Ένα ακόμα δείγμα πολιτιστικού μαρασμού και αλλοτρίωσης είναι ο αγιοβασιλιάτικος σκούφος:
πας στην καφετέρια να αγοράσεις ένα καφέ?
…ο καφετζής φοράει αγιοβασιλιάτικο σκούφο.
Πας να αγοράσεις κάτι σε ένα πολυκατάστημα?
…οι πωλήτριες φορούν αγιοβασιλιάτικους σκούφους.
Γίνεται σχολική γιορτή;
Φοράνε αγιοβασιλιάτικους σκούφους οι δασκάλες, οι μαθητές , οι γονείς και η καθαρίστρια.
Ακόμη και στις γιορτές στα νοσοκομεία, οι σκούφοι θεωρούνται απαραίτητοι.
Εγώ προτείνω να τους φορέσουμε και στους αρρώστους:
θεραπεύθηκες από οξεία χολοκυστίτιδα;
Εξιτήριο και ένας σκούφος δώρο.
…και καπάκι φωτογραφία ευτυχισμένου ασθενή για το φέισμπουκ με τον γιατρό αγκαλιά.
Τους γύψους στα ορθοπεδικά θα τους στολίζουμε με Γκυ, στο Μαιευτικό θα παίζουν ευτυχισμένα αγγελάκια μωρά και στο Ουρολογικό καλύτερα να μην πω.
Αγγλοσαξονικές μελωδίες με τζιγκλ μπελ θα παίζουν συνεχώς για να να ηρεμούν οι διεγερτικοί.
Όσοι δεν πάνε καλά θα καλούμε παπάδες για ευλογία όπως τότε στα ΤΕΠ.
Ευτυχία!
Αυτή είναι η λέξη-κλειδί .
Ευτυχία με κρατική φροντίδα από «εξειδικευμένα στελέχη» .
Λάθος!
Όχι αμιγώς κρατική φροντίδα:
με ΣΔΙΤ!!!
Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα.
Μόνο έτσι.