....μετά, τα εξήντα πέφτει η απόδοση στην εργασία, οποιαδήποτε εργασία.
Στα εξηνταπέντε, ζορίζουν τα πραγματα...
....στα εβδομήντα χάνεις μνήμη, αντίληψη, προσοχή.
Γενικός κανόνας με εξαιρέσεις.
Η τάση μετράει.
Διάφοροι μαλάκες που κάνουν κουμάντο στην πολιτική και την οικονομία, θέλουν να μας βάζουν να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Ο κύριος λόγος είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία φαλίρισαν από την κακοδιαχείριση που έκαναν αυτοί οι ίδιοι πολιτικάντηδες και τα διορισμένα τσιράκια τους.
Έπαιξαν τα αποθεματικά των ταμείων στο χρηματιστήριο και σε σάπια ομόλογα των κολλητών τους χρηματιστών και, τώρα, που ξέμειναν τα ταμεία από ρευστό, η μόνη λύση για να μην πεθάνουν οι γέροι στην πείνα, είναι να δουλεύουν.
Αν πεθάνουν βέβαια πρόωρα, ακόμα καλύτερα.
Το πρόβλημα είναι ότι οι γέροι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους...
Οι γέροι είναι ελάχιστα παραγωγικοί, δεν μαθαίνουν κανούργια πράγματα και κάνουν πολλά λάθη.
Όλα αυτά, με μεγάλο κόστος στην οικονομία και την κοινωνία.
Προφανώς ένας γέρος χειρουργός θα τα κάνει μαντάρα και στο χειρουργείο, και πριν, και μετά...
Θα εκπαιδεύσει «στραβά» τους νέους, θα έχει έμμονες ιδέες, θα είναι φοβιτσιάρης, ζηλότυπος, γκρινιάρης και θα του φταίνε όλα.
Εξαιρέσεις προφανώς υπάρχουν... αλλά το θέμα είναι ο μέσος όρος.
Αλήθεια, έχει υπολογίσει κανείς μαλάκας πολιτικός ή οικονομολόγος τι επιπτώσεις έχει στην οικονομία όλη αυτή η γερουσία που έχει καταλάβει απαιτητικές θέσεις και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα?
