τα πρόβατα θα λογοδοτήσουν
Πόσο ανακουφιστική είναι η μετατόπιση ευθυνών!
Πόσο θαυμάσια εφεύρεση είναι η μέθοδος να φορτώνεις όλες τις ατυχίες σου, στους άλλους!
Είναι οδυνηρό να αναλαμβάνεις την ευθύνη όταν τα έχεις κάνει σκατά.
Σε ένα κόσμο που κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες, γιατί θα πρέπει να τις αναλάβω εγώ?
Γιατί θα πρέπει όλοι να με δείχνουν σαν πόρνη την στιγμή που αυτοί είναι χειρότερες πόρνες από μένα?
Κανείς πολιτικός δεν ανέλαβε ποτέ καμία ευθύνη ότι τα σκάτωσε. ….μόνο το ΚΚΕ… και πολύ μετά… και με μισές παραδοχές.
Κανένας δικαστής, κανείς γιατρός, κανένας γονιός.
…και κανένα παιδί , φυσικά.
Γυιοί και κόρες, όλοι αμόλυντοι από ευθύνες.
Όλοι, αγνές παρθένες.
Εγώ θεωρώ ότι το να ρίχνω ευθύνες τους άλλους, είναι κάπως κακομοίρικο.
Δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση την αρετή, την ποιότητα και την δύναμη των ανθρώπων και, συνεπώς, δεν περιμένω πολλά από αυτούς.
Προτιμώ να ρίχνω την ευθύνη σε υψηλότερα επίπεδα:
…είτε στον Θεό, είτε στον Καπιταλισμό.
Τον Θεό τον σέβομαι και τον φοβάμαι… αλλά δεν μπορώ και να μένω σιωπηλός:
…μας έκανε μιαρούς, μισερούς , μίζερους και αδύναμους και μας ζητάει αυστηρό λογαριασμό για τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
…βεβαια, το καλό με τον Θεό, είναι ότι συγχωρεί και μάλιστα κατ´ επανάληψιν.
Δεν είναι όπως τα Δικαστήρια που έχουν αυστηρότερες ποινές για τους καθ´ υποτροπήν εγκληματίες.
Απλά πρέπει να είσαι ειλικρινής μαζί του…πράγμα δύσκολο για τα ανθρωπάκια που, το ψέμμα, τους έχει γίνει δεύτερη φύση.
Τέλος πάντων, ευκαιρίες δίνει ο Θεός…ακόμη και στους πιό μαλάκες.
Γιαυτό λένε πως είναι Πανάγαθος.
Αλλά θέτει όρια…
Είναι και αυστηρός!
Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε το σημείωμα μου:
«τους μαλάκες τους βαριέται και ο Θεός».
Για τον καπιταλισμό δεν έχω να πω πολλά αφού όλοι ζούμε κάτω από το πέλμα του.
Ο καπιταλισμός είναι σαν το νταβατζή που υπόσχεται μπουζούκια και λούσα στην προστατευόμενή του πουτανίτσα αλλά, αν αυτή παρεκκλίνει έστω και ελάχιστα από τα καθήκοντά της, την αφοσίωσή της, και τα έσοδα της που πρέπει να του ακουμπάει, αρχίζουν οι κλωτσιές και οι σφαλιάρες.
Ο καπιταλισμός είναι πολύ πονηρός.
Σου δίνει ένα κάρο υποσχέσεις ότι θα γίνεις εσύ το αφεντικό και θα καταπιέζεις τους άλλους, δηλαδή αυτούς που καταπιέζονται τώρα και στους οποίους ανήκεις.
Και πράγματι, μερικές φορές, συμβαίνει αυτό:
η πουτάνα γίνεται τσατσά - ιδιοκτήτρια του σαλούν και πάει λέγοντας. Το θέμα είναι πόσο ευτυχισμένοι είναι όλοι αυτοί μέσα στο βόθρο που κολυμπούν.
Για όσους είναι κατσαρίδες και έχουν μια εγγενή τάση να κολυμπούν μέσα στον υπόνομο, ο καπιταλισμός είναι μια χαρά.
Το θέμα είναι πως αυτοπροσδιορίζεσαι: τι είσαι.
….αν είσαι κατσαρίδα ή δελφίνι, λιοντάρι η αντιλόπη, ή πρόβατο, ή παγώνι, ή καρδερίνα.
Και ομολογώ ότι όσο πάει ο καπιταλισμός γίνεται όλο και …καλύτερος: κάποτε είχε κάποιους κανόνες για να λειτουργήσει… και, υποτίθεται, ακολουθούσε κοινά αποδεκτούς νόμους που ψηφιζόταν από την πλειοψηφία.
Τώρα η πλειοψηφία καταργήθηκε ως αξία και αξία έχουν μόνο οι ισχυρές μειονότητες:
νόμος είναι ότι γουστάρουν αυτές.
Τέλεια φάση για τους λύκους και απαίσια φάση για τα πρόβατα.
Τώρα επανήλθαμε στην τάση της αυτοκριτικής, αναγκαστικά:
οι λύκοι αναγκάζουν τα πρόβατα να αναλάβουν και να ομολογήσουν τις ευθύνες τους.
Θα λογοδοτήσουν ακόμα και για αυτές που δεν έχουν.
Τα πρόβατα φταίνε για όλα…
….το κάθε πρόβατο ξεχωριστά θα λογοδοτήσει γιά όλα:
και για αυτά που σκέφτηκε και για τις λέξεις που χρησιμοποίησε.
Ένα πρόβατο που είναι ένοχο από χέρι.
