....μιά από τις καλύτερες φαντασιώσεις που έχω τελευταία, είναι πως έγινε κάποια στραβή και έγινα πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μάλλον ζήλεψα από την κυρία Κατερίνα...που βλέπω να περνάει ζωή και κότα χωρίς άγχος και βάσανα.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο καλύτερο μου φαίνεται:
κατ´ αρχήν θα έχω άπειρο σεβασμό χωρίς να χρειάζεται να κάνω τίποτε.
Το πολύ να πάω σε καμμιά παρέλαση αλλά θα είμαι καθιστός και δεν θα κουραστώ.
Ασε που θα έχω μαζί μου και καμμιά κυρία που θα την συστήσω σαν «σύντροφό» μου.
Θα κάθεται και αυτή πρώτο τραπέζι πίστα και θα απολαμβάνει τα στρατά να παρελεύνουν υπερήφανα και να μας αποδίδουν τιμές.
Καθόλου άσχημα...θα κάνω μιά χαρά το κομμάτι μου στην κυρία.
Μετά θα σουλατσέρνω δεξιά αριστερά σε νησάκια, ραχούλες και ιστορικούς τόπους με την ευκαιρία διαφόρων επετείων.
Τζάμπα εκδρομές και όλοι θα σκοτώνονται να μας περιποιηθούνε.
Θα έχω φυσικά και την κυρία δίπλα μου γιά να μην πλήττω.
Από λόγους δεν χρειάζεται να αποστηθίσω πολλά...συνήθως θα λέω πάνω κάτω τα ίδια γλυκερά, κολακευτικά και αισιόδοξα γιά να μην παρεξηγηθεί κανείς και να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Προφανώς θα είμαι υπέρ της «ειρηνικής συνύπαρξης» των λαών, της «αρμονικής συνεργασίας» και των «δικαιωμάτων των μειονοτήτων».... και, ιδίως, των τρανσέξουαλ που είναι της μόδας.
Επειδή όμως είμαι και καλοφαγάς, δεν θα αρκεστώ στους μαγείρους του προεδρικού μεγάρου.
Σε σπέσιαλ events θα καλώ τους αγαπημένους μου σεφ και, αφού ανταλλάξουμε απόψεις γενικά , θα τους ενθαρρύνω να μαγειρέψουν ό,τι καλύτερες λιχουδιές έχουν στο μαγειρικό τους ρεπερτόριο.
Έτσι και θα ντερλικώνω θαυμάσια και θα δείξω πόσο λαικός και καταδεκτικός τύπος είμαι.
Γιαυτό σας λέω... μιά χαρά είναι να είσαι πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τέλεια φαντασίωση.