...Ιμπραήμ/ Ιμπραχίμ, στα Αραβικά, είναι ο Αβραάμ.
Ο Αβραάμ της Παλαιάς Διαθήκης , ήταν ο γενάρχης των Εβραίων αλλά έχει παρουσία και εκτίμηση στα ιερά βιβλία και τις ιερές παραδόσεις και των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων.
Ο δικός μου Ιμπραήμ ήταν συνάδελφος στο νοσοκομείο: ένας εξηντάρης Χριστιανός Σύριος ορθοπεδικός.
Κάθε μέρα μαζί, στο ίδιο πεδίο μάχης.
Κάποιες φορές, λέγαμε και μερικές κουβέντες παραπάνω... κυρίως για την διαμάχη Χριστιανών και μουσουλμάνων , στην Συρία και αλλού.
Σε κάποια φάση, μου εμπιστεύτηκε κάποια κείμενα που είχε γράψει και αφορούσαν τις περιπέτειες ενός νεαρού εφήβου που δραπετεύει απο την ασταθή και επικίνδυνη χώρα του και πηγαίνει -μετά από περιπέτειες- σε μιά άλλη, ήρεμη και σταθερή χώρα και οικοδομεί μιά νέα ζωή.
Το πρώτο, εισαγωγικό κεφάλαιο που μου διάβασε, ήταν πολύ ποιητικό: ξεκινούσε με την περιγραφή μιάς ανατολής στην έρημο.
Εκεί ο μικρός πρωταγωνιστής βιώνει μέσα στην απόλυτη γαλήνη τον - αόρατο ακόμη -κίνδυνο μιάς επερχόμενης πολεμικής και καταστροφικής καταιγίδας.
Δεν ξέρω αν ήταν αυτοβιογραφικό: προφανώς κάποια βιωματικά στοιχεία υπήρχαν σαν έμπνευση.
Μου άρεσε και του το είπα.
...όταν τον ρώτησα για το τέλος της ιστορίας, μου είπε ότι δεν είχε αποφασίσει ακόμη πως θα τελειώσει.
Μου είπε ότι προτιμά να μην δώσει ένα σαφές τέλος.
Ας υποθέσει ο αναγνώστης ό,τι θέλει.
Επειδή μου αρέσει και μένα να λέω και να γράφω ιστορίες, δεν επέμεινα.
Εξ άλλου, ο μοντέρνος τρόπος γραφής δεν απαιτεί αρχή, μέση και τέλος: μπορεί απλά η ιστορία να είναι οι δέκα ορατές ψηφίδες από ένα ψηφιδωτό με εκατό αόρατες.
Ο Αβραάμ, ο παλιός, πήγε κατ´ εντολήν του Θεού στην περίφημη - ιδανική- Γή Χαναάν : εγκαταστάθηκε , μετά αναγκάστηκε να φύγει λόγω λιμού, ταλαιπωρήθηκε στην πλούσια και ισχυρή Αίγυπτο, και ξαναγύρισε, πάλι κατ´ εντολήν του Θεού, στην Χαναάν.
Ο Θεός τον έβαλε στις δοκιμασίες μέχρι την τελική δικαίωση.
Ο δικός μου Ιμπραήμ, είχε βρεί - νομίζω- την δική του Χαναάν στην Ελλάδα: είχε γυναίκα, κόρη και επικείμενο εγγόνι.
Αλλά...άδηλοι αι βουλαί του Κυρίου.
Και ο Κύριος αποφάσισε ο Ιμπραήμ να μεταβεί στην τελική Χαναάν.
Αυτήν, την κοινή, για όλους.
Την απόλυτη Χαναάν.
Ειρήνη σε σένα, Ίμπρα.
Ειρήνη στους δικούς σου.
Ειρήνη σε όλους μας.
