτε και γκομένιζε αρκετά. 

Άρχοντας .

Ήταν και σοσιαλιστής.

Οι συμπατριώτες του λιμοκτονούσαν στην καυτή,  άνυδρη και άγονη έρημο αλλά αυτός  όμως δεν καταλάβαινε  τέτοια. 

Ηταν άλλη κλάση. 

Ήταν προορισμένος να κυβερνάει. 

Τον θυμήθηκα βλέποντας τους δικούς μας πολιτικούς να λένε παπαριές στην  τηλεόραση χωρίς να έχουν καμία ουσιώδη επαφή με την κοινωνία. 

Δυστυχώς ο κόσμος υποφέρει πολύ και ντρέπεται να το πει. 

Πρέπει να κάτσεις δίπλα του,  σαν ίσος προς ίσο, γιά να σου πεί τον πόνο του.

Σήμερα κάθισε δίπλα μου ένας  γέρος που αγκομαχούσε από το άσθμα.

Μόνο το σπρέι για τον πνεύμονα είχε συμμετοχή 15 ευρώ και του έλλειπαν πέντε.

Του τα έδωσα με ενοχές για την ψευτοάνεσή μου.

Ήταν πρώην οικοδόμος χωρίς επαρκή ένσημα…άρα θα πάρει μόνο τη σύνταξη γήρατος τώρα  στα 70.

Οι καλοζωισμένοι των κομμάτων δεν καταλαβαίνουν τίποτε  από τις πραγματικές αγωνίες του κόσμου.

Είναι πρεσβευτές της Μαυριτανίας.