ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ

 ....μετά, τα εξήντα πέφτει η απόδοση στην εργασία, οποιαδήποτε εργασία.

Στα εξηνταπέντε, ζορίζουν τα πραγματα...

....στα εβδομήντα χάνεις μνήμη,  αντίληψη, προσοχή.

Γενικός κανόνας με εξαιρέσεις. 

Η τάση μετράει.

Διάφοροι μαλάκες που κάνουν κουμάντο στην πολιτική και την οικονομία, θέλουν  να μας βάζουν να δουλεύουμε  μέχρι να πεθάνουμε.

Ο κύριος λόγος είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία φαλίρισαν από την κακοδιαχείριση που έκαναν αυτοί οι ίδιοι πολιτικάντηδες και τα διορισμένα τσιράκια τους.

Έπαιξαν τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο και σε  σάπια ομόλογα των κολλητών τους χρηματιστών και,  τώρα,  που ξέμειναν τα ταμεία από ρευστό,  η μόνη λύση για να μην πεθάνουν οι γέροι στην πείνα, είναι να δουλεύουν.

Αν πεθάνουν βέβαια πρόωρα, ακόμα καλύτερα.

Το πρόβλημα είναι ότι οι γέροι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους... 

Οι γέροι είναι ελάχιστα  παραγωγικοί,  δεν μαθαίνουν κανούργια πράγματα και κάνουν πολλά λάθη.

Όλα αυτά,  με μεγάλο κόστος στην οικονομία και την κοινωνία. 

Προφανώς ένας γέρος χειρουργός θα τα κάνει μαντάρα και στο χειρουργείο,  και πριν, και μετά...

Θα εκπαιδεύσει «στραβά» τους  νέους, θα έχει έμμονες ιδέες, θα είναι φοβιτσιάρης, ζηλότυπος,  γκρινιάρης και θα του φταίνε όλα.

Εξαιρέσεις προφανώς υπάρχουν... αλλά το θέμα είναι ο μέσος όρος. 

Αλήθεια, έχει υπολογίσει κανείς μαλάκας πολιτικός ή  οικονομολόγος τι επιπτώσεις έχει στην οικονομία όλη αυτή η γερουσία που έχει καταλάβει απαιτητικές  θέσεις και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα?

ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ!

 Συνήθως δεν θυμάμαι τα όνειρά μου καλά.

Μόνο καμιά φορά, θυμάμαι τους εφιάλτες: είναι τότε που ξυπνάω  απότομα και θυμάμαι όλο το «σενάριο».

Όπως προχθές... που ξύπνησα τρομαγμένος, με μια φωνή...μιά  φωνή στα αγγλικά με ινδική προφορά που είχε μια αυταρχικότητα και ανήγγειλε νέα μέτρα διακυβέρνησης. 

Δε θυμάμαι τι ακριβώς νέα μέτρα ήταν αυτά…

 Σημασία έχει η χροιά της φωνής, η ινδική προφορά, ο αυταρχικός τόνος, η αυτοπεποίθηση που εξέπεμπε...

Ήταν κάποιο μεγάλο αφεντικό αυτός ο τύπος με την ινδική  προφορά?

Ινδία?...μπα...κάπου στην Δύση...

Νέα Υόρκη? Λονδίνο?

Τέρμα η αποικιοκρατία της μηδαμινής  Βρετανίας: Britain is dying.

Προφανώς...ο Ινδόμορφος είχε μια πολύ μεγάλη θέση πολιτική ή οικονομική...τί να πώ...στα όνειρα είναι όλα συγκεχυμένα, δεν ξέρεις  τι γίνεται ακριβώς... αλλά στο περίπου. 

Θυμάμαι ότι ήταν θυμωμένος με κάποιον, προφανώς ανταγωνιστή του, οποίος είχε ένα Κινέζικο όνομα. 

Αυτός ο τύπος, ο ανταγωνιστής του,  ο Κινέζος, πρέπει να ήταν κάποιος που του προκαλούσε αρκετή δυσαρέσκεια.

Θυμό. Πολύ θυμό.

Ο Κινέζος τύπος πρέπει να ήταν σκληρό καρύδι για να θυμώσει τόσο πολύ το μεγάλο αφεντικό. 

Οι πολλές αντιθέσεις πάνω σε κάποιον, δείχνουν ότι αυτός μετράει.

Αναμφισβήτητα. 

Ο Ινδός πολιτικο-κεφαλαιοκράτης, με την ινδική προφορά και το στυλ αριστοκράτη από το Κέμπριτζ, προφανώς δεν ήταν θυμωμένος για πλάκα.

Αυτοί οι τύποι δεν θυμώνουν ποτέ για πλάκα.

Είχε λόγους να είναι θυμωμένος με τον κινέζο. 

Μάλλον ο κινέζος είχε τρυπώσει πάρα πολύ άγρια στα  σοκάκια του Ινδού.

Ίσως αδειάζοντας τις μπίζνες του ή τις  πολιτικές του.

Από την υπόλοιπη ομιλία, δεν θυμάμαι σπουδαία πράγματα. 

Το μόνο που θυμάμαι, σαν εντύπωση, είναι πως οι παρατρεχάμενοι του Ινδού, ίσως και του Κινέζου, αυτοί οι οποίοι κάνανε τις βρωμοδουλειές εκάστου,  ήτανε  ίδιοι, στην φάτσα και την συμπεριφορά.

Ιδιοι... σαν  στρατιώτες- υπάλληλάκια. 

Περίεργο...έμοιαζαν όλοι να ανήκουν στην λευκή φυλή και ήτανε ξανθοί.

Είχανε γυρίσει τα πάνω κάτω: Κινεζόμορφοι και Ινδόμορφοι απόφοιτοι του Στάνφορντ, του Κεμπριτζ και του Χάρβαρντ τσακώνονταν σαν σκυλιά μεταξύ τους.

 Αυτοί οι τύποι με την  ινδική ή την κινέζικη προφορά, αυτοί που είχαν παππούδες   που μόχθησαν για χρόνια  μέσα στις λάσπες και τους ορυζώνες,  ήταν τώρα γάτες στην επίλυση σύγχρονων πολιτικών προβλημάτων και στην επίτευξη θαυμάσιων οικονομικών αποτελεσμάτων.

Αυτοί με την ινδική ή την κινέζικη προφορά, ήταν πλέον αφεντικά:  

τα αδιαμφισβήτητα αφεντικά.

Προσπαθώ να θυμηθώ πως ακριβώς αισθανόμουν μόλις ξύπνησα...δεν ήταν σαφής η αίσθηση.... δεν ήμουν μόνο τρομαγμένος.

Ήμουν και μπερδεμένος.

Μάλλον δεν είχα αποφασίσει ποιά θα ήταν  τα λιγότερο άθλια αφεντικά.

Τα παλιά, ή τα καινούργια.