12 Σεπ 2022

ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ

 ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ:


Κατ´αρχήν έχεις αυτοπεποίθηση παρ ότι έχεις άγνοια του αντικειμένου: αυτό, εννοείται.

Δεύτερον, η εξουσία σου είναι το ζητούμενο , όχι η παραγωγή έργου.

Αλλά, θέλει προσοχή το πράγμα:

…η εξουσία δεν είναι μόνο προνόμιο… είναι και τιμωρία.

Αν είσαι άξιος για μιά θέση με  απαιτήσεις, παράγεις έργο και αναδεικνύεις την αξία σου.

Αν είσαι ακατάλληλος και τενεκές, απλά αναδεικνύεις την ανικανότητά σου.

Δεν βαριέσαι: όταν τα κάνεις μπάχαλο θα πεις ότι τα  «συμφέροντα» και οι «δυνάμεις της αντίδρασης» έβαλαν προσκόμματα στο έργο σου.

Σαν «στέλεχος», δεν πρέπει να έχεις ενοχές

που είσαι άσχετος και πήρες μιά καλή θέση.

Όλοι έτσι κάνουν.

Στην «χώρα της τσαλαβούτας», όλοι τσαλαβουτάνε στον ερασιτεχνισμό και στην ασχετοσύνη.

Λέγε μέσα σου :

 «Νταξ´ μωρέ, θα πάρω την θέση και θα μάθω μετά την δουλειά».

Το πρόβλημα είναι πως μόλις πάς να καταλάβεις κάτι από «τη δουλειά» - και αφού πρώτα τα ´χεις κάνει μπάχαλο- λήγει η θητεία σου…

…και αντικαθίστασαι από άλλον άσχετο που αρχίζει και αυτός να την μαθαίνει τσαλαβουτώντας.

Όμως, έχει ο Θεός (και το κόμμα): μην ανησυχείς…

Θα σε βάλουν κάπου άλλου να τσαλαβουτήξεις…

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Ανάμεσα στο γιατρό και στον άρρωστο συχνά παίζεται ένα παιχνίδι απόδοσης ευθυνών για την πορεία της αρρώστιας: 

αν ο ασθενής  πάει καλά, ο  μεν γιατρός αποδίδει την βελτίωση όλη στον εαυτό του και στην επιτυχημένη αγωγή που έδωσε, ενώ ο ασθενής συνήθως την αποδίδει σε αυτόματη ύφεση της ασθένειας ή στον Θεό .

Το πρόβλημα γίνεται πιο ενδιαφέρον όταν ασθενής δεν πάει καλά: αν υπάρξει επιδείνωση της ασθένειας, ο μεν  γιατρός συνήθως  αποδίδει την επιδείνωση σε εξωτερικούς ή τυχαίους παράγοντες - και όχι σε δική του λάθος διάγνωση ή θεραπεία - ο δε ασθενής  έχει μια τάση να τα φορτώνει όλα στο γιατρό. 

Εκεί πάλι μπορεί να αρχίσει  ένα περαιτέρω παιχνιδάκι απόδοσης ευθυνών: 

ο γιατρός να προσπαθήσει  να  ενοχοποιήσει τον άρρωστο λέγοντας πχ ότι ο ίδιος αυτός ευθύνεται για την κακή πορεία του. 

«Αφού καπνίζεις  σαν φουγάρο  και τρως αλμυρά και δεν ρυθμίζεις την πίεση σου,  τι να σου κάνω και εγώ»,  λέει ο γιατρός.

«Δε φταίει το τσιγάρο και το αλάτι… και παλιά κάπνιζα και εβαζα αλατάκι και η πίεση μου ήτανε ρυθμισμένη με την άλλη αγωγή που μου είχε δώσει ο γιατρός ο Μπαχλιτζανάκης», λέει ο άρρωστος,  υπονοώντας ότι ο γιατρός Μπαχλιτζανάκης ήταν καλύτερος και αποτελεσματικότερος .

Τα γνωστά παιχνιδάκια της ατομικής ευθύνης: 

αν καταφέρεις να ενοχοποιήσεις και να πείσεις τον κάθε πικραμένο  ότι αυτός φταίει για τα χάλια του, γλιτώνεις την ευθύνη για τις δικές σου  παραλείψεις και ευθύνες.

Είναι μιά θαυμάσια μέθοδος να ξεφύγεις  όταν  τα έχεις κάνει σκατά ως πολιτικός, ως δάσκαλος ή ως γονιός.

Αυτό το θέμα της ατομικής ευθύνης , τώρα με τον κορονοϊό,  παίζει πολύ: 

«αφού δε φοράς μάσκα, πως να μην κολλήσεις κορονοϊό ?»ρωτάει ο κύριος υπουργός.

«Ναι αλλά κι εσύ δεν έκανες μονάδες θεραπείας να μπορέσω να βρω κρεβάτι να θεραπευτώ όταν αρρωστήσω», ανταπαντάει ο «λαός».

Έτσι βέβαια,  δουλειά δε γίνεται, διότι απλώς υπάρχουν χρόνιες αλληλοκατηγορίες όσον αφορά την απόδοση των ευθυνών. 

Όταν δεν καταφέρουν ούτε οι μεν ούτε οι δε να υπερισχύσουν, …συμβιβάζονται:

τα ρίχνουν  στους γιατρούς.

Είναι απλό -σχεδόν αυταπόδεικτο- ότι «φταίνε οι γιατροί» :

είναι γνωστό ότι οι γιατροί είναι αλαζόνες, σπασίκλες, υπερβολικοι, φακελάκηδες και  πουλημένοι σε εμπορικά συμφέροντα. 

Είναι ό,τι απλούστερο να τους κατηγορήσεις και δύσκολα μπορούν να μιλήσουν: 

ο γιατρός πρέπει να είναι σοβαρός,  λιγομίλητος και σεμνός.

 Και βασικά πρέπει να σκύβει το κεφάλι ντροπιασμένος και απολογούμενος για κάθε ατυχία ή αθλιότητα έκανε κάποιος συνάδελφος του κάπου,  κάποτε.

«Ναί..!!!  …30.000  ευρώ μου έφαγαν οι γιατροί στο τάδε  -λέει όνομα γνωστού ιδιωτικού θεραπευτηρίου - για τη γυναίκα μου που είχε καρκίνο!» φώναζε κάποιος στα ΤΕΠ,  επειδή δεν «εξυπηρετήθηκε» αμέσως.

Και ο αγροτικός γιατρός και εγώ , σκύψαμε ντροπιασμένοι το κεφάλι για τα τριάντα χιλιάδες ευρώ που στοιχισε η θεραπεία της συζύγου του στο ιδιωτικό νοσοκομείο.

Ενοχοποίηση και ατομική ευθύνη.

Η χαρά του κυρίου υπουργού, ε?...

ΦΑΚΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΓΕΡΟΞΟΥΡΕΣ

 ...φακλάνες και γεροξούρες . 

All time classics.


... πρωί, σήμερα, στο φαρμακείο: μια γυναίκα 45- 50, κάπως νεάζουσα από μακριά..."ξυδιασμένη" κλιμακτηριακή.

Διαμαρτυρόταν, συνεχώς και κατ επανάληψιν:

"δεν ήταν καλό το προιόν", "σε 10 μέρες χάλασε"..."και έδωσα 6 ευρώ" και "τίποτα...ελαττωματικό...και κάνει και έξι ευρώ".

Δεν κατάλαβα τι ήταν...περίμενα.

Δυνατή φωνή.

Δυσαρέσκεια.

"Και τζάμπα πήγαν τα έξι ευρώ".

Περίμενα...πάλι...μετα ανέλαβα να σώσω τον φαρμακοποιό:

Δύο Πενραζόλ, δύο Ντιοβάν.

ΜΗΝ ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΣ.

Τα έλεγα στην πεθερά- φαρμακοποιό γιά να τα ακούει η νύφη- φακλάνα.

ΦΑΚΛΑΝΑ!

Μου κόλλησε η λέξη: φακλάνα! 

Το είπα στον φαρμακοποιό.... μόλις έφυγε, και γέλασε.

"τι ακριβώς εννοείς φακλάνα;", ρώτησε.

Σκέφτηκα λίγο:

"...η φακλάνα δεν είναι αμιγής τύπος.

Είναι ιδέα, καπέλο, συμπεριφορά, ψυχοσύνθεση, θυμός, πόνος.

Και αυταρέσκεια.

Καπέλο που μπαίνει πάνω σε πολλά κεφάλια: ταιριάζει σε ένα σωρό ηλικίες, επαγγέλματα, μορφωτικό επίπεδο...

Ναι...υπάρχουν τόσες φακλάνες όσα και τα χρώματα του ουρανίου τόξου.

Ένα φάσμα από φακλάνες".

Επέμενε να με στριμώξει: "ναι, αλλά ποιά είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν τον όρο φακλάνα;"

Σκέφτηκα...ήξερα αλλά δεν μπορούσα να το διατυπώσω:

"Θα πω τι νιώθω..όπως την βλέπω τώρα με τα μάτια της ψυχής μου:

η φακλάνα είναι δυσαρεστημένη με τον εαυτό της αλλά δεν το παραδέχεται και βγάζει την δυσαρέσκεια στο περιβάλλον, στους άλλους.

Αρπάζεται κάπως εύκολα αλλά μπορεί απλά  να έχει υπόγεια επιθετικότητα.

Παθητικοεπιθετική. 

Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. 

Αλλά δεν της βγαίνει η αναγνώριση και η προσοχή που θέλει...και θυμώνει.

Συνήθως πρώην όμορφη ή καλούτσικης εμφάνισης που είναι σε φάση αρχόμενης πατσαβουρίασης: ντύσιμο 5-10 χρόνια πιό νεανικό απ´ την ηλικία της...όχι όμως πολλές υπερβολές...έχει αίσθηση του γελοίου.

Μόνιμα σε δίαιτα, μόνιμα σε αναζήτηση του ιδανικού άντρα... όχι ότι δεν έχει άντρα, συνήθως έχει...αλλά είναι χαλβάς και δεν της αρέσει.

«Όλοι είναι μαλάκες», αποφαίνεται συχνά.

Μπορεί να είναι  και με κυριλέ παντρεμένο που την έχει χεσμένη.

«Είπαμε’ είναι ένα σωρό οι φακλάνες», δήλωσα με υπερηφάνεια στον φαρμακοποιό για την λεπτομερή περιγραφή μου.

Και ποιά είναι η σωστή προσέγγιση της φακλάνας?

με ρώτησε.

Δεν τα ξέρω όλα , φίλε, τι να σου πώ.

Το καλύτερο είναι η πολιτική της ελάχιστης τριβής: άστην λίγο να τα πεί αυτά που θέλει.

Να ξεράσει λίγη χολή, να μην πνιγεί.

Μετά,  βρες μιά καλή δικαιολογία και κράτα την μακριά σου.

Είναι ανίκητες οι φακλάνες: θεριεύουν με την σύγκρουση.

...χμμμ και πως λέγεται ο άνδρας με χαρακτηριστικά φακλάνας;

Προφανώς όχι "ο φακλάνας": η φακλάνα είναι αποκλειστικά θηλυκού γένους.

Νομίζω πως ένα καλό αρσενικό αντίστοιχο, είναι ο "γεροξούρας":

Ο ¨γεροξούρας" είναι βέβαια μεσήλικος και πάνω, αλλά νεάζει...

...το παίζει πιό νέος απ´ ότι είναι αλλά χωρίς υπερβολές: αν παρανεάσει θα γίνει "γερομπισμπίκης".

Επίσης ο γεροξούρας είναι ξερόλας, ισχυρογνώμων και ψιλοτσαμπουκάς: δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του.

Γενικά είναι ευέξαπτος,  δύσθυμος(συχνά) και αυτάρεσκος: 

του αρέσει να λέει ιστορίες από τα "κατορθώματά" του στο παρελθόν.

Νομίζω πως ταιριάζει σαν αντίστοιχος αρσενικός όρος της φακλάνας.

Πλάκα θα είχε  αν ένας γεροξούρας την έπεφτε ερωτικά σε μιά φακλάνα: θα γινόταν χαμός....

Τα κόκκινα αυγά

  Η συζήτηση που κάνουν οι κυρίες δίπλα μου είναι για τα κόκκινα αυγά που έβαψαν και αυτά που αγόρασαν και δεν είναι κόκκινα. Κουβέντες χορτ...