...όλα παίζονται σε μιά αναλογία, ένα κλάσμα:
στον αριθμητή είναι αυτοί που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν καλύτερη τη ζωή τους και έχουν διάθεση να προσπαθήσουν προσωπικά και συλλογικά γι αυτό.
Είναι τα Μυρμήγκια.
Στον παρονομαστή είναι όσοι πιστεύουν ότι αυτό είναι μάταιος κόπος.
Αυτοί πάλι, στον παρονομαστή, είναι δυό λογιών:
είναι όσοι είναι τελείως αδιάφοροι (βόδια) και όσοι είναι θυμωμένοι που η κοινωνία δεν τους περιποιείται αρκετά για την καταπληκτική τους ύπαρξη.
Αυτοί είναι κακότροπα, ζηλότυπα και δαγκανιάρικα σκυλιά.
Βασικά, ναρκισσάρες.
Τα μυρμήγκια φτιάχνουνε -με χίλιους κόπους- μυρμηγκοφωλιές για να την βγάλουν το χειμώνα.
Τα βόδια περνάνε καλά όσο υπάρχει χορτάρι.
Το χειμώνα θα πεθάνουν.
Και τα δαγκανιάρικα σκυλιά απλώς πάνε και κατουράνε μέσα στις μυρμηγκοφωλιές, αφού πρώτα τις φορολογήσουν.
Μετά θα αρχίσουν να τρώνε το ένα το άλλο σε προεκλογικούς αγώνες.
Αγαπημένη εκλογική τους πελατεία?
Τα βόδια , φυσικά.
