...τα καλύτερα μαθήματα πάνω στην ζωή μου τα έδωσε το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ , κυρίως τη δεκαετία του ογδόντα και , δευτερευόντως, του ενενήντα.
Το ΠΑΣΟΚ μου έμαθε την ψυχή του νεοέλληνα: παρατήρησα δεκάδες ανθρώπους να γλύφουν τους ισχυρούς τις εποχής -και τα τσιράκια τους- για να διοριστούν αυτοί και τα παιδιά τους, για να πάρουν μαιμού αναπηρικές και να χτίσουν αυθαίρετα σε καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις.
Μετά, έκαναν τελετουργικά αυτοκάθαρσης: πορείες στο Πολυτεχνείο, καταγγελίες της «ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας» , «ένα το χελιδόνι», ο «Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φραντς».
Μετά, Κωστόπουλος και Κλικ: βλαχογκλαμουριά, γκαμπριολέ, χλιδογκόμενες, «πενήντα τρόποι για να δέσετε την γραββάτα σας».
Η διαδικασία αυτοκάθαρσης των υποσυνείδητων ενοχών είναι κάτι συνηθισμένο: μικρές τελετουργίες που ξεπλύνουν την βρώμα της επιβίωσης.
Βρώμα που προκαλεί χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Κάποτε, είχε έρθει σαν ασθενής μια τραβεστί που εκπορνευόταν :
μου ομολογησε ότι μόλις έβγαζε λεφτά - και έβγαζε πολλά- τα έτρωγε αμέσως.
Σε βλακείες...πχ είχε εκατοντάδες φουστάνια και παπούτσια.
Η σε δώρα σε τεκνά κλπ.
Ρωτησα γιατί πετάει τα λεφτά της αφού η πορνεία είναι για λίγα χρόνια.
«Πρέπει να απαλλαγώ απο τα χρήματα αυτά γιατρέ»... μου είπε.
«Όταν τα σκορπάω, ανακουφίζομαι».
Οι τελετουργίες αυτοκάθαρσης συνεχίζονται.
Κάθε καρπαζοεισπράκτορας της καθημερινής ζωής πρέπει να δηλώσει αντιφασίστας.
Με βροντερή φωνή, στον δρόμο.
Στο σπίτι και την δουλειά, είναι αλλιώς.