…όταν πάρω σύνταξη θα γράψω μιά συλλογή διηγημάτων εμπνευσμένων απο ασθενείς μου .
Θα υπάρχουν απ´ όλα τα λουλούδια της νεοελληνικής πραγματικότητας:
…πλούσιοι ασθενείς που πάνε κατά διαβόλου γιατί γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και αποπροσανατολισμού από λιγδερά ιατρολαμόγια.
Πλούσιοι θύματα της αλαζονείας τους και φτωχοί θύματα της ατυχίας τους ή της κακομοιριάς τους.
…καλοκάγαθοι φτωχοί ασθενείς, αδύναμοι και ευκολόπιστοι, που πάνε σαν το σκυλί στ´ αμπέλι, θύματα ενός συστήματος κακοδιοίκησης, πολιτικάντικης αδιαφορίας και ιατρικής κακοδιαχείρισης.
…Γιατροί διαμάντια, θύματα της ευαισθησίας της αφέλειας, και του αγαθιάρικου ρομαντισμού τους.
…γιατροί επικίνδυνοι λόγω αδιαφορίας, ασχετοσύνης, φιλοδοξίας και φιλοχρηματίας.
Πολιτικάντηδες άχρηστοι αρκετά ώστε να μην ξέρουν να δέσουν τα βρακιά τους, αλλά που επαγγέλλονται μαγικές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα…
…μάνατζερς της δεκάρας , δημοσιουπαλληλάντζες που παριστάνουν τους μάνατζερς, κρατικοδίαιτα τρωκτικά, προμηθευτές ρουφήχτρες και της τελευταίας κρατικής δεκάρας…
…έμποροι και κοινοί απατεώνες που πουλούν κούφιες ελπίδες και παριστάνουν τους επιχειρηματίες…
…. χαζογκόμενες που θέλουν να κάνουν καρριέρα στην επιστήμη, την πολιτική ή τις επιχειρήσεις με όπλα την κουτοπονηρία, το νάζι και το ψηλοτάκουνο…
…κυνικοί δεξιοί που κοιτάνε μόνο την κονόμα , τα κοχίμπα , την Μύκονο και την Αράχωβα…
Και…
….κολλημένοι αριστεροί που αναμασάνε Γκράμσι, Λούξεμπουργκ, Λένιν και Στάλιν διά πάσαν νόσον της ιατρικής και του καπιταλισμού «που στην ουσία είναι η μία νόσος της καπιταλιστικής εκμεταλλευτικής οργάνωσης της κοινωνίας».
Και θα μου πεις…
«…καλά ρε φίλε… και τι θα καταλάβεις που θα τα γράψεις όλα αυτά?»
Και εγώ θα απαντήσω ότι, βασικά, έβγαλα το άχτι μου.
Ψυχοθεραπεία τζάμπα.
Δεν ελπίζω ότι θα σταματήσουν οι φτωχοί να έχουν ψευδαισθήσεις…
Δεν ελπίζω ότι οι πλούσιοι και οι πολιτικάντηδες θα πάψουν να νιώθουν ασφάλεια…
Δεν ελπίζω πως οι απατεώνες θα πάψουν να νομίζουν ότι είναι έξυπνοι.. και…
…δεν ελπίζω ότι οι κολλημένοι σε απλοικές ιδεολογίες, θα συνειδητοποιήσουν ότι λένε ανοησίες.
Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει στο ίδιο μοτίβο.
Η ανάσταση επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο χωρίς σημαντικό αποτέλεσμα στις ψυχές των ανθρώπων.
…αφού ένας ολόκληρος Χριστός επί δύο χιλιάδες χρόνια προσπάθησε και απέτυχε να σώσει τον κόσμο από την κακία , την πλεονεξία και την αλαζονεία, προφανώς οι υπόλοιποι μικροσωτήρες έχουν λιγότερες ελπίδες.
Εκτός κι αν εμείς οι μικροί άνθρωποι, αποφασίσουμε να σώσουμε τους εαυτούς μας.
Σιγά σιγά.
Little by little one walks far.
