Τα τρομερά πράγματα συνήθως δεν μπορώ να τα σχολιάσω.
Μου προκαλούν μεγάλη αναστάτωση και πόνο και τα αφήνω στην άκρη.
Ούτε καν ενημερώνομαι…
Ούτε καν τα διαβάζω…
Ακόμη και τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες, τις πιο οδυνηρές, αποφεύγω να τις σχολιάσω.
Μιλάω μόνο για τα μικρομεσαία γεγονότα.
Αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ένας μηχανισμός άμυνας: προσπαθείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου, το εγώ σου.
Δεν αρνείσαι την πραγματικότητα …απλά, κοιτάς αλλού.
Αυτή η άρνηση αντιπαράθεσης με τα επώδυνα γεγονότα και προβλήματα , παρατηρώ ότι υπάρχει και σε συλλογικό επίπεδο:
ο περίφημος λαός μας, αυτός που κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της αρετής, της γενναιότητας, του θάρρους και του πολιτισμού, έχει καταντήσει ένα μάτσο φοβισμένα ποντίκια που αρνούνται να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματά τους.
Απλά τα κουκουλώνει.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα λύσει τηρώντας κανόνες.
Είμαι σίγουρος ότι ο σταθμάρχης δεν ξέρει ούτε πολλαπλασιασμό, ούτε διαίρεση, ούτε αγγλικά , ούτε έχει μυαλό να καταλάβει ένα άρθρο μιας εφημερίδας : πρωην χαμάλης, πέρασε νύχτα τις τάξεις ενός ηλίθιου μαιμουδοσχολείου, έχει μια πολύ απλοϊκή και πρωτόγονη σκέψη και, πιθανότατα, μια δυσκολία στην λήψη αποφάσεων.
Γιατί η παιδεία που του δώσαμε ήταν για τα πανηγύρια..
…. αλλά πιστοποιήσαμε ότι ξέρει.
Κσι δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια .
…γιατί δεν την έμαθε ποτέ.
Οι μισοί γιατροί δίνουμε πιστοποιητικά ικανότητας οδήγησης σε γέρους 80 χρονών, σε ανοικούς, σε επιληπτικούς, σε καρδιοπαθείς, σε πάσης φύσεως ψυχοπαθείς , σε κρυπτοανάπηρους.
…και δεν τρέχει τίποτα .
Έχω δει ανθρώπους με εγκεφαλικά , με ημιανοψία, με διαταραχές προσανατολισμού, με άνοια , με υπνική άπνοια, και είναι επαγγελματίες οδηγοί.
Τους δίνουν τα χαρτιά οι γιατροί για να κάνουν τους καλούς ή για να πάρουν κανα πενηντάρικο.
Και έρχονται στα 80 τους στο νευρολόγο για να τους ανανεώσει την άδεια οδήγησης αυτοκινήτου, του ταχύπλοου, ακόμα και επαγγελματικού βαν …
…και αν δεν το κάνει, τον βρίζουν , τον απειλούν , τον κατηγορούν για παραξενιά και ιδιοτροπία .
Ούτε νομικό πλαίσιο υπάρχει για τους ανοικούς, ούτε για τους επιληπτικούς ούτε για κανέναν:
είναι στην κρίση του γιατρού.
Και ο γιατρός διαπραγματεύεται με το λαουτζίκο κατά την κρίση του και κατά την συνείδηση του.
Είναι πολύπλοκο το πλέγμα, της διαφθοράς , της αδιαφορίας, της ανοησίας και της έκπτωσης κάθε αξίας που συγκροτεί μία οργανωμένη κοινωνία.
Δε φταίει μόνο ο υπουργός, ο μηχανοδηγός και ο σταθμάρχης.
Είναι όλο το μαγαζί προβληματικό γιατί δεν έχει κανόνες λειτουργίας.
Και δεν έχει κανόνες λειτουργίας γιατί δεν έχει αξίες και δεν πιστεύει σε τίποτε.