Οι σαύρες είναι ευτυχισμένες όταν απλά κάθονται και λιάζονται : ακίνητες… δεν σκέφτονται παρά μόνο αισθάνονται.
Αισθάνονται την ζέστη και την θεραπευτική δράση του ήλιου, του μεγάλου ζωοδότη.
Είμαι και εγώ μια τεράστια σαύρα που λιάζεται και εισπράττει φως σε κάθε πόρο της ύπαρξης της.
Ένας διπλός καπουτσίνο και μία υπέροχη μηλόπιτα παρέχουν τα απαραίτητα συστατικά και την ενέργεια για την διατήρηση της ζωής.
Άδειος από σκέψεις -συνήθως ενοχλητικές - και πλήρης από αισθήσεις, ακούω το τιτίβισμα των πουλιών και των παιδιών γύρω μου χωρίς να δίνω καμία σημασία.
Υπέροχη μουσική, αντάξια των καλύτερων κλασσικών.
Προφανώς και ο Θεός, είναι κλασικός συνθέτης.
Όλα βαίνουν υπέροχα, έως ότου ακούω ακριβώς πίσω μου μια μάλλον αυταρχική, σκληρή επαγγελματική φωνή να δίνει εντολή:
«μετά τον εμετό δεν πίνουμε και δεν τρώμε τίποτε για δυο ώρες!
Και μπλαμπλά μπλαμπλά μπλα…»
Δε λέω, οι συνάδελφοι πρέπει να κάνουν την δουλειά τους…αν και γενικά τους κατατάσσω στα ενοχλητικά όντα… ειδικά όταν λιάζομαι σαν σαύρα.
Παιδίατρος; Πιθανό
Παθολόγος; λιγότερο πιθανό.
Φυσικά δε γυρίζω για να την δω.
Μου αρκεί ο ήλιος και τα τιτιβίσματα των πουλιών και των παιδιών.
Καλή ανάσταση σε όλους, βασανισμένους και μη.