«Αυτοφωράκηδες»
…τα έχω πει και άλλη φορά…
… είμαι άτομο με «κληρονομικό χάρισμα» και μπορώ και προβλέπω το μέλλον με αρκετή ακρίβεια:
…ειδικά όσον αφορά τους διοικητές των νοσοκομείων και τους υπουργούς υγείας, έχω τεράστιο ποσοστό επιτυχίας πάνω στην μελλοντική επιτυχία ή αποτυχία τους.
Φυσικά πάντα προβλέπω αποτυχία…
… και είμαι μέσα.
Ειδικά η θέση ενός διοικητή επαρχιακού νοσοκομείου, στην παρούσα συγκυρία, είναι μία θέση - καρμανιόλα:
Προορισμένη για καρατόμηση του άτυχου που θα την αναλάβει.
Το έχω πει και γράψει πολλές φορές:
ο διοικητής ελληνικού επαρχιακού νοσοκομείου δε χρειάζεται ούτε να έχει πολλά προσόντα ούτε λίγα…
…Ούτε μεγάλη ικανότητα ούτε μικρή…
…Ούτε αισιοδοξία ούτε απαισιοδοξία…
…Ούτε εμπειρία ούτε έλλειψη εμπειρίας.
Γιατί…
…Βασικά είναι ένας «αυτοφωράκιας»
Αυτοφωράκιας, στην πιάτσα των νυκτερινών κέντρων, είναι ένας κακομοίρης που πληρώνεται για να πηγαίνει στα δικαστήρια ως αγορανομικος υπεύθυνος αν γίνει καμμιά στραβή…
…πχ αν δηλητηριαστεί κανένας πελάτης από ληγμένα κρέατα ή αν βρεθούν ψόφια ποντίκια στην κατάψυξη.
Στον δημόσιο τομέα, επίσης υπάρχουν αυτοφωράκηδες:
είναι οι διοικητές νοσοκομείων και οι διευθυντές του ΕΣΥ:
ότι στραβό γίνει, φταίνε αυτοί.
Τι και αν δεν υπάρχουν γιατροί και δεν υπάρχουν βασικές ειδικότητες να εφημερεύουν;
Τι και αν δεν υπάρχουν νοσηλευτές και τραυματιοφορείς και τρέχουν τα φορεία οι γιατροί και οι συγγενείς και αναποδογυρίζονται οι γριές;
Τι και αν έχουν ξεμείνει στο ΕΣΥ μόνο πολύ γέροι και πολύ νέοι, με αποτέλεσαν να μη γίνεται σωστά η δουλειά;
Τι και αν βρεθεί ένα πτώμα σε σήψη γιατί χάλασαν οι νεκροθάλαμοι λόγω μη συντήρησης;
Ένας αυτοφωράκιας θα φάει την ξεφτίλα… αφού πρώτα δώσει συνεντεύξεις στα κανάλια ιδρωμένος και αγχωμένος.
Γι αυτό τον πληρώνουμε.
Για να πηγαίνει αυτόφωρο, όταν γίνει η στραβή.
Από προσόντα δεν χρειάζεται πολλά:
τα μεταπτυχιακά δεν βοηθάνε πραγματικά τον Αυτοφοράκια.
Μόνο η υπομονή:
να τρωει τις φάπες που ανήκουν πρωτίστως σε άλλους.
Στο σημείο αυτό αρχίζει η πραγματική αξιολόγηση του διοικητή:
Αν κάνει καταγγελίες ότι δεν του παρασχέθηκε βοήθεια από το υπουργείο, την νομαρχία, το Δήμο, ή την την υγειονομική περιφέρεια….
….το έχασε το παιχνίδι και θα απορριφθεί μετ´ επαίνων για οποιαδήποτε μελλοντική θέση.
Αν το βουλώσει και κάτσει ταπεινά στη γωνιά του…
…ευχαριστώντας «όλους όσους τον στήριξαν» στην προσπάθεια του - και κυρίως τον κύριο υπουργό- έχει κάποια ελπίδα για «αξιοποίηση» σε άλλη θέση.
…διότι οι «μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές» που έγιναν επί θητείας του, μπορεί να μην έτυχαν της «δημοσιότητας που άξιζαν» αλλά στο μέλλον θα αναδειχθεί η μεγάλη συμβολή τους στην πρόοδο και αναγέννηση του κλπ κλπ και της κλπ κλπ.
Έτσι παίζεται το παιχνίδι: σεμνά και ταπεινά.
Ο αυτοφωράκιας αναλαμβάνει τις «ευθύνες που του ανήκουν και μόνο αυτές»…
…κάνει υπομονή…
και «εγγράφει υποθήκες» για περαιτέρω «πρόοδο»…σε νέα «μετερίζια»…