…επειδή έχω δεί πολλούς άσπρους κύκνους, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαύροι κύκνοι…
…ή γκρίζοι, ή πράσινοι.
Η δική μου εμπειρία έχει μόνο άσπρους κύκνους.
…μόνο άσπρους έχω δεί.
Λένε ότι υπάρχουν και μαύροι κύκνοι αλλά είναι σπάνιοι: ανήκουν στην εμπειρία άλλων.
Πράσινοι κύκνοι, δεν αναφέρονται… αλλά ποιός μπορεί να τους αποκλείσει με απόλυτη βεβαιότητα ?
…βγάλε άκρη.
Ασυνήθιστα γεγονότα υπάρχουν.
….ακόμη και απίστευτα: κάποιοι βεβαιώνουν ότι είδαν εξωγήινους και μίλησαν μαζί τους.
Ασυνήθιστες εμπειρίες…ίσως ψευδαισθήσεις….ποιος ξέρει.
Και με τον Θεό, το ίδιο συμβαίνει: αν και πολλοί τον βεβαιώνουν…
…λίγοι τον έχουν δεί, κυρίως μέσα απο τις «ενέργειές» του και το «Άκτιστο Φως».
Και εδώ βαδίζουμε με ολισθηρά θέματα μεταξύ πίστης και εμπειρίας.
Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή μας, παίζουν πολύ ρόλο όλα αυτά τα ασαφή, σπάνια και παράξενα φαινόμενα.
…συχνά καθορίζουν την ζωή μας οι μαύροι κύκνοι.
Ποντάρουμε πάντα στο γνωστό, στο συνηθισμένο και στο δοκιμασμένο : στους άσπρους κύκνους.
Είναι το πιό ασφαλές.
...τώρα…αν μας πέσει στον δρόμο μας ένας μαύρος κύκνος, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε μαζί του.
Ατυχήσαμε.
Η Τύχη παίζει μεγάλο ρόλο στην Ζωή.
Έχει παραθυράκια προς τον Παράδεισο και την Κόλαση.
Κάποια τα ανοίγουμε ή τα κλείνουμε εμείς , κατα βούλησιν.
Δημιουργούμε δικές μας ευκαιρίες ή παίζουμε την κληρονομιά μας στο Στοίχημα.
Έχουμε ευθύνη.
Αλλά πολλά από αυτά τα μαλακισμένα παράθυρα - που άλλα βγάζουν σε πράσινα λιβάδια και άλλα σε απόκρημνους γκρεμούς - δεν μας ακούνε:
κάνουν του κεφαλιού τους και ανοιγοκλείνουν κατά πως θέλουν….
…ή παίρνουν εντολές από ανώτερες δυνάμεις:
υπάκούουν μόνο στον Χρόνο και στον Θεό.
Βέβαια και ο Χρόνος είναι Θεικό δημιούργημα αλλά έχει αποκτήσει δύναμη στον κόσμο.
…κάνει κουμάντο σε πολλά.
Η Τύχη , ο Χρόνος και ο Θεός:
οι μαύροι κύκνοι, ο Χρόνος με τις καταληκτικές του προθεσμίες και ο Θεός...
…. που είναι «πανταχού παρών» αλλά, βασικά, μακρινός, ακατανόητος και απρόβλεπτος.
Και δώστου να βολοδέρνουν τα ανθρωπάκια με τις ανασφάλειες.
Δεν υπάρχει μαγική λύση.
…η αβεβαιότητα και το άγχος του απρόβλεπτου, σκοτώνουν την ξεγνοιασιά.
Το ανθρώπινο όν είναι προγραμματισμένη μηχανή να ανησυχεί.
Οι ψυχολόγοι δυστυχώς κοστίζουν περισσότερο από τις κομμώτριες και προσφέρουν την ίδια ελλιπή υποστήριξη.
Οι πολιτικοί, ακόμη χειρότεροι: δεν εμπορεύονται μόνο φόβους αλλά και ελπίδες.
Αλλά η Τύχη, ο Χρόνος και ο Θεός δεν θέλουν διαμεσολαβητές.
…τους έχουν βαρεθεί.