Νομίζω ότι μόνο το ουζάκι, ο ήλιος και η σεξουαλικότητα κάνουν την ζωή μας υποφερτή στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα εγώ έχω κακή διάθεση, απαισιοδοξία και απορία από τις ηλίθιες, κοντόφθαλμες, προσβλητικές και αδιέξοδες πολιτικές στον χώρο της υγείας και των γιατρών.
Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο χυδαίοι, άσχετοι και ανίκανοι μπορούν να είναι πολιτικοί επιφορτισμένοι με λύση πολύπλοκων προβλημάτων όπως αυτό της δημόσιας περίθαλψης.
Και εκεί που κάθομαι και κλαυθμυρίζω, οδύρομαι και θρηνώ με το σκοτεινό μας μέλλον, νά σου μιά σούπερ σέξυ σαρανταπεντάρα - από τις επιλεγόμενες και «κούγκαρ» - να με κοιτάζει διερευνητικά.
Η έκπληξή μου είναι μεγαλύτερη και από τότε που άκουσα τα τρελλά μέτρα του υπουργού για την επίταξη των γιατρών και την υποχρεωτική εφημέρευση 80χρονων γεροπαθολόγων στα ΤΕΠ κρατικών νοσοκομείων.
Θυσία από αθώο κρέας στην Κόλαση;
Δεν ξέρω.
Το Κούγκαρ είναι άγριο ζώο αλλά και σαγηνευτικό:
σε παραλύει με το βλέμμα του.
Εχει βλέμμα που επιτίθεται αλλά και υπόσχεται.
Είμαι τόσο εξαντλημένος όμως από την επίθεση του Υπουργού Υγείας, που δεν αντέχω άλλες επιθέσεις:
απλά απορώ.
Απορώ πως αντέχει αυτός ο λαός και εγώ μαζί του.
Νομίζω ότι είναι τα χρόνια καταπραϋντικά μας που κουκουλώνουν το πρόβλημα :
ένας φραπές στην λιακάδα, ένα ουζάκι στην παραλία , μιά ενθαρρυντική ματιά από ένα κούγκαρ, σε κάνουν να δώσεις αναβολή στην έκρηξη θυμού.
Η κοινωνική επανάσταση και η ρήξη αναβάλλονται.
Δώσε μιά κλωτσιά στο βρωμόκουτο να πάει παρακάτω, λένε οι Αμερικάνοι.
Να πάει σε άλλου την πόρτα
«kick the can down the road»
… και ο Υπουργός υγείας , επίσης, το ίδιο λέει: βάλτε πλάτη και βλέπουμε.
…μέχρι να αλλάξει ο Υπουργός για να εισπράξει αυτός το βρωμόκουτο.
Το βρωμόκουτο βέβαια προσγειώνεται δίπλα μας - ή πάνω μας - αλλά κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε : είμαστε απασχολημένοι.
Με το ουζάκι μας , τον φραπέ μας και το κούγκαρ μας.
