…σχεδόν κάθε φορά που έρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα, με πιάνει μιά φιλοσοφική διάθεση πάνω στα έσχατα:
στην ζωή και τον θάνατο.
Θα μου πείτε, είναι το θέμα των ημερών:
εδώ, ολόκληρος ενανθρωπισθείς Θεός, μέσα σε μιά βδομάδα, περνάει διαδοχικά από την φάση δόξας των Βαίων, στην φάση του διωγμού, της άδικης κατηγορίας και καταδίκης, του ατιμωτικού θανάτου και μετά…πάλι θρίαμβος:
Ανάσταση!
Εμείς οι κοινοί θνητοί -και ειδικά οι μικροστοί στους οποίους συγκαταλέγω και τον εαυτό μου - ζούμε ζωές μέ λιγότερες συγκινήσεις, περιπέτειες, σκαμπανεβάσματα και δόξες.
Αυτό βέβαια, δεν μας εμποδίζει να σκεφτόμαστε την Ζωή και τον Θάνατο… αφού είναι η κοινή μας μοίρα, όλων, σπουδαίων και ασήμαντων.
Αναρωτιέμαι αν ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας σκέφτονται ποτέ την ματαιότητα του βίου.
Δεν το θεωρώ πολύ πιθανό καθώς το βασικό που σκέφτονται είναι οι εκλογές και τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις ειδικά τώρα που επικεινται εκλογές.
Εκτός από τους πολιτικούς, την ζωή και τον Θάνατο δεν τον σκέφτονται και άλλοι:
οι απατεώνες και οι ερωτευμένοι.
Αυτοί σκέφτονται μόνο να περάσουν καλά στο παρόν και στο μέλλον.
Είναι αρκετά περίεργη αυτή η σύμπτωση στην στάση ζωής των απατεώνων και των ερωτευμένων:
…να ένα θέμα που πρέπει να το σκεφτώ λιγάκι… καθώς υπάρχουν κοινά στοιχεία.
Εξ άλλου πάντα πίστευα ότι οι ερωτευμένοι είναι και λίγο απατεώνες.
Επίσης κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τον θάνατο που τους αξίζει:
οι καλοί πεθαίνουν γαλήνια καθώς έχουν αίσθηση πως δεν έβλαψαν και δεν προκάλεσαν πόνο σε κανένα.
Οι κακοί το αντίθετο: μιά ζωή ήταν εαυτούληδες και μάσαγαν με απληστία, σαν άγρια θηρία.
Μόλις έρθουν στο τέλος, αντιμέτωποι με το άγνωστο χάος, τους φεύγει η μαγκιά:
εκεί δεν περνάνε ούτε ψέμματα ούτε κόλπα.
Λίγο πριν πεθάνουν , βλέπουν μιά μικρή κινηματογραφική ταινία με θέμα την ζωή τους.
Είναι μιά αστραπιαία ταινία που προβάλλει με ασύλληπτη ταχύτητα όλες τις αθλιότητες που έχουν κάνει.
Τότε τους πιάνει πανικός και πεθαίνουν απ´ τον φόβο τους, έστω και αν ιατρικά δεν είχε έρθει το τέλος.
Οι απλοικοί λένε ότι τους τιμωρεί ο Θεός και ίσως, από μιά άποψη να έχουν δίκιο.
Ο Μεγάλος ρυθμίζει έτσι τα ρολόγια που να σταματάνε από μόνα τους μιά ώρα αρχύτερα όταν τα ελατήρια τους δεν κινούνται αρμονικά.